စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္ ...(နိဂုံး)

အပြင့္ဆိုသည္မွာ…

ပုခုံးေပၚမွာ အပြင့္ေသးေသး တပြင့္ စၿပီး ရလိုက္တယ္ ဆုိတာဟာ တကယ္တမ္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ `ျပည္သူ႔၀န္´ ဆိုတဲ့ ထမ္းတံပုိးကုိ သူတို႔ ပုခုံးေပၚ တင္ေပးလိုက္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ တပြင့္ကေန ႏွစ္ပြင့္၊ ႏွစ္ပြင့္ကေန သုံးပြင့္၊ သုံးပြင့္ကေန တေခြ…၊ အဲဒီလိုနဲ႔ အပြင့္အေရာင္ ပုိေျပာင္လာေလေလ၊ အပြင့္ေတြ ပိုမ်ားလာေလေလ ပုခုံးေပၚက ထမ္းတံပိုးႀကီးက ႀကီးလာေလေလဆုိတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ရမွာပါ။ အခုကေတာ့ ပုခုံးေပၚက အပြင့္ကို ထမ္းတံပိုးလုိ႔ သေဘာထားတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြ အစား `တန္ခိုး အရိွန္အ၀ါ´ လုိ႔ သေဘာထားၾကတဲ့ စစ္ဗိုလ္ေတြပိုမ်ားေနရတာေၾကာင့္ စစ္တပ္မွာ နာမည္ပ်က္ရပါတယ္။ အဲဒီ နာမည္ပ်က္မႈေတြကို ျပန္ၿပီး အဖတ္ဆယ္ဖုိ႔ဆိုတာကလဲ ပုခုံးေပၚမွာ အပြင့္ေတြ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ အဲဒီ စစ္ဗိုလ္ေတြမွာပဲ တာ၀န္ရိွပါတယ္။

ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ စစ္ဗိုလ္ေပါက္စေတြဟာ အရင့္အရင္ သူတို႔ရဲ့ ေနာင္ေတာ္စစ္ဗိုလ္ေတြထက္စာရင္ ပုိၿပီး မ်က္စိပြင့္၊ နားပြင့္တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ရိွေနတာကို က်ေနာ္ အထူးအေထြ ေရးေနစရာေတာင္ မလိုပါဘူး။ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံအစစ္ကို ၾကားခြင့္ရေနပါလ်က္နဲ႔၊ အေျခအေနအမွန္ေတြကို ပကတိအတုိင္း ျမင္ေနပါလ်က္နဲ႔ နားလည္ရေကာင္းမွန္း မသိတဲ့ အျပင္ ဆရာထက္ တပည့္လက္၀ါးေစာင္းကို တလြဲဆံပင္ေကာင္း ထက္ခ်င္ေနၾကတဲ့၊ ေမာက္မာ႐ိုင္းစိုင္းလြန္းလွတဲ့ ဗိုလ္ေပါက္စေတြ အတြက္ကေတာ့ သူတုိ႔ ပုခုံးေပၚက အပြင့္ေတြဟာ အဆိပ္ပန္းေတြနဲ႔ ထပ္တူထပ္မွ် က်ေနမွာ အေသအခ်ာပါ။

စစ္တပ္နဲ႔ စစ္ဗိုလ္…

`စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တိုင္းျပည္အတြက္ မရိွမျဖစ္ အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာကို စစ္ဗိုလ္တုိင္းက ေျပာေလ့ရိွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုသာ ေျပာလိုက္တယ္ စစ္တပ္သိကၡာတက္ေအာင္ ဘာလုပ္သင့္သလဲဆုိတာကိုေတာ့ စစ္တပ္ရဲ့ အႀကီးအကဲဆိုသူ ေခါင္းေဆာင္ စစ္ဗိုလ္က အစ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ျခင္း မရိွပါဘူး။ အဲဒီလို ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ သစၥာေတာ္ကို ခံေနရတဲ့ စစ္ဗိုလ္ အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေရြးေတြကေရာ ေနာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြရဲ့ လက္ထဲကို စစ္တပ္ေရာက္လာခဲ့ရင္ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ….။

အထက္မွာ က်ေနာ္ တင္ျပခဲ့သလို `ငါတို႔မွာ ဒီအဆင့္ရဖို႔ မနည္းႀကိဳးစားလာရတာ… အခု ငါတို႔ အလွည့္ေရာက္ၿပီ၊ က်န္တဲ့ေကာင္ေတြ နာဖို႔သာျပင္ထား´ ဆုိတဲ့ အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္တပ္ထဲမွာ မ်ားသထက္မ်ားလာတာကိုေတာ့ မလိုလားတာ အမွန္ပါ။

စစ္တပ္ထဲက စစ္သားေဟာင္းၾကီး တဦးရဲ့ စကားတခြန္းကို ဖတ္မွတ္ဖူးခဲ့တာ မွတ္သားစရာ ေကာင္းလွတာမို႔ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်ပါရေစ…။

`ငါ့သားမ်ား စစ္ထဲ၀င္ရင္ေလ…၊ သူ႔ကို ေျပာလိုက္စမ္းပါကြာ၊ စစ္တပ္ဆိုတာဟာ တကယ္သာလိုက္နာႏိုင္ရင္* ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက်္ားျမတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းႀကီးေပါ့´

စစ္တပ္ဟာ ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက္်ားျမတ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းႀကီး ျဖစ္တာ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကို သက္ေသအေနနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔က စစ္တပ္ထဲမွာ အသီးသီးအသက ပါ၀င္လႈပ္ရွားေနၾကသူေတြရဲ့ စ႐ိုက္ေတြကို အကဲခတ္ယုံမွတပါး တျခား မရိွပါဘူး။ ဒီေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာကမွ ေခါင္းေဆာင္မႈ ေနရာမွာ ပါ၀င္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ျပန္တမ္း၀င္ အရာရိွ စစ္ဗိုလ္ေတြ အေနနဲ႔ မိမိရဲ့ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုေတြအနက္က တခုခုေၾကာင့္ အထက္က စစ္သားေဟာင္းႀကီးရဲ့ စကားကို ေျပာင္းျပန္ မွတ္ယူရမလို ျဖစ္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္သင့္ပါဘူး။

နိဂုံး…

တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္နဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး ေရးခဲ့တာေတြဟာ အေၾကာင္းအရာေပါင္း မ်ားလွပါၿပီ။ `တဆိတ္ရိွ စစ္တပ္ကိုပဲ ေ၀ဖန္ခ်င္ေနလို႔´ လို႔ အေ၀ဖန္ခံရလြန္းလုိ႔ အေရထူေနေပမယ့္ ေမာက္မာ႐ိုင္းစိုင္းလြန္းတဲ့ စစ္ဗိုလ္တခ်ိဳ႔ကို ေတြ႔ေတာ့ ေရးဖုိ႔ တြန္းအားတခု ျဖစ္ျဖစ္လာရျပန္ပါတယ္။ ဒီလူေတြ ဘာလို႔ ေမာက္မာေနရသလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္မွပဲ အေတြးအေခၚပိုင္းအရ၊ စာနာမႈပိုင္းအရ၊ လူသားဆန္မႈပုိင္းအရ စုတ္ျပတ္သတ္ေအာင္ ခၽြတ္ေခ်ာ္တိမ္းပါးေနရသလဲ ဆိုတာကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ သေဘာအရ ဒီလိုစာမ်ိဳးကုိ ေရးမိျပန္ပါတယ္။

ေမာက္မာေနတဲ့ တခ်ိဳ႔ စစ္ဗိုလ္ေပါက္စေတြ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူထဲက ျပည္သူေတြက သူတို႔ အဲဒီလို ေမာက္မာတဲ့ အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိခံစားသြားရတယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တယ္။ ဒီေဆာင္းပါးေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းသြားတာမ်ိဳးကို ေမွ်ာ္လင့္တယ္ ဆိုတာထက္ `ငါတုိ႔လုပ္ေနတာဟာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ငါတုိ႔ စစ္တပ္ထဲမွာ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ´ ဆိုတာကို ျပည္သူက ဘယ္လိုျမင္ေနၿပီလဲ ဆုိတဲ့ အသိတရားေလးေတာ့ သူတုိ႔စိတ္ထဲကို ၀င္သြားေစခ်င္လို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရးပါတယ္။

ကလိုေစးထူး


(စာႂကြင္း။ ေဆာင္းပါးထဲက စစ္သားေဟာင္းႀကီး ေျပာတဲ့ စကားမွာ `တကယ္သာ လိုက္နာႏိုင္ရင္´ ဆိုတဲ့ အဓိက စကားလုံးတခု က်ေနာ္ ေမ့ေလ်ာ့သြားတာကို စီေဘာက္စ္ကေန တဆင့္ ျဖည့္စြက္ေပးတဲ့ မိတ္ေဆြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)