မနက္…

နာရီႏိႈးစက္သံလြင္လြင္က နားစည္ကို မခ်ိဳမသာ ရိုက္ခတ္တာေၾကာင့္ အိပ္စက္ျခင္းဟာ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေျပးထြက္သြားပါတယ္။ နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မနက္ေျခာက္နာရီ။

ျပတင္းတံခါးကေန တဆင့္ အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ျဖိဳးျဖျဖ အလင္းေရာင္နဲ႔ ေနထြက္စ မနက္ခင္းေလး..။ အာရုံကို လြန္ေျမာက္လို႔ မိုးေသာက္လာပါပေကာ..။

လူ႔ဘ၀ရဲ့ အသက္ ဆယ္စုႏွစ္ သုံးခုတာကို ျဖတ္သန္းအၿပီးမွာေတာ့ မနက္ခင္းေပါင္း မ်ားစြာကို လြန္ေျမာက္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ က်န္ခဲ့တဲ့ မနက္ခင္းေတြကို လွမ္းငဲ့ အၾကည့္မွာေတာ့…။

***

က်ေနာ့္ဘ၀ရဲ့ မနက္ခင္းမ်ားစြာ အနက္က ေက်ာင္းေနရခါစ မနက္ခင္းေလးေတြကိုေတာ့ အႏွစ္သက္ဆုံးပါ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္လဲေတာ့ မသိ၊ သူတကာ ကေလးတခ်ိဳ႔လို ေက်ာင္းကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ အက်င့္ က်ေနာ့္မွာ မရိွခဲ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသြားရမယ္ဆုိရင္ ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ က်ေနာ္က မနက္ေစာေစာ အိပ္ရာက ႏိုးၿပီဆိုတာနဲ႔ ေက်ာင္း၀တ္စုံ စိမ္းစိမ္းေလးကို ဆင္ျမန္းလို႔ တက္ၾကြေနခဲ့ပါတယ္။

ပညာေတြသင္လုိ႔ အတန္းေတြ တျဖည္းျဖည္းျမင့္လာတဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ေမေမ့ရဲ့ ၾကပ္မတ္မႈေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာ စာထက်က္ရတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတက္ေပ်ာ္ စာက်က္ပ်င္း က်ေနာ္တေယာက္ မနက္ခင္းေတြကို ထမ္းပိုးထားရတဲ့ ၀န္တခုလိုလို ျမင္ခ်င္လာတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႔ကေလးရဲ့ မနက္ခင္းမွာ ေတာနယ္ေစ်းသည္ေတြရဲ့ လွည္းသံ ရိွတယ္။ ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ့ ေရွ႔က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားေလးရဲ့ ေၾကးစည္သံ ရိွတယ္။ ပဲျပဳတ္သည္ရဲ့ အသံစူးစူးရိွတယ္။ တခါတေလမွာေတာ့ အေျပးေလ့က်င့္ၾကတဲ့ အစိမ္းေရာင္လူေတြရဲ့ ဖိနပ္သံ တေျဖာင္းေျဖာင္းကို ၾကားႏိုင္ပါတယ္။

မိဘရဲ့ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္က ကင္းလြတ္သြားတဲ့ အသက္အရြယ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္မနက္ခင္းေတြက ငယ္စဥ္ကလို မျဖဴစင္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ တခ်ိဳ႔မနက္ေတြမွာ ညကေသာက္ခဲ့တဲ့ သူရာရဲ့ အရိွန္နဲ႔ ရီေ၀ေ၀ျဖစ္လို႔။ တခ်ိဳ႔မနက္ေတြကိုေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းကသာ အႏိုင္ယူၿပီး ေန႔လည္ဆီကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား ေရာက္ခဲ့ရတာလဲ ရိွရဲ့..။ ႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားရမႈ လူ႔ဘ၀မွာ မနက္ခင္းတခ်ိဳ႔ကို မသိလိုက္ မသိဘာသာ ဂမူးရွဴးထုိး ေက်ာ္ျဖတ္မိခဲ့တာေတြလဲ ရိွရဲ့။

တကယ္ေတာ့ မနက္ဆိုတာဟာ ေန႔တခုကို ျဖတ္သန္းဖုိ႔ အစပ်ိဳးတဲ့ အခ်ိန္ေလး တခုပါ။ မနက္ခင္းမွာ သူေတာ္စင္ေတြက တရားအားထုတ္ပါတယ္။ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ အသံနဲ႔အတူ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားျဖစ္ေသးတဲ့ ၾကည္လင္ေနတဲ့ စိတ္က တရားအားထုတ္ရာမွာ အေထာက္အကူ ျပဳေစပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အသက္အရြယ္ကို လႊဲခ်ရင္းနဲ႔ပဲ မနက္ေစာေစာမွာ တရားအားထုတ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ မရိွခဲ့ေသးပါဘူး။ တခါတေလေတာ့ ဘုရားစင္ေရွ႔မွာ ပုဆိန္ဦးေပါက္နဲ႔ ကန္ေတာ့မိပါရဲ့။

မနက္ေစာေစာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ ထုိင္ရတာကလည္း အရသာ..။ ဘယ္ေသာအခါမွ မရိုးႏိုင္တဲ့ ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ တရားေခြနဲ႔ ေပါ့ဆိမ့္ လက္ဖက္ရည္တခြက္ တြဲဖက္လို႔ မနက္ေပါင္းမ်ားစြာကို လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ကုန္လြန္ဖူးရဲ့..။

***

ပြမ္…(((((((

အေနာက္က ကားရဲ့ ဟြန္းတီးသံေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ၾကည့္မိေတာ့.. ။ ေၾသာ္..၊ မီးစိမ္းေနတာၾကာၿပီကုိ မထြက္ေသးဘဲ ရပ္ေနမိတာကိုး.။ လက္ျပေတာင္းပန္လိုက္ရင္း ၀ူးကနဲ ေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ့ မနက္ခင္းအေတြးကလည္း ကားမီးခိုးေငြ႔ေငြ႔နဲ႔အတူ ေလထဲကို လြင့္ေပ်ာက္သြားေလရဲ့..။

ကလိုေစးထူး

(ဒီေန႔မွာ မေရာက္တာၾကာတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဆီ လိုက္လည္ျဖစ္ေတာ့ စာေရးခ်ိန္နည္းသြားတာေၾကာင့္ ပုိ႔စ္က တိုနန္႔နန္႔ ျဖစ္ေနမလားမသိ)