အၿပဳံး…

မနက္က အလုပ္သြားေတာ့ အလုပ္႐ုံထဲကုိ ၀င္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ အလုပ္ရွင္က `ဂြတ္ဒ္ေမာနင္း´ လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ၿပဳံးျပပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့…။ အလုပ္လုပ္ေနရင္းနဲ႔ အလုပ္ရွင္က အနားမွာ ရစ္သီသီ လာလုပ္လိုက္၊ က်ေနာ္ ၿပီးစီးထားတဲ့ ေအာ္ဒါေတြကို လာယူသြားလိုက္၊ ပါးစပ္ကလဲ `Good job´ ဆိုတဲ့ စကားကို ခဏခဏေျပာလိုက္ ၿပဳံးျပလိုက္၊ ျပန္ထြက္ သြားလိုက္နဲ႔…။ ေတာ္႐ုံနဲ႔ ၿပဳံးျပေလ့ သိပ္မရိွတဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ အၿပဳံးကပ္ေစးနဲတဲ့ အလုပ္ရွင္က ဒီေန႔မွ ထူးထူးျခားျခားနဲ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေဖာေဖာသီသီနဲ႔ အၿပဳံးေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး ေပးေနပါလိမ့္…။ သိပ္မသကၤာတာနဲ႔ သူၿပဳံးတာက အၿပဳံးအစစ္လား၊ အတုလား ဟိုဟုိဒီဒီေတြးမိေတာ့ ဒီစာကို ေရးမိပါတယ္။ *** လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ၿပဳံးဖူးၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပဳံးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းနဲ႔ အဲဒီအၿပဳံးရဲ့ ပုံစံေတြေတာ့ တူမယ္ မထင္ပါဘူး။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အၿပဳံး၊ ေထ့ၿပဳံး(ေငါ့ၿပဳံး)၊ မဲ့ၿပဳံး၊ မခ်ိၿပဳံး၊ ေလွာင္ၿပဳံး၊ စသျဖင့္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ၿပဳံးၾကပါတယ္။ အၿပဳံးပုံစံ မတူသလုိ ၿပဳံးရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေတြလဲ ေျမာက္မ်ားစြာ ရိွေနပါေသးတယ္။ မထီထရီ လုပ္ခ်င္လို႔ ၿပဳံးတဲ့ အၿပဳံး၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အၿပဳံး၊ ရက္စက္မယ့္ နမိတ္ၿပဳံး၊ မေကာင္းတတ္လုိ႕ ၀တ္ေက်တန္းေက် ၿပဳံးျပရတဲ့ အၿပဳံး၊ တခုခုကို သေဘာက်လို႔ ၿပဳံးမိတဲ့ အၿပဳံးမ်ားအျပင္ တျခားေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ လူေတြ ေန႔စဥ္လိုလို ၿပဳံးျဖစ္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္က ကေလးပိစိေကြးအရြယ္ ေမေမက က်ေနာ့္ကို ၿပဳံးျပပါလိမ့္မယ္။ သားႀကီးၾသရသ က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္နဲ႔ `ေမေမ့သားႀကီး´ လို႔ ေခၚကာ က်ေနာ္ၿပဳံးလာေလမလားလို႔ ျမဴတဲ့ အခါ က်ေနာ္ ၿပဳံးခဲ့မိေလမလား…။ က်ေနာ္မသိပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ၿပဳံးျဖစ္ခဲ့မယ့္ အၿပဳံးေလာက္ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ အၿပဳံး ဒီတသက္မွာ ရိွမယ္မထင္ပါ။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ၿပဳံးရတဲ့ အႀကိမ္ေရက ပုိမ်ားလာသလို ၿပဳံးရသည့္ အၿပဳံးေတြကလဲ အမ်ိဳးမ်ားလာပါတယ္။ `ခ်စ္ျခင္းအစ အမုန္းက၊ ရယ္ျခင္းအစ အၿပဳံးက´ …တဲ့။ Office Management သင္တန္းတခု တက္ခဲ့ရစဥ္တုန္းက သင္တန္းဆရာ တဦးေျပာဖူးတဲ့ စကားပါ။ အဲဒီဆရာကပဲ ၿပဳံးျခင္းနဲ႔ ရယ္ျခင္းဆက္စပ္ေနတဲ့ ဟာသပုံေသနည္း တခုကို ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ႏွစ္ၿပံဳး တရယ္ ႏွစ္ရယ္ တမ်က္ရည္ ႏွစ္မ်က္ရည္ တဗိုက္ႏွိပ္ ႏွစ္ဗိုက္ႏွိပ္ တေသးထြက္ ဟုတ္ကဲ့..။ ႏွစ္ေသးလဲ ထြက္ၿပီးေရာ ပက္လက္လန္ပါေရာတဲ့။ လူတခ်ိဳ႕ဟာ မၿပဳံးခ်င္ပါဘဲနဲ႔ အေျခအေနအရ ၿပဳံးေနၾကရပါသတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ။ ဥပမာ၊ ေမာ္ဒယ္လ္ လုပ္ေနၾကသူေတြအဖို႔ သူတုိ႔ကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္ေနတဲ့ ဓာတ္ပုံဆရာအမ်ားႀကီးထဲမွာ တေယာက္ေယာက္က ၾကည့္မရတဲ့ လူျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ၿပဳံးေနရမွာပဲ ထင္တယ္။ ဟာသ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြလဲ ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ ျဖစ္မွာပါ။ မၿပဳံးခ်င္ဘဲ အေျခအေနအရ ၿပဳံးရတဲ့ အၿပဳံးထက္ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတာက ဟန္ေဆာင္ အၿပဳံးလို႕ ထင္မိပါတယ္။ သူ႕ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿပဳံးေတာ့ ၿပဳံးေနသား၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲကေန ကိုယ့္ကို မုန္းေနတာဆိုရင္ အခက္…။ က်ိဳက္ထီး႐ိုး ဘုရားဖူးသြားတုန္းကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ အၿပဳံးကို ေတြ႔ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေရေျမာင္ႀကီးစခန္း အေရာက္မွာ ေကာင္မေလး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ သုံးေလးေယာက္က က်ေနာ့္ကို သူတို႔နဲ႔ မိတ္ေဟာင္းေဆြေဟာင္းလိုလို၊ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္လိုလိုနဲ႔ အားရပါးရ ၿပဳံးျပေနလုိ႔ ေၾကာင္အမ္းအမ္းနဲ႔ ျပန္ၿပဳံးျပမိတာ အနားေရာက္မွသိရတယ္။ သူတို႔ ဖြင့္ထားတဲ့ ထမင္းဆုိင္မွာ ထမင္းစားရေအာင္ ေခၚတာကုိး…။ ေၾကာ္ျငာအၿပဳံးလုိ႔ ေခၚရမလားမသိ…။ ျမန္မာျပည္မွာ က်ေနာ္ ၾကားဖူးလိုက္တဲ့ ၿပိဳင္ပြဲတခု ရိွပါေသးတယ္။ `ၿပဳံးအလွပိုင္ရွင္´ ၿပိဳင္ပြဲတဲ့။ အခုေတာ့ ရိွေသးလား မရိွေတာ့ဘူးလား မသိေတာ့ပါဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ထင္ပဲလားေတာ့ မဆိုႏိုင္…။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အၿပဳံးအင္မတန္ ရွားပါးတဲ့ အခိုက္အတန္႔ တခုရိွပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဓာတ္ပုံအ႐ိုက္ခံတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပြဲစားေတြ ထြက္တဲ့အခါ တျခားအခ်ိန္မွာ ေဟးေဟးဟားဟားနဲ႔ ၿပဳံးရယ္ေနၾကသေလာက္ ဓာတ္ပုံ႐ိုက္မယ္ေဟ့ဆိုၿပီး ကင္မရာေရွ႕ကို လူစုလိုက္ရင္ ဘာရယ္ေၾကာင့္မသိ၊ လူဆယ္ေယာက္မွာ ခုႏွစ္ေယာက္ေလာက္က ခပ္တည္တည္ႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ႐ုပ္ဆိုးကာမွ ဆုိးေရာ ဆုိၿပီး ဓာတ္ပုံရိုက္တုိင္း ရိွရိွသမွ်ေသာ သြား ၃၂ ေခ်ာင္းလုံး ေပၚေအာင္ အားရပါးရႀကီးကုိ ၿပဳံးၿပီး ဓာတ္ပုံအ႐ိုက္ခံပါတယ္။ မ်က္ႏွာကို ၿပဳံးလ်က္သား အေနအထားနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာေနႏိုင္မလဲလို႔ စမ္းၾကည့္ခ်င္တာနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ပေစာက္သ႑ာန္ ဖန္တီးၿပီး ေနၾကည့္တာ ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ အလုပ္ရွင္က သူ႕ကို ၿပဳံးျပေနတယ္ အမွတ္နဲ႔ ေခါင္းဆတ္ျပတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္ကလဲ ပါးစပ္ေညာင္းလာလို႔ ပါးစပ္ျပန္အေစ့နဲ႔ ဆုံသြားပါတယ္။ သူေတာ့ ဘာထင္သြားမလဲ မေျပာတတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ကေတာ့ `မၿပဳံးခ်င္ဘဲ ၿပဳံးရတာ ပါးစပ္တယ္ေညာင္းသကိုး´ လုိ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြးမိပါတယ္။ တခါတုန္းက အေမရိကန္ အသိတေယာက္ ဖိတ္တာနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ ပါတီကို ေရာက္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေပါမ်ားလုိက္တဲ့ အၿပဳံးေတြ၊ သူတို႔ကလဲ ၿပဳံး၊ က်ေနာ္ကလဲ ၿပဳံး၊ ၾကာေတာ့ ၿပဳံးရတာကို ညည္းေငြ႕လာပါတယ္။ ခက္တာက မၿပဳံးခ်င္လဲ အသိတေယာက္ေယာက္ကို ေတြ႕ရင္ ၿပဳံးျပေနရတာပါ။ ခပ္တည္တည္ေနလို႔မွ မေကာင္းတာကုိး။ မၿပဳံးခ်င္ဘဲ ၿပဳံးရတဲ့ ၀ဋ္ဒုကၡကလဲ အေတာ္ႀကီးမားပါတယ္။ ဂေရဟမ္ကေတာ့ `အၿပဳံးတုေလးအား စြဲလမ္းမိတာ~~~ တကယ္ကို သိပ္မွားသြား~~~´ ဆိုၿပီး အၿပဳံးအေပၚ ခံစားခ်က္ကို `အၿပဳံးတု´ သီခ်င္းနဲ႔ ပုံေဖာ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အၿပဳံးတုဆိုတဲ့ အရာက လူေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ လူမႈေရးဆိုတဲ့ တံတိုင္းခတ္မႈရဲ့ အလယ္မွာ အၿပဳံးတုေတြကို လက္ခံလိုက္၊ ေပးေ၀လိုက္နဲ႔ ဘယ္ဟာက အၿပဳံးအစစ္လဲဆုိတာေတာင္ သိႏိုင္ခဲလွပါၿပီ။ လူတေယာက္ ကုိယ့္ကို ၿပဳံးျပတဲ့ အၿပဳံးဟာ ဘယ္အရာက အၿပဳံးတု၊ ဘယ္အရာက အၿပဳံးအစစ္လဲ ဆုိတာကို ခြဲျခားၾကည့္ခ်င္ပါသလား။ ဒီေနရာ မွာ မိတ္ေဆြမ်ားရဲ့ လူကဲခတ္ စြမ္းရည္ကို အကဲျဖတ္လိုက္ပါ။ တခုေတာ့ ရိွပါတယ္။ အဲဒီမွာ လူအေယာက္ ၂၀ က တေယာက္ကို တႀကိမ္စီသာ ၿပဳံးျပပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီ အၿပဳံးဟာ တကယ့္အၿပဳံးအစစ္လား၊ အတုလားဆိုတာ အေျဖေပးရပါမယ္။ ၿပီးရင္ေတာ့ အေျဖမွန္ ေပးပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ လူ ၂၀ ကို ခန္႔မွန္းတာ ၆ ေယာက္သာ မွန္ပါတယ္။ ဒီလင့္ခ္ကို ကူညီတဲ့အေနနဲ႕ ေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက `ခင္ဗ်ားေတာ့ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ခံရဖုိ႔သာ ျပင္ထား´ လို႔ ေထာပနာျပဳပါတယ္။ အခ်ိန္ရရင္ေတာ့ အပ်င္းေျပျဖစ္ျဖစ္ ေျဖၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ *** ညေန အလုပ္သိမ္းခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ အလုပ္႐ုံက အထြက္မွာ အလုပ္ရွင္က သူ႔စားပြဲမွာ တကုပ္ကုပ္နဲ႔ ဘာေတြ လုပ္ေနတယ္မသိ။ မနက္ကလို အမွတ္နဲ႔ လွမ္းႏႈတ္ဆက္လိုက္မိတယ္။ ‘Have a good night, Don’ ‘Yea, you too’ လို႔ ျပန္ေျပာတဲ့ အလုပ္ရွင္က တခ်က္သာ လွမ္းၾကည့္ၿပီး သူ႔အလုပ္သူဆက္လုပ္လုိ႔ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ သူ မၿပဳံးျပပါဘူး။ ေသခ်ာတယ္၊ ဒီလူ မနက္ကေရာ ေန႔လည္တုန္းကပါ က်ေနာ့္ကို ၿပဳံးျပခဲ့တဲ့ အၿပဳံးေတြ အားလုံး အတုေတြခ်ည္းပဲ ေနမွာ။ ကလိုေစးထူး