က်ေနာ္တုိ႔ ၿမိဳ႔ကေလးမွာ ေနခဲ့ရစဥ္တုန္းက ျဖစ္ပါတယ္။ နယ္ေျမခံ စစ္တပ္က ေရွ႔တန္းစစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ေတြအၿပီး ေနာက္တန္းကို နားခြင့္ရတဲ့ အခိုက္မွာ တခ်ိဳ႔ေသာ စစ္သားေတြက ၿမိဳ႔ထဲထြက္လည္ၾကပါတယ္။ ေရွ႔တန္းမွာ ပင္ပန္းခဲ့ၾကလို႔ထင့္၊ တခ်ိဳ႔လည္း ေသာက္ၾက၊စားၾကနဲ႔ေပါ့။ ေသာက္စားၾကရင္းနဲ႔ ေရခ်ိန္လြန္လာတဲ့ တခ်ိဳ႔စစ္သားေတြက ရမ္းကားတတ္ေလ့ ရိွပါတယ္။ လမ္းသြားလမ္းလာ လူငယ္မ်ားကို ရန္စ၊ ခိုက္ရန္ျဖစ္တာေတြ၊ အေၾကာင္းမဲ့ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုတတ္တဲ့ တခ်ိဳ႔တခ်ိဳ႔စစ္သားေတြေၾကာင့္ ထင္ရဲ့။ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ေျခရင္းက မြန္အမယ္ႀကီးက မြန္သံ၀ဲ၀ဲနဲ႔ မၾကာခဏေရရြတ္ေလ့ရိွတာက- `ဒီေကာင္ေတြ၊ ျမန္ျမန္ေသမွ ေအးမွာပါ။ စစ္တပ္ရိွတာက ပိုဆိုးေနသလုိပဲ၊ မရိွတာကမွ ခပ္ေကာင္းေကာင္း´ *** ၁၉၈၈ခုႏွစ္မတိုင္မီက က်ေနာ္ကပဲ ငယ္ေသးလုိ႔လား၊ သတိမထားမိတာလား မေျပာတတ္ေပမယ့္ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သတိမထားဘဲ ေနလို႔ မရေလာက္ေအာင္ ေနရာတုိင္းမွာ အထပ္ထပ္အခါခါ တျပန္တလဲလဲ ေတ႔ြရျမင္ရ၊ ၾကားရတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ တခ်ိဳ႔ ရိွပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ - `ျပည္သူႏွင့္ တသားတည္း ရိွေသာ တပ္မေတာ္´ `တပ္မေတာ္ ၿဖိဳခြဲသူ တုိ႔ရန္သူ၊ တပ္မေတာ္ၿပိဳကြဲမည့္ အႀကံ တို႔လက္မခံ´ *** တခါတေလက်ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က မိမိယုံၾကည္ခ်က္၊ မိမိခံယူခ်က္၊ မိမိျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို ေရးမိ၊ ေျပာမိတာေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီလို ေျပာဆိုေရးသားၾကတဲ့ အခါ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကို လက္ရိွျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားကေန ပိုမိုေကာင္းတဲ့ အေျခအေနတရပ္ကို ေျပာင္းလဲလာေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ လက္ရိွအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူေတြနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္ကို ေ၀ဖန္တာ၊ သုံးသပ္တာေတြ ရိွလာတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေ၀ဖန္သုံးသပ္မိတဲ့ အခါ တပ္မေတာ္သား အေတာ္မ်ားမ်ားက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အဆိုးျမင္၀ါဒီေတြ လို႔ တံဆိပ္တခု ကပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါတင္မက၊ ၾကက္တူေရြးစာအံသလို စကားတခြန္းနဲ႔ တြင္တြင္ႀကီး ကိုင္ေပါက္ေလ့ရိွတာက- `တပ္မေတာ္ဆိုတာ ႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္လို႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ မေစာ္ကားနဲ႔´ *** တျခားေသာအရာေတြကို ဘာမွ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း မစဥ္းစားခင္မွာ က်ေနာ္တေယာက္တည္းရဲ့ အျမင္နဲ႔ ကိုယ့္ကုိယ္ကို အေမး/အေျဖ လုပ္မိပါတယ္။ `တပ္မေတာ္ဆိုတာ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္ပါသလား´ `ဟာ၊ ဘယ္ႏွယ့္ေမးလိုက္ပါလိမ့္၊ သိပ္လိုတာေပါ့´ `ဒါျဖင့္ တပ္မေတာ္ၿပိဳကြဲလို႔ ျဖစ္ပါ့မလား´ `အမေလး၊ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရခ်ည္ရဲ့၊ တပ္မေတာ္ၿပိဳကြဲေတာ့ အဲဒီတိုင္းျပည္ကို သူမ်ားက အလြယ္တကူ လာသိမ္းသြားမွာေပါ့´ `ဒီလိုဆုိ တပ္မေတာ္ကို ျပည္သူက တနည္းအားျဖင့္ တုိင္းျပည္က လိုကို လိုအပ္ေနတာေပါ့´ `သိပ္ဟုတ္သေပါ့၊ ျပည္သူကို အကာအကြယ္ေပးဖုိ႔ေလ´ *** က်ေနာ္ သတိထားမိတာ တခုရိွပါတယ္။ ယေန႔ေခတ္ တပ္မေတာ္ရဲ့ ဟိုးအထက္ပုိင္း ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကေန ဟုိးေအာက္ဆုံး တပ္သားအဆင့္အထိ တေလသံတည္း ထြက္ေလ့ရိွတာက သူတုိ႔သည္လည္း ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြပါ ဆိုတဲ့ ေလသံပါ။ ျပည္သူထဲက ျပည္သူပါဆိုတဲ့အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူက ျပည္သူကုိ ႏွိပ္စက္လို႔ ေထာက္ျပ ေျပာမိရင္ေတာ့ `စစ္တပ္ပဲကြာ၊ မတေထာင္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာ၊ မေကာင္းတဲ့လူေတာ့လည္း ရိွတာေပါ့´ လို႔ ဆင္ေျခေပးျပန္ပါတယ္။ ကဲ၊ ဟုတ္ၿပီ။ အဲဒီမေကာင္းတဲ့လူေတြက ေခါင္းေဆာင္ တက္လုပ္ေနေတာ့ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ၾကမတုန္းလို႔ ေမးရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆိတ္သြားၾကျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲ ဘူတာေဟာင္း `အဆိုးျမင္ ၀ါဒီ´ ဆိုတာကို ျပန္ဆိုက္ရျပန္ပါတယ္။ စစ္တပ္ထဲက ဘယ္အဆင့္ရာထူးနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနပါေစ၊ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ကလည္း စစ္တပ္ထဲကို စိတ္ဆႏၵပါလုိ႔ ၀င္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေၾကာင္း တခုခုေၾကာင့္ ၀င္ရသည္ျဖစ္ေစ `အခု ခင္ဗ်ားလုပ္ေနတာ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ´ လို႔ သြားေမးလိုက္ရင္ `ဟာ၊ ႏိုင္ငံအတြက္ေပါ့ဗ်ာ´ လို႔ မဆုိင္းမတြ ျပန္ေျဖၾကမယ့္လူခ်ည္းပါပဲ။ အဲဒီလို ေျပာပါမ်ားရင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံမွာ စစ္တပ္ရဲ့ အခန္းက႑က ဟိုမွာဆုိလည္း သူတုိ႔၊ ဒီမွာဆုိလည္း သူတုိ႔ ေနရာတကာ အတင္းကာေရာ သူတို႔ခ်ည္းသာ ျဖစ္လာေတာ့ စစ္သားတခ်ိဳ႔ရဲ့ ခံယူခ်က္မွာ စစ္တပ္ထဲကို ၀င္ရတာဟာ မဟာ့မဟာ တုိင္းျပည္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနသူႀကီးလို႔ အထင္ေရာက္လာပါတယ္။ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြနဲ႔ ေရဒီယို၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ထုတ္လႊင့္ခ်က္ေတြကို ၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့လည္း ေနရာတကာတုိင္းမွာ စစ္သားေလာက္ တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနသူဆိုတာ မရိွ၊ ဒီေတာ့ ေနရာမက်တာ တခုခုကိုေျပာမိတာနဲ႔ `တပ္မေတာ္ကို မေစာ္ကားနဲ႔´ ဆုိတဲ့ စကားလုံးကို တြင္တြင္ႀကီး သုံးေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ တခုဆုိတာ အျပည့္အ၀ လက္ခံႏိုင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ကို ၿဖိဳခြဲပစ္ဖုိ႔ဆိုတာဟာလည္း မေတြးသင့္ မေတြးအပ္တဲ့ အေတြးပါ။ တပ္မေတာ္ၿပိဳကြဲတာနဲ႔ တိုင္းျပည္ပါ ၿပိဳကြဲမယ္ဆိုတာကို ျပည္သူတိုင္းလုိလို နားလည္ၾကၿပီးသားပါ။ ဒါေပမယ့္ လိုအပ္ခ်က္အရ ရိွေနရတဲ့ တပ္မေတာ္က မလိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာပါ ဟိုေႏွာက္ဒီ႐ွဳပ္ ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းလွပါဘူး။ `ျပည္သူအတြက္ တသားတည္းျဖစ္ေသာ တပ္မေတာ္´ လို႔ ေျပာၿပီး ျပည္သူကို ကာကြယ္ေနပါတယ္လို႔ ဘယ္ေလာက္ပင္ ေျပာပါေစ။ တကယ့္လက္ေတြ႔ လုပ္ရပ္ေတြမွာ ပုံမက်ပန္းမက်ျဖစ္ရင္ေတာ့ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပ ခံရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ေ၀ဖန္ေထာက္ျပသူေတြဟာ `တပ္မေတာ္ ၿဖိဳခြဲသူ´ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ ဥပမာ တခုေျပာရရင္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ခပ္ဆိုးဆိုးျဖစ္ေနတဲ့ သားဆိုးကို မိဘျဖစ္သူက `သားေလးေရ၊ မင္း ဒါေလးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ကြာ၊ မသင့္ေတာ္ဘူး၊ လိမၼာစမ္းပါ´ လို႔ ဆုံးမသလိုပါပဲ။ ဘယ္မိဘမွ သူ႔သားသမီး ဆိုးေနတာကို မၾကည့္ခ်င္ပါဘူး။ မၾကည့္ရက္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ မိဘနဲ႔ တူေသာ ျပည္သူက သူ႔ရဲ့သားသမီးနဲ႔ တူေသာ တပ္မေတာ္က မေတာ္တေရာ္ ျဖစ္ေနရင္ ဆိုဆုံးမပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္ကိုယ္တိုင္က `တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ´ လို႔ ခံယူထားရင္ေတာ့လည္း ဆိုဆုံးမရ အင္မတန္ ခက္လွပါတယ္။ *** က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ကားႀကီး တစီးလိုပါပဲ။ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ သြားေနတဲ့ ကားႀကီးေပၚမွာ ကားေမာင္းသူ မဟုတ္တဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ ကားမေမာင္းတတ္တဲ့ ကားေမာင္းသူတစုက ကားႀကီးကို ဟိုယိမ္းဒီယုိင္နဲ႔ ေမာင္းလာခဲ့တာလည္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ကားထဲက လူေတြကလည္း တကယ္ကားေမာင္းတတ္သူေတြကို ေမာင္းေစခ်င္လွပါၿပီ။ ပန္းတုိင္ကိုလည္း ေရာက္ေစခ်င္လွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မေမာင္းတတ္ဘဲ ယခုလက္ရိွ ကားေမာင္းေနတဲ့ လူစု အခ်င္းခ်င္း သူေမာင္းမယ္ ငါေမာင္းမယ္နဲ႔ လုေမာင္းၾကရင္း ကားႀကီးက ေခ်ာက္ထဲ ထုိးက်သြားမွာကလည္း ရိွေနျပန္ပါေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့.. ကားေမာင္း ကြၽမ္းက်င္သူကိုသာလွ်င္ ေမာင္းခိုင္းေစခ်င္တာဟာ ကားႀကီးေပၚမွာလိုက္ပါလာတဲ့ လူေတြအားလုံး ေဘးမသီရန္မခနဲ႔ ပန္းတုိင္သုိ႔ ေရာက္ေစလိုတဲ့ ဆႏၵသာလွ်င္ ျဖစ္ပါတယ္။ *** ျပည္သူႏွင့္ တသားတည္း ျဖစ္ေသာ တကယ့္တပ္မေတာ္ ျဖစ္လာေစရန္ ရည္သန္လ်က္..။ ကလိုေစးထူး (၀န္ခံခ်က္။ မေမဓာ၀ီ ေရးခဲ့ဖူးေသာ `ကားတစီးျဖင့္ ခရီးသြားျခင္း´ ပုိ႔စ္မွ အေတြးတခ်ိဳ႔ကို ယူငင္သုံးစြဲပါသည္) |
Wednesday, May 23, 2007
ျပည္သူ=တပ္မေတာ္=ျပည္သူ...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
(က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ကားႀကီး တစီးလိုပါပဲ။ တေရြ႔ေရြ႔နဲ႔ သြားေနတဲ့ ကားႀကီးေပၚမွာ ကားေမာင္းသူ မဟုတ္တဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ ကားမေမာင္းတတ္တဲ့ ကားေမာင္းသူတစုက ကားႀကီးကို ဟိုယိမ္းဒီယုိင္နဲ႔ ေမာင္းလာခဲ့တာလည္း အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။)
ေပးထားတဲ့ဥပမာေလးကို သေဘာက်တယ္။ ကားေမာင္းတတ္တဲ့သူ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ေမာင္းႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္။
ကားေမာင္းတတ္သူဟာ ေပၚေနျပီပဲဗ်ာ..သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ကားလည္း ရွိေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပးမေမာင္းဘူးဆိုတဲ့ လူေတြက ခက္တာ..အဲဒိေတာ့ ပါမစ္ ခ်မေပးခ်င္တဲ့ ဆရာသားေတြကို စာရင္းရွင္းလိုက္ရင္ ကားေမာင္းသူလည္း ကားေမာင္းခြင့္ ရ သြားမွာပါ..ကဲ လုပ္လုိက္ၾကရေအာင္ဗ်ာ..ၾကာသလားလို႔..
တကယ္ေတာ႕ ႏြားလွည္းကို ကားအမွတ္နဲ႕ ေမာင္းေနၾကတာ.. ဟဲဟဲ ျမင္ေယာင္ၾကည္႕လိုက္။
Message ကေလးေတြ ေကာင္းတယ္ဗ်.. တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို ့ကားကို ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေမာင္းတတ္ပါတယ္....သူတုိ ့ေမာင္းတဲ ့ကား ေတြက လဲ ေခတ္မီ ပါတယ္..နံပါတ္ ၀မ္း ႀကီး သားကျမန္မာျပည္မွာ တစ္စီးတည္းေသာရိွတဲ့ Hummer မွ စီးသတဲ့ ..က်ပ္ေျပးသြားရလြယ္ေအာင္လုိ ့..
ခက္တာက သူတို ့ေမာင္းတဲ့ ကားေပၚ ပါတဲ့ခရီးသည္ က သူတုိ ့မိသားစုနဲ ့ေဆြမိ်ဳးတစ္စုပဲဗ် ....အဲဒိ လူေတြပဲစားခြက္လု ျပီး ယာဥ္ေမာင္းခုံ လုေနႀကတာ..သာမာန္ခရီးသြားေတြအတြက္ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ေမာင္းတတ္တဲ့ ကားေမာင္း သူေတြကို လမ္းမွာထဲ က ကန္ခ်ခဲ့ ျပီးသားပါ..ပုဒ္မေတြနဲ ့ယာဥ္ေမာင္းလုိင္စင္သိမ္းထားျပီးသြားျပီ…အဆိုး၀ါးဆုံးက က်ပ္တည္းေနတဲ ့ျပည္သူေတြ စီး ေနတဲ ့လွည္း ကေျမဇာပင္ ျဖစ္ေနျပီး သူတု ့ိေမာင္းတဲ ့ကား ႀကီး ေခ်ာက္ထဲ သြားမယ့္လမ္းမွာ လွည္းက ညပ္ပါေနတာပဲ…ကြ်န္ေတာ္..ေတြးမိတာပါ..
ကားေမာင္းတဲ့ အေတြးက က်ေနာ့္အေတြးမဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႔.. မေမဆီက အငွားယူေတြးထားတာ.. :D
Post a Comment