စပ္မိစပ္ရာ (၅)…

ဥေရာပ ေဘာလုံးပြဲ ရာသီ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿပီးဆုံးသြားၾကပါၿပီ။ အဂၤလန္ ပရီးမီးယားလိဂ္မွာ မန္ယူ၊ ဂ်ာမန္ ဘြန္ဒစ္လီဂါမွာ စတူးဂတ္၊ ျပင္သစ္ ပထမတန္းမွာ လိုင္ယြန္၊ အီတလီ စီးရီးေအမွာ အင္တာမီလန္ အသင္းတုိ႔က ဖလားအသီးသီး ရရိွသြားၾကပါတယ္။ ခ်န္ပီယံ လိဂ္ဖလားကိုေတာ့ ေအစီမီလန္က လီဗာပူကို လက္စားေခ်ၿပီး ျပန္လုသြားပါတယ္။

စပိန္လာလီဂါမွာေတာ့ ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္နဲ႔ ဘာကာ အသင္းက အႀကိတ္အနယ္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရဆဲ ျဖစ္သလို သူတို႔ေနာက္က ကပ္လိုက္ေနတဲ့ ဆီဗီလာနဲ႔ ဗလင္စီယာ အသင္းေတြရဲ့ ရန္ကလဲ ေနာက္ေၾကာင္း မေအးေသးပါဘူး။ ခ်ၾကကြ..။

က်ေနာ့္ေဖးဖရိတ္ ခ်ဲလ္ဆီးအသင္းကေတာ့ ဒီရာသီမွာ ကားလင္းလိဂ္နဲ႔ အက္ဖ္ေအဖလား ႏွစ္လုံးနဲ႔တင္ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ရပါတယ္။ စိတ္ပုတ္တယ္ပဲ ဆိုဆို..။ ပရီးမီးယားလိဂ္ ဖလားရသြားတဲ့ မန္ယူကို အျမင္သိပ္မၾကည္တာနဲ႔ မန္ယူကို ခ်ဲလ္ဆီးက ေနာက္ေကာက္ခ်တဲ့ အက္ဖ္ေအ ဖလားပြဲကို တီဗီြက ျပန္လႊင့္တဲ့ အႀကိမ္တိုင္း ခဏခဏၾကည့္တာ ေလးခါေလာက္ေတာင္ ရိွပါၿပီ။ :D သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က က်ေနာ့္ကို ေကာင္းခ်ီးေပးပါတယ္။ `သူမ်ားမႀကိဳက္တဲ့ အသင္းကိုမွ ေရြးႀကိဳက္တဲ့ အေကာင္´…တဲ့။ =))

၂၀၀၇ ခုႏွစ္အကုန္၊ ဒီဇင္ဘာလအတြင္းမွာ အေရွ႔ေတာင္ အာရွအားကစားၿပိဳင္ပြဲ လုပ္ပါေတာ့မယ္။ အဲဒီအတြက္ ျမန္မာေဘာလုံးအသင္း ဘာေတြလုပ္ေနပါလိမ့္လုိ႔ သတင္းဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ျဖဴ၊နီ၊ျပာ၀ါ ေလးေရာင္ခြဲလို႔ ေလးပြင့္ဆုိင္ပြဲေတြ လုပ္လို႔ ေကာင္းတုန္းပါပဲ။ ၿပီးရင္ လူေရြး၊ စခန္းသြင္း ႏွစ္သင္းခြဲကန္၊ သြားၿပိဳင္..၊ ရႈံး..၊ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲလုပ္၊ ဒိုင္ညစ္၊ မုန္႔လုံးစကၠဴကပ္.. ျပာကလပ္မွာ ဆြမ္းေတာ္တင္..အဲ..ဟုတ္ေပါင္။ ဘယ္ေတြ ေရာက္ကုန္ပါလိ့မ္။

ငါးမင္းေဆြ ဆိုတဲ့ နာမည္ အေတာ္ႀကီးလွၿပီး ျပည္သူ႔ေမတၱာကို အားရပါးရႀကီး ခံယူေနတဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ႀကီးက သူအခုလို ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြမွာ ေဆာင္းပါးေရးေနတာဟာ `ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ လတ္တေလာ အေျခအေနအရ၊ ႏိုင္ငံသားတေယာက္၏ တာ၀န္အရ´ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ၁၃၆၈ခုႏွစ္၊ သႀကၤန္အတက္ေန႔မွာ သူေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ ေနာက္ဆုံး ေဆာင္းပါးလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါသတဲ့။ ငါးမင္းေဆြႀကီးနားသြားရင္ေတာ့ ဖားမင္းေဆြ၊ လိမ္မင္းေဆြ၊ အဲ..ဟုတ္ေပါင္ သတ္ပုံမွားလို႔ လိပ္မင္းေဆြ၊ နဂါးမင္းေဆြ၊ ျခေသ့ၤမင္းေဆြ၊ အဲ.. ျခေသ့ၤေတာ့ မထိရဲေတာ့ဘူး။ ေတာ္ၾကာ…….။ အင္း.. အဲဒီ မင္းေဆြေတြက ဆက္ေရးၾကမယ္ထင္ရဲ့.။ ဖတ္ရခ်ည္ေသးရဲ့..။ လာထား..ယိစ္)))))))။

ထိုင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ထပ္ဂ္ဆင္ရဲ့ ထုိင္းရတ္ထိုင္းပါတီကေတာ့ အနိစၥသေဘာနဲ႔ ကိစၥေခ်ာသြားပါၿပီ။ အဲဒီအျပင္ ထပ္ဂ္ဆင္နဲ႔ တကြ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေပါင္း (၁၀၀) ေက်ာ္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေရး ငါးႏွစ္မလုပ္ရ အမိန္႔ခ်လိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ တႏွစ္ကေတာ့ အာဏာေတြ ပါ၀ါေတြနဲ႔ အရိွန္အ၀ါ ႀကီးခဲ့သေလာက္ အခုေတာ့…..။ တရားက်စရာပင္ ေကာင္းပါေသးေတာ့..။

ဂူဂယ္လ္အာ့သ္ ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ Crisis in Durfer ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႔ ဆူဒန္ႏိုင္ငံမွာ ရဲပေဒါင္းခပ္ေနေအာင္ စစ္မီးလွ်ံေတြ ေတာက္ေလာင္ေနပါတယ္။ ကင္မရာပုံနဲ႔ လင့္ခ္ကေလးေတြကို လိုက္ဖတ္ၾကည့္ရတာကလည္း တစက္ကေလးမွ စိတ္ခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာ မရိွပါဘူး။ ပ်က္စီးေနတဲ့ စာသင္ေက်ာင္းေတြ၊ မီးရိွဳ႕ခံထားရတဲ့ ရြာေပါင္းမ်ားစြာ၊ အသက္လုေျပးေနၾကတဲ့ အျပစ္မဲ့ ျပည္သူေတြ..။ ေၾသာ္၊ စစ္..စစ္ လို႔သာ ညည္းတြားမိပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းေနအရြယ္ ကေလးတုိင္း ပညာသင္ၾကားခြင့္ရေရးကို ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ `ေရြ႔လ်ားေက်ာင္း´ (၄၃) ေက်ာင္းကို ၿမိဳ႔နယ္ ဆယ္ၿမိဳ႔နယ္မွာ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရိွရပါတယ္။ ကေလးေတြ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရေရးဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ေကာင္းမြန္လွေပမယ့္ ေရြ႕လ်ားေက်ာင္းရဲ့ အဓိပၸာယ္ကို က်ေနာ္ မရွင္းလင္းလွပါဘူး။ ပုံမွန္ေက်ာင္းနဲ႔ ေရြ႕လ်ားေက်ာင္းရဲ့ ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ အတန္းတြဲ စနစ္နဲ႔ သင္ၾကားေပးမႈ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ အတန္းတြဲစနစ္ဆိုတာကေတာ့ ဆရာတဦးလွ်င္ သူငယ္တန္းမွ စတုတၳတန္းအထိ လိုအပ္သလို တြဲၿပီး တာ၀န္ယူ သင္ၾကားေပးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ သိရိွသူမ်ား ရွင္းလင္းျပရင္ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းမယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အေျခခံပညာ ေက်ာင္းလခႏႈန္းထားမ်ားကိုလဲ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္လိုက္ပါၿပီ။ ႏႈန္းထားအသစ္အရ ဒသမတန္း စာသင္သားတေယာက္ဟာ တႏွစ္ကို ေက်ာင္းလခ ၁၀၀၀ က်ပ္ ေပးရပါမယ္။

အာရွဟာ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားအတြက္ အႏၱရာယ္အရိွဆုံးနဲ႔ လုပ္ရကိုင္ရ အခက္ဆုံး ျဖစ္ပါသတဲ့။ Weekly Eleven ဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အဲဒီသတင္းမွာ တ႐ုတ္၊ ဆီးရီးယား၊ အီရန္၊ ဗီယက္နမ္၊ တာေမနစၥတန္ ႏိုင္ငံေတြဟာ လုပ္ရကိုင္ရ အခက္ဆုံးနဲ႔ အႏၱရာယ္ အရိွဆုံးေနရာေတြ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေျမာက္ကိုးရီးယား ေခါင္းေဆာင္ ကင္ဂ်ဳံအီဟာ ဆုိရင္လဲ သတင္းထြက္ေပါက္ အားလုံးနီးပါးကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသူ ျဖစ္ပါသတဲ့။ ထိုင္းမွာဆိုရင္လဲ လက္ရိွအစိုးရက ျပည္တြင္းအသံလႊင့္ ဌာနေတြကို ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ပိတ္ပင္ထားပါတယ္တဲ့။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွားေတြမွာဆိုရင္လည္း အာဏာပိုင္ေတြက သူတို႔ရဲ့ ဘက္ေတာ္သားေတြကိုသာ လိုင္စင္ထုတ္ေပးပါသတဲ့။ သို႔ေသာ္……..။ ျမန္မာႏိုင္ငံ သတင္းေတာ့ ….။ ဒန္တန္႔တန္…။

ဟုတ္ကဲ့..။ မပါပါဘူး။ အင္းေလ..။ ဒီေလာက္ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွာ ဒါမ်ိဳးေတြ ဘယ္ရိွမွာတုန္း…။ ဒီေလာက္ လြတ္လပ္စြာ ေရးလို႔ရေနတာကို..။ ငါးမင္းေဆြကိုပဲ ၾကည့္္..။ အဲ.. ဟုတ္ေပါင္။ :D

ဒီပုံထဲက လူေတြကို ၾကည့္ရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္မေျပပါဘူး။ လူေတြဟာ မိမိရမယ့္ အခြင့္အေရး လက္တဆုပ္စာကိုပဲ ၾကည့္ေလ့ရိွတတ္ပါသလား။ က်ေနာ္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခု ဒီလူေတြကေတာ့ သူတို႔မ်က္လုံးထဲက အတၱမီးလွ်ံေတြကို ထုတ္လႊတ္ၿပီး လူမိုက္ဆန္ဆန္ ေစာင္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႔ရတာဟာ ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္နဲ႔ စပ္လိုက္တာ နာရီကို ၾကည့္မိေတာ့ ည ဆယ္နာရီထိုးဖို႔ ဆယ္မိနစ္သာ လုိပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ မိနစ္ေလးဆယ္ဆိုရင္ မနက္မွာ အလုပ္ေကာင္းစြာ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အိပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မအိပ္ခ်င္သည္ျဖစ္ေစ အိပ္ရပါေတာ့မယ္။ မနက္က်ေတာ့ ႏိႈးစက္က အသံသာသာ ဟန္ေဆာင္ၿပီး ႏွိပ္စက္ႏိႈး..၊ အလုပ္သြား.. အလုပ္ျပန္။ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးက စက္႐ုပ္တခုလို လႈပ္ရွားေနေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ေတြကေတာ့ ဟိုးကမၻာတဖက္ျခမ္းဆီက အမိေျမဆီကို ေရာက္ေနဆဲ….။ စိတ္နဲ႔ကုိယ္ တထပ္တည္းက်ဖို႔ဆိုတာကေတာ့….။

ကလိုေစးထူး

ကိုးကား။ ေခတ္ၿပိဳင္သတင္း (ဓာတ္ပုံတပုံကိုလဲ ေခတ္ၿပိဳင္မွ ယူငင္သုံးစြဲပါသည္)၊
Weekly&First Eleven ဂ်ာနယ္။
Google Earth