စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ ...(၂)

မျမင္ဖူး မူးျမစ္ထင္...

ျမန္မာ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗီြဒီယိုေတြထဲမွာေတာ့ အလြန္အင္မတန္မွ ဆင္းရဲသူတေယာက္ ပိုက္ဆံ အရမ္းခ်မ္းသာလာတဲ့ အခါ၊ ေငြေတြအမ်ားႀကီးကုိ ေတြ႔ျမင္လာတဲ့အခါ ေလာဘေဇာတိုက္တတ္ၾကတာကို ပညာေပး သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ ႐ိုက္ကူးျပသေလ့ ရိွတတ္ၾကပါတယ္။ တကယ့္တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အဲဒီ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ဗီြဒီယိုေတြထဲက `ေငြ´ထက္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ အရာကေတာ့ `အာဏာ´ ပါပဲ။

ပင္ကို အေျခခံစိတ္ဓာတ္ မရင့္က်က္သူအတြက္ `ေငြ´ ဟာ သူ႔ဘ၀ကို ပ်က္စီးေစႏိုင္တာ မွန္ေပမယ့္ အဲဒီလူလက္ထဲကုိ `အာဏာ´ သာ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူ႔တေယာက္ထဲတင္ကိုသာမက သူနဲ႔ ပတ္သက္လႈပ္ရွားရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကုိပါ ႐ိုက္ခတ္မႈေတြ ရိွလာေတာ့တာပါပဲ။

အရပ္ထဲမွာေနတုန္းက အလြန္အင္မတန္ ႐ိုး႐ုိးကုပ္ကုပ္ေနတတ္ေပမယ့္ ဗုိလ္သင္တန္းေအာင္လို႔ သင္တန္းဆင္းလုိ႔ အရာရိွ ေပါက္စ ျဖစ္လာၿပီ ဆုိရင္ပဲ `အာဏာ´ ဆုိတဲ့ တံလွပ္က ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ စိတ္ဓာတ္မခိုင္မာသူေတြရဲ့ စိတ္ကို စတင္ ျမဴဆြယ္လိုက္ပါတယ္။ စစ္တပ္ရဲ့ စည္းကမ္းက်နတဲ့ စစ္စည္းကမ္းအရ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ ဆုံမိရင္ေတာင္ အျခားအဆင့္ ျဖစ္သူက အရာရိွကို အေလးျပဳ အ႐ိုအေသေပးရတာမို႔ ပင္ကုိစိတ္ဓာတ္ မခိုင္မာသူရဲ့ ေျမာက္ႂကြႂကြ စိတ္ကို အဲဒါေလးက အစ လႈပ္ႏွဲ႔ယူပါတယ္။
မတေထာင္သားေတြ မ်ားလွတဲ့ စစ္တပ္ထဲမွာ တခါတရံမွာ အေျခအေနအရ ေအာက္လက္ငယ္သား တေယာက္ေယာက္ကို ပါး႐ိုက္၊ နား႐ိုက္ ကန္ေက်ာက္ရတာမ်ိဳးေတြ ရိွတတ္ပါတယ္။ ယေန႔လက္ရိွ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ ဆိုတာက အလြန္အင္မတန္ လူေပါင္းစုံလွတာမို႔ တခ်ိဳ႔ေသာ ညာဥ္ခပ္ဆုိးဆုိး စစ္သားေတြကုိ အရာရိွေတြအေနနဲ႔ (စစ္စည္းကမ္းဥပေဒေတြ ဘာေတြနဲ႔ အေရးမယူခ်င္လို႔ တပည့္လက္သားကုိ ဆုံးမတဲ့ သေဘာမ်ိဳး) ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ႐ိုက္ႏွက္ ဆုံးမရတာကို စစ္တပ္သေဘာသဘာ၀မို႔ ေျပာစရာ မရိွေပမယ့္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးအေနနဲ႔ကေတာ့ စစ္ဗိုလ္ဆုိး တခ်ိဳ႔ဟာ အဲဒါကို အရသာေတြ႔သြားတတ္တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ လက္ရိွ ျမန္မာစစ္တပ္ထဲမွာ `စစ္ေျပးမႈ´ ေတြ အရမ္းမ်ားေနရတာဟာ အဲဒီလို စစ္ဗိုလ္ ခပ္ည့ံည့ံေတြရဲ့ လက္ခ်က္လဲ ပါပါတယ္။

ဒီလို ေျပာလို႔၊ ေရးလို႔ `ဒါျဖင့္ စစ္တပ္ထဲမွာ စစ္ဗိုလ္တုိင္းက အဲဒီလိုပဲ ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္သလား´ လို႔ ေမးစရာ ရိွပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။ အာဏာေတြ ဘယ္လိုပဲ ရလာရလာ၊ ရာထူးေတြ ဘယ္လိုပဲ ၾကီးလာၾကီးလာ ပင္ကုိယ္စိတ္ဓာတ္ အေျခခံေကာင္းသူဟာ သူတုိ႔ စစ္တပ္ထဲမွာလဲ အလြန္အင္မတန္ အ႐ိုေသခံရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္သလို အရပ္ဘက္ ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့ အခါမွာလဲ နမူနာယူစဖြယ္ ျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ေလ့ရိွပါတယ္။ ခက္တာက အဲဒီလို စစ္ဗိုလ္မ်ိဳး လက္ရိွ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲမွာ ပါးရွားသထက္ ပါးရွားလာတာပါပဲ။

စစ္တပ္ထဲက စစ္သားေတြရဲ့ တခ်ိဳ႔ေသာ စိတ္ဓာတ္ကို အလြန္တရာ အ့ံၾသမိတာ တခုရိွပါတယ္။ ကုိယ္က နိမ့္ပါးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ …၊ ဥပမာ- အျခားအဆင့္ ဆိုရင္လဲ တပ္သားသစ္ဘ၀၊ အရာရိွဆိုရင္လဲ ဗိုလ္ေလာင္းဘ၀မွာ မိမိရဲ့ အထက္က အဆင့္ဆင့္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ တရားေသာ၊ မတရားေသာ ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြကို ၿငိမ္ခံေနလိုက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔တေတြ တဖန္ျပန္ၿပီးေတာ့ တပ္သားသစ္ကေန ဒုတပ္ၾကပ္၊ တပ္ၾကပ္ ျဖစ္တဲ့လူကလဲ အဲဒီအေလွ်ာက္၊ ဗိုလ္ေလာင္း ပဲကတုံးကလဲ ဗိုလ္ႀကီးျဖစ္လာတဲ့ လူအေလွ်ာက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရိွလာၿပီဆုိေတာ့တာနဲ႔ အရင့္အရင္တုန္းက သူတုိ႔ ခံခဲ့ရတာနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် က်ေအာင္ ေအာက္လက္ငယ္သားကုိ ႏွိပ္ကြပ္ျပန္ေတာ့တာပါပဲ။ တရားမွ်တစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ စီမံတဲ့ အထက္အရာရိွရဲ့ အက်င့္ေကာင္းကုိ နမူနာယူၿပီး အဲဒီလိုမ်ိဳး အရာရိွလို လိုက္လုပ္တာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွေျပာစရာ အေၾကာင္းမရိွပါဘူး။ ကုိယ္ နိမ့္ပါးေနတုန္းက မတရားလုပ္တာကုိ သိသိႀကီးနဲ႔ ၿငိမ္ခံခဲ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ ရာထူးအာဏာ ရိွလာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ မတရားေတာ့ မလုပ္ဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကို ဘာေၾကာင့္ မေမြးႏိုင္ရတာလဲ ဆုိတာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အ့ံၾသဖြယ္ရာ ေကာင္းပါတယ္။

အဲဒီလို စိတ္ဓာတ္ပုိင္ရွင္ေတြက စစ္တပ္ထဲမွာကေတာ့ `ေခၚရင္လာ၊ ခုိင္းရင္လုပ္၊ ခံမေျပာနဲ႔´ ဆိုတဲ့ မူအတိုင္း အဆင္ေျပသလိုလုိ ရိွေနေပမယ့္ ျပင္ပက ျပည္သူေတြကို အဲဒီ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါမွာေတာ့ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပေတာ့ပါဘူး။ ေတြ႔သမွ်လူကို ကုိယ့္လက္ေအာက္ငယ္သားလို သေဘာထားၿပီး `ဒီေကာင္က ဘာေကာင္မို႔လဲ၊ ငါတုိ႔မွာ ဒီအဆင့္ရဖုိ႔အတြက္ မနည္းႀကိဳးစားလာရတာ၊ ငါ့ကို ဘာေကာင္ထင္ေနလဲ´ ဆုိတဲ့ အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳးဖုိ႔ကို ၀န္မေလးေတာ့ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ အျမင္ခ်င္းမတူညီတဲ့ တဘက္လူကို အထင္ေသးပစ္ဖို႔ကေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီး အခြံႏႊာစားတာထက္ေတာင္ သူတုိ႔အတြက္ လြယ္ကူလြန္းသြားပါၿပီ။ အခု က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံ ဒီအေျခအေနဆိုက္ေနရတာဟာ အဲဒီလုိ လူစားေတြက ႏိုင္ငံရဲ့ အျမင့္ဆုံးအာဏာကို ရယူထားလုိ႔ပါပဲ။

ဒါဟာ ဘာလဲဆုိေတာ့ ေငြထက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ `အာဏာ´ ကို မျမင္ဖူးမူးျမစ္ ထင္ၾကတာပါပဲ။

လူပါး စစ္ဗိုလ္...

`လူပါး´ လို႔ သုံးႏႈန္းတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ ပါးရည္နပ္ရည္ ရိွတာ၊ အထက္ကိုဆိုလဲ အထက္ကို၊ ေအာက္ကုိဆိုလဲ ေအာက္ကို အေလ်ာက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္ အလိုက္သင့္ ေနထိုင္တတ္တဲ့ စစ္ဗိုလ္မ်ိဳးကို ရည္ညႊန္းလိုတာေၾကာင့္ လူပါး လို႔ သုံးတာပါပဲ။

ဘာမွ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ ေျမာက္ျမားစြာ ရိွေနသလို အေျခအေနအမွန္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္တဲ့ အနည္းငယ္ေသာ လူပါးစစ္ဗိုလ္ေတြလဲ ျမန္မာစစ္တပ္ထဲမွာ ရိွေနတာ အမွန္ပါ။ ခက္တာက အဲဒီလို စစ္ဗိုလ္ေတြ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေနရာရလာမွာလဲ၊ အဲဒီစစ္ဗိုလ္ေတြကေရာ `အာဏာ´ ရဲ့ လႈပ္ႏွဲ႔မႈ ဒဏ္ကို ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအထိ စစ္တပ္ထဲမွာ ေတာင့္ခံႏိုင္မလဲ ဆိုတာက ေမးခြန္းထုတ္စရာပါ။

က်ေနာ္ရဲ့ ဇာတိေျမ ကရင္ျပည္နယ္က အေရွ႔ေတာင္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္(ရတခ) ရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ေအာက္မွာ ရိွေလေတာ့ ရတခ တိုင္းမွဴးေပါင္းစုံ တာ၀န္ယူဖူးတဲ့အနက္ ထူးျခားတဲ့ လူပါးစစ္ဗိုလ္ တုိင္းမွဴးႏွစ္ေယာက္ကို ႀကဳံဖူးပါတယ္။

တေယာက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကက္စိန္ပါ။ သူ တိုင္းမွဴးျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ၾကံ့ဖြတ္အသင္းေတြကို စတင္ဖြဲ႔စည္းၾကတာမို႔ က်ေနာ္တုိ႔ၿမိဳ႔ရဲ့ ၾက့ံဖြတ္အသင္း႐ုံးဆုိင္းပုဒ္တင္ပြဲကို သူကုိယ္တုိင္ လာၿပီး ဖဲႀကိဳးျဖတ္ဖြင့္လွစ္သလို ၿမိဳ႔နယ္ခန္းမမွာလဲ အသင္း၀င္ေတြကို သူ႔ရဲ့ ၾသ၀ါဒကို ခံဖို႔အတြက္ နယ္ေျမခံတပ္ရင္းမွဴးက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို စုစည္းထားပါတယ္။ တိုင္းမွဴးေရာက္လာေတာ့ ေန႔လည္ ၁၁ နာရီေက်ာ္ပါၿပီ။ သူက `သားတုိ႔ သမီးတုိ႔ ထမင္းစားၿပီးၾကၿပီလား´ လို႔ ေမးပါတယ္။ အားလုံး တညီတညႊတ္တည္းပဲ `မစားရေသးပါဘူး´ လို႔ေျဖေတာ့ သူက တပ္ရင္းမွဴးကို `မင္း ကေလးေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ခန္းမထဲကို ေခၚထားတာလဲ၊ အလကား ဒုကၡေပးထားတယ္´ လို႔ ဆူပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အစည္းအေ၀းကို မစေသးဘဲ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို ထမင္းျပန္အစားခိုင္းၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီခြဲမွ ျပန္စပါတယ္။ အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ႏိုင္ေပမယ့္ တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကက္စိန္ရဲ့ အဲဒီ အျပဳအမူေလးကိုပဲ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႔သားေတြမွာ ခ်ီးမြမ္းလို႔ မဆုံးပါဘူး။

ေနာက္တေယာက္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သီဟသူရ သူရစစ္ေမာင္ပါ။ ေခတ္အဆက္ဆက္က တုိင္းမွဴးေတြ လက္ထက္တုန္းက ဘယ္ေတာ့မွ မၿပီးခဲ့တဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္သြား ကားလမ္းကုိ အဲဒီတုိင္းမွဴး တက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကတၱရာေက်ာက္ခင္းလမ္းအျဖစ္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ဖြင့္လွစ္လိုက္ေတာ့ ၿမိဳ႔ခံျပည္သူေတြက သူ႔ကို အလြန္သေဘာက်က်ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ရဲ့ စစ္တပ္ထဲမွာလဲ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြကုိ ေက်ာသားရင္းသာ မခြဲျခား အင္မတန္မွ ေစာင့္ေရွာက္တတ္လိ႔ု စစ္သားေတြရဲ့ ခ်စ္ခင္ေလးစားမႈကုိလဲ တျခားတုိင္းမွဴးေတြထက္ ပုိရပါတယ္။ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႔ေပၚမွာဆိုရင္လဲ ၿမိဳ႔ရဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို (ျပည္သူေတြကို မထိခိုက္ေစရဘဲ) တကယ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာေတြ ရိွတာေၾကာင့္ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးနဲ႔ အတူတူ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်က္က်တဲ့အထဲမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္စစ္ေမာင္ ပါသြားေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ ေစ်းႀကီးက လူေတြ ေတာ္ေတာ္ငိုၾကတယ္လို႔ ၾကားသိရဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူပါးစစ္ဗိုလ္ေတြကို သူတုိ႔ရဲ့ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ ေလးစားေနတာ၊ ျပည္သူေတြကလဲ မုန္းမေနတာဟာ သိပ္ခက္ခဲ နက္နဲေနတဲ့ ေသာ့ခ်က္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ထဲမွာ ရိွေနတဲ့ `အာဏာ´ ဆုိတဲ့ အရာကို တခ်ိဳ႔အခ်ိန္ေတြမွာ ေခတၱခဏေမ့ထားၿပီးေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အဲဒီ အာဏာကို အလြဲသုံးစား မလုပ္တာဟာ လည္းေကာင္း အစရိွတဲ့ ပါးနပ္မႈေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ဆက္ရန္…