Thursday, December 06, 2007

ထို ညခင္း…

ညေနမႈံမိႈင္း၊ ရီျပာဆိုင္း၀ယ္
ရႊင္သိုင္း ေပ်ာ္ၿငိမ္း၊ အလုပ္သိမ္းကာ
ေတးစဆိုညည္း၊ စပ္ၿဖီးၿဖီးႏွင့္
သြက္လက္ စိတ္မွန္း၊ အိမ္သို႔ ျမန္း၏။

အိမ္ကိုေရာက္လွ်င္၊ ႏြမ္းနယ္စိတ္သြင္
ခႏၵာျပင္ေၾကာင့္၊ နားမည္ၾကံလ်က္
လဲွအိပ္ခဏ၊ ပန္းလ်လ်ႏွင့္
ေလာကကိုေမ့၊ ေမွးေပ်ာ္တိတ္၏။

ထိုစဥ္ခါ၀ယ္၊ တြီတြီျမည္ထိုး
ဖုန္း ငွက္ဆုိးေၾကာင့္၊ လန္႔ျဖန္႔ႏိုးေသာ္
လိုက္ကန္းမသိ၊ ထိုငတိကား
ျမန္လာပါ ေခၚ၊ ေစ့ေလာေဆာ္၏။

ျဖစ္ေခ်ပါဘူး၊ စိတ္မွာကူးလ်က္
မူးတူးအိပ္ခ်င္၊ ထိုစိတ္သြင္ကို
ေမ့ေဖ်ာက္လန္းသြင္၊ ပုံဟန္ဆင္လ်က္
အမ်ားက်ိဳးေဆာင္၊ ကုိယ့္က်ိဳးေျပာင္၏။

အိမ္ကိုျပန္ေရာက္၊ အေမွာင္ေပ်ာက္လွ်င္
ပုိးမ်ိဳးရွစ္ဆယ္၊ ၀မ္းငယ္ငယ္ကား
ဂြီဂြမ္ျမည္ဟည္း၊ ဆာေလာင္ညည္းလွ်င္
လ်င္စြာခ်က္ျပဳတ္၊ အလုပ္ရွဳပ္၏။

ဗ်ာမ်ားစိတ္အုိက္၊ ထိုအခိုက္၀ယ္
ေဒါက္ေဒါက္ျမည္ျပန္၊ တံခါးသံေၾကာင့္
လ်င္စြာေျပးဖြင့္၊ ရင္မွာ ထင့္လွ်င္
`အမိုး´ သည္ကား၊ ေစာင့္ေနျငား၏။

ဖိုးခြား ဟုဆို၊ အမိုးအိုသည္
မုန္႔တီျဖဴညစ္၊ ဟင္းရည္ပ်စ္ကို
ျမန္ျပည္ လြမ္းေျဖ၊ ပန္းေျပေစဖို႔
စားပါမ်ားမ်ား၊ ေလာကြတ္ပြား၏။


ရွဳးရွဲစပ္ပုိ၊ မုန္႔တီခ်ိဳကုိ
အားရကုန္းေလြး၊ ျမန္မေႏွးပင္
စားခိုက္စဥ္တြင္၊ အမိုး မ်က္ႏွာ
ၾကည္စြာရႊင္လန္း၊ ပီတိျဖန္း၏။

ၿပီးစီးစားေသာက္၊ ထိုတေထာက္တြင္
စာေရးမည့္ဟန္၊ စိတ္မွာႀကံစဥ္
ေစ်းဆိုင္သြားခ်င္၊ အမိုးသြင္ေၾကာင့္
သက္ျပင္းခိုးသက္၊ အိမ္ကထြက္၏။

ဆိုင္ကိုေရာက္လွ်င္၊ ဟိုထြက္ဒီ၀င္
အမုိးသြင္ကား၊ ေရြးထုတ္လွယ္သြယ္
ေစ်း၀ယ္မႈ၀ယ္၊ ၾကာလွရယ္ေၾကာင့္
အခ်ိန္ေတြျပဳန္း၊ မုိးစုံးခ်ဳပ္၏။

ဟူး…။
ေမာပန္းစိတ္ႏြမ္း၊ အိမ္ကိုျမန္းလွ်င္
မေစာင့္အခ်ိန္၊ ထိုက၀ိန္ကား
ဆယ္နာရီခြဲ၊ ထိုးျပန္ျမဲလွ်င္
အိပ္ခ်ိန္ေရာက္လင့္၊ နားရန္သင့္ေပါ့
ပုိ႔စ္အသစ္လဲ မတင္ျဖစ္ၿပီ။


ကလုိေစးထူး

11 comments:

Anonymous said...

aww... U Gyi pyaw pyaw nay tae a mo ko a ku mart pae see bu taw tae!!!!
U gyi sate so ya bu nor!!!

thamudayanwe said...

nice poem!
u stay with ur mum! it's nice sound!

ညီအကိုမ်ား said...

nice poem!!..bro...
it's great.

konay(YNP)

TTT said...

the food looks so good!!

ေမဓာ၀ီ said...

ညေနမႈန္မိႈင္း၊ ရီျပာဆိုင္း၀ယ္

သိုင္းကြက္ကိုနင္း၊ ေတးသီခ်င္းဆို

ကလိုေစးထူး၊ ဘီယာမူးျပီ

ေ၀ရီမႈန္ျပ ... ေသာၾကာည။


အိမ္ကိုေရာက္လွ်င္၊ ထပ္ေသာက္ခ်င္သည္

ဘယ္ဆီဘယ္မွာ၊ ဘီယာရွာလည္း

ရွာသာရွာေမာ၊ မေတြ႕ေသာခါ

ေဒါသအမ်က္၊ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္သည္

ဘယ္ငမိုက္သား လက္ခ်က္နည္း ... ။


ထိုစဥ္ခါလွ်င္၊ ရင္ပူလံုးၾကြ

ေလအန္ထသည္၊ မရေတာ့ေပ

သြား၀ယ္ေခ်မွ၊ ဒံုးဒံုးခ်ကာ

မ်က္ႏွာကိုေမာ့၊ ရင္ကိုေကာ့လ်က္

ကားေသာ့ဆြဲ၍ ထြက္ခဲ့သည္။


လစ္ကာဆိုင္၀ယ္၊ ဘီယာတဖာ

ျမည္းစရာႏွင့္၊ ညည္းကာဟစ္ေၾကြး

အလြမ္းေတးကို၊ သီဆိုက်ဴးရင့္

မူးႏွင့္ေတာ့မည္၊ ဒီတညေတာ့

ဘေလာ့လည္းနား၊ တံခါးလည္းပိတ္

မူးအိပ္တာပဲ ေကာင္းပါသည္။


(ဟဲဟဲ စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ... ကိုေစးထူးကဗ်ာဖတ္ျပီး ျပန္ေရးခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားလို႔ ... ဒါေတာင္ အခ်ိန္မရလို႔ ဒီေလာက္ပဲ ေရးလိုက္တာ ... ကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္ .. )

Mintasay said...

အကိုကကဗ်ာေရးတဲ့ေနရာမွာလည္း champion ပဲေနာ္

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.
nu-san said...

ပုိ႔စ္မတင္ျဖစ္တာေတာင္ ကဗ်ာေရးျပီးေျပာႏုိင္ေသးတယ္.. ကုိေစးထူးေရ.. ကဗ်ာဖတ္ျပီး မုန္႔ဟင္းခါးေတာင္ စားခ်င္လာျပီ.. :)

မေမဓာ၀ီေရးတဲ့ကဗ်ာက ပုိျပီး ဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္.. :)

MELODYMAUNG said...

နာ႕ကိုၾကီးက ပို႕စ္အသစ္မတင္ျဖစ္တာေတာင္ ကဗ်ာအသြင္ေျပာင္းျပီး ဆင္ေျခေပးတတ္သဗ်ိဳ ေတာ္တီးတီးေတာ္ :P ဘုိင္ဒေ၀းးးး ဘာေတြခ်က္ျပဳတ္ အလုပ္ရႈပ္သတုန္းဗ်

မွ်ားျပာ said...

ေကာင္းလွခ်ည္လား ကိုေစးထူးေရ ... ကဗ်ာေလးက

ေမပ်ိဳ said...

မေမရဲ႕ ကဗ်ာေလးက ပိုမိုက္တယ္ သိလား။ ဟဲဟဲ