Saturday, May 19, 2007

ေန႔လယ္္...

တေဖ်ာေဖ်ာက်ေနေသာ ေရပန္းမႈန္မ်ားကို ရပ္တန္႔ပစ္ရင္း ေရခ်ိဳးခန္းအတြင္းမွ နံရံကပ္နာရီကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေန႔လည္ ၁၂ နာရီထိုးလုပါၿပီ။

ျပင္ဆင္စရာရိွသည္မ်ား ျပင္ဆင္၊ ကြန္ျပဴတာကို ပိတ္၊ အိမ္ထဲမွ လွမ္းထြက္လိုက္ခ်ိန္တြင္မေတာ့ တ၀ူး၀ူးတိုက္ခတ္ေနေသာ ေႏြေလက က်ေနာ့္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ မာနတခြဲသားႏွင့္ က်ေနာ့္စီးေတာ္ယာဥ္က က်ေနာ့္ကို မႈန္ကုပ္ကုပ္ႏွင့္ အလိုမက်ဟန္ ၾကည့္ေနေလ၏။

ကားထဲသုိ႔ ၀င္လိုက္ေတာ့ ေပါင္းအိုးငယ္ထဲသို႔ ၀င္လိုက္ရသည့္အလား လုံေနေသာေလက ပူျခစ္ေန၏။ စီဒီတခ်ပ္ကို ထိုးထည့္ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဗဒင္၏ `အေဟာင္းဆုိင္´ သီခ်င္းသံက ခပ္ရွရွ ေပၚထြက္လာသည္။ ကားျပတင္းကို ဖြင့္ရင္း အသာေမာင္းထြက္လုိက္ေတာ့ ကားထဲမွ ေတးသြားမ်ားက အျပင္ကိုခုန္ေပါက္ထြက္သြားသလို ကားျပင္မွ ေလက လူၾကမ္းတေယာက္ႏွယ္ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးျဖင့္ ကားထဲသို႔ ကဆုန္ေပါက္ တိုးေ၀ွ႔၀င္လာသည္။

သီခ်င္းကို လိုက္ညည္းမိေတာ့ တခုခုကို သတိရမိရင္း ၿပံဳးခ်င္ခ်င္ ျဖစ္သြားသည္။

`သိပ္ခက္တယ္~~~ စိတ္ပ်က္တယ္~~~ ကိုယ့္ဘ၀~~ ဇာတ္ဆရာရယ္~~~ စိတ္ဓာတ္ေတြ~~~ အေဟာင္းဆုိင္တန္းထဲ´

***

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၃ႏွစ္..။ ဗဒင္သီခ်င္းေခြ နာမည္အလြန္ၾကီးခါစ..။ ဘားအံၿမိဳ႔က ေန႔လည္ခင္းမ်ားစြာကို သတိရမိသည္။ ထုိစဥ္က က်ေနာ္က ဆယ္တန္းေအာင္ထားေသာ္လည္း တကၠသိုလ္ဆက္တက္ရန္ ေစာင့္ေနရဆဲ။ ေမေမက က်ေနာ့္ကို `Nursing´ ၀င္ခြင့္အတြက္ အေလွ်ာက္ခိုင္းသည္။ `Male Nurse´ ေပ့ါ။ စတုိင္လ္ေဘာင္းဘီႏွင့္ ကုတ္အက်ီၤျဖဴျဖဴ ဆရာ၀န္လိုလို ဘာလိုလို အမ်ိဳးသား သူနာျပဳေတြက ခပ္ႏြဲ႔ႏြဲ႔ဟန္ေတြ မ်ားသည္။ ေမေမကေတာ့ ဘာသေဘာႏွင့္ အေလွ်ာက္ခိုင္းသည္ မသိ၊ က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္မၾကိဳက္လွ..။ သို႔ေသာ္.. ဘားအံကို သြားလည္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေမေမေလွ်ာက္ခိုင္းသည္ကို လူလိမၼာေယာင္ဆာင္ၿပီး အသာတၾကည္ လက္ခံကာ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။

ဘားအံမွာ က်ေနာ္အႏွစ္သက္ဆုံးေနရာသည္ကား ကန္သာယာ ျဖစ္၏။ ထိုစဥ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၊ အေအးဆိုင္မ်ားတြင္ ပုံမွန္အားျဖင့္ ကက္ဆက္ေခြသာ ဖြင့္ေလ့ရိွေသာ အစဥ္အလာကို ခြဲထြက္၍ တခ်ိဳ႔ဆုိင္မ်ားက တီဗြီ၊ ဗီြဒီယို ဖြင့္ေပးၿပီး စားေသာက္သူမ်ားကို ဆြဲေဆာင္သည့္ အေလ့အထ အစပ်ိဳးခ်ိန္။

ဇြဲကပင္ ခန္းမ အေနာက္ဘက္ခပ္က်က် ပန္းၿခံ၏ ကုန္းမို႔မို႔ေပၚတြင္ ဖြင့္ထားေသာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ ထုိင္ရင္း ဖြင့္ေပးထားေသာ တီဗီြကို ေငးလိုက္၊ သီခ်င္းနားေထာင္လိုက္ ျဖတ္သြားသမွ် ကားေတြကို လိုက္ၾကည့္လိုက္၊ ဆုိင္ထုိင္ရတာ အတန္ငယ္ၾကာလာလွ်င္ ကန္သာယာ တံတားေပၚကို ေနပူပူေအာက္မွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္လို႔ ဇြဲကပင္ေတာင္ကို ေမွ်ာ္ေငးလိုက္ႏွင့္ အရသာ ခံဖူးသည္။ ညေနေစာင္းေတာ့ `ခ်စ္သူလမ္းၾကား´ သုိ႔ ခ်စ္သူမပါဘဲ ေလွ်ာက္၏။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ့ အႏိုင္သား။

***

ပူျခစ္ေနေသာ ေႏြလယ္္န႔ခင္းတခုတြင္ က်ေနာ့္ပထမဆုံး ရည္းစားက မိုးေပၚက အပူႏွင့္ နင္လားငါလား ထပ္တူထပ္မွ် ပူေလာင္သည့္ စကားတခြန္းျဖင့္ က်ေနာ့္ကို လမ္းခြဲသြားခဲ့သည္။ သူေျပာခဲ့ေသာ စကားက မွတ္သားေလာက္စရာ၊ မေမ့ေလာက္စရာ။

`ေတာတိုးရင္ ပုဆိုးစုတ္တယ္ ေမာင္၊ ငါ ေတာမတိုးခ်င္ဘူး´ တဲ့..။

ပုဆိုးစုတ္မွာေၾကာက္လို႔ ေတာမတိုးခဲ့ေသာ သူမက သူမထက္ အသက္မ်ားစြာႀကီးေသာ အရာရိွတေယာက္ကို ေရြးခ်ယ္လက္ထပ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ က်ေနာ္တေယာက္ ေန႔ေတြ ညေတြမသိေသာ ကာလတို႔က အတန္ငယ္ၾကာခဲ့ဖူးသည္။ အသည္းကြဲရေသာ အရသာက ခံရေတာ့ အခက္သား။

***



ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္ အလုပ္ထဲက ေန႔လယ္္ေခတၱနားခ်ိန္တြင္ ျမန္မာတဖက္၊ မကၠဆီကန္တဖက္ ကစားၾကေသာ ေဘာလုံးပြဲေလး ျဖစ္သည္။

တရက္မွာ အလုပ္နားခိုက္ မကၠဆီကန္ အလုပ္သမားမ်ားက က်ေနာ္တုိ႔ (ျမန္မာမ်ား) ကို က်ီစယ္၏။ ငါတို႔ဆီက မားကြက္စ္က ကမၻာေက်ာ္တယ္ကြ၊ ဘာစီလိုနာမွာ ကစားေနတာ တဲ့။ မားကြက္စ္ကို မသိေပမယ့္ က်ေနာ့္ေရာင္းရင္း ကရင္မ်ားက `မကၠဆီကိုနဲ႔ ျမန္မာ ဘယ္သူသာလဲ ကန္ၾကမလား´ ဟု ခဲ်လင့္လုပ္ေတာ့ အေအးေပါ့ေသာ ေန႔တုိင္းတြင္ ျမန္မာ Vs မကၠဆီကို ဖိတ္ေခၚေဘာလုံးပြဲက ျဖစ္တတ္လာသည္။ တခါတခါေတာ့လဲ ျမန္မာက ႏိုင္လိုက္၊ တခါတခါေတာ့လဲ မကၠဆီကိုက ႏိုင္လိုက္။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား။

***

`ကားဆီခ်ိန္းတာ အားလုံး ၿပီးပါၿပီ´

အထက္ပါ စကားသံေၾကာင့္ ေစာင့္ဆိုင္းအခန္းထဲတြင္ ဖြင့္ထားေပးေသာ တီဗြီကို ပ်င္းရိလွစြာ စိတ္မပါလက္မပါ ၾကည့္ေနရင္း ဟိုဟုိဒီဒီေျပးလႊားေနေသာ အေတြးအာ႐ုံက ပစၥဳပၸန္ဆီကို အလန္႔တၾကားျဖင့္ ျပန္ေရာက္လာ၏။

ဆီခ်ိန္းၿပီးခါစ၊ ေရေဆးၿပီးခါစ က်ေနာ့္ ကားျပာေလးက ေန႔လယ္္နေရာင္ေအာက္တြင္ ဖိတ္ဖိတ္လက္ေသာ အၿပဳံးျဖင့္ ၀င့္ႂကြားလ်က္။

အိမ္အျပန္လမ္းမွာေတာ့ မဆုံးေသးေသာ ဗဒင္သီခ်င္းသံက ပ်႔ံလြင့္ေန၏။

`ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ၿပီးေျမာက္ေတာ့မွ ျပန္လာမယ္ ~~~ လက္ေတြ႔ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေတာ့မွ ျပန္ခဲ့မယ္´


ကလိုေစးထူး



8 comments:

koko2009 said...

ko ' sayhtoo

u r unlucky man about LOVE. one day , u will meet the real one for u . i think .

Anonymous said...

ေဩာ္...ေတာတိုးရင္ ပိုဆိုးစုတ္တယ္တဲ႔လား...

Anonymous said...

ၿမိဳင္ကေလးမွာ ေဖေဖ့အလုပ္ကိုသြားလည္ရင္းနဲ႔ တလေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ေနဖူးတယ္။ ဘားအံကို ကားဆီထည့္ခ်င္ရင္သြားရတယ္။ ေစ်း၀ယ္ရတာ မိုက္တယ္။ ဓာတ္ဆီေစ်းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတာပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ ကားနဲ႔ ေလာ္ရီႀကီးနဲ႔ ခ်ိတ္မိလို႔ workshopအပ္ၿပီး လိုင္းကားနဲ႔ျပန္ဖူးတယ္။ ကားခေတြက ရန္ကုန္လိုဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေစ်းႀကီးတယ္။ အဲဒီကအေဒၚႀကီးတေယာက္က ရန္ကုန္မွာ ကားခ ၂၀(လြန္ခဲ့ေသာ ၅ႏွစ္) ဆိုေတာ့ တန္လိုက္တာ ရန္ကုန္ေရာက္ရင္ ၃ပတ္ေလာက္စီးပလိုက္မယ္တဲ့။ ၿပီးေတာ့တခါမွ ရန္ကုန္မေရာက္ဖူးဘူးတဲ့။ အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ စကားေျပာတာေလးေတြက။ ဟီး... commentမွာ ေရးခ်င္တာေတြေလွ်ာက္ေရးေနမိတယ္။ ေဆာရီးေနာ္။ ျမန္မာျပည္ကို သတိရသြားလို႔။

Anonymous said...

hey bro,
i guess, the singer BA DIN was famous about 1992. as i passed 10th std in 92 ,me and my friends went to bago with his songs. u make me missed old days...btw, how long did u suffer ur brokenheart? i have suffered this pain for 2 years and still aching..:P give me some good medicine
eighteen2

Anonymous said...

အဲ ..ေန႔လည္ခင္း အေၾကာင္း ဘယ္ေတာ့ေရးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ … ဒီေန႔မွ ေတြ႕ေတာ့တယ္။
“ေတာတိုးရင္ ပုဆိုးစုတ္တယ္” လို႔ေျပာတဲ့ “သူမ”ကို ေမာင္က ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ တိုးမွာပါ လို႔ ေျပာလိုက္တာမဟုတ္ဘူး။ :P
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ တစပ္ ... ပန္ဒိုရာ ေျပာသလို
“လင္းၾကက္ေဆာ္ခ်ိန္၊ ဆြမ္းခံျပန္ခ်ိန္၊ မြန္းတည္႕ခ်ိန္၊ မြန္းလြဲခ်ိန္၊ မိုးခ်ဳပ္၊ သန္းေခါင္ၾကက္ တြန္ခ်ိန္”ေတြ အျပင္ သက္ၾကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္၊ သူငယ္တိတ္ဆိတ္ခ်ိန္၊ ခုနစ္စဥ္ၾကယ္ေျပာင္ အျမီးေထာင္ခ်ိန္ … အဲဒါေတြလည္း ေရးအံုးေနာ္။

Hteink Min said...

ိကိုေစး

ေတာတိုးရင္ ပုဆိုးစုတ္တယ္ ဆို
မင္းက ဘယ္ေတာ ကို တိုးေနရလို႔လဲလို႔ မေမးလိုက္ဘူး ..

ဟီး း)ေမာင္ ေနာက္တခါ ေတာတိုးေတာ့ဘူး..Hotel သြားမယ္ေပါ့..ဟုတ္လည္း ဟုတ္သားပဲ.. သူလည္း ဘယ္ေတာတိုးခ်င္ေတာ့မွာလဲ..ဟား း) စတာပါဗ်ာ..

Tesla said...

.... ေပ်ာ္စရာေတာ့ အေကာင္းသား။ ...
......`ခ်စ္သူလမ္းၾကား´ သုိ႔ ခ်စ္သူမပါဘဲ ေလွ်ာက္၏။ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေတာ့ အႏိုင္သား။...
.......အသည္းကြဲရေသာ အရသာက ခံရေတာ့ အခက္သား။..
>>> ေတာ္ေတာ္ဖတ္လို႔ေတာ့ အေကာင္းသားဗ်

ကလိုေစးထူး said...

နဂ်ိန္းေတာင္ ကြန္မန္႔ေတြ ဘာေတြ ေရးလာၿပီ။ :)
ေန႔လည္အေၾကာင္းကို လာအားေပးၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ားအားလုံး ေက်းဇူး အားရပါးရ အစစ္ႀကီးတင္တယ္ဗ်ိဳ႔။ ဒီေလာက္ေတာင္ ေရးေစခ်င္ေနတာ မ်က္စိတမွိတ္တို႔ လွ်ပ္တျပက္တို႔ အခ်ိန္ေတြပါ ေရးလိုက္မွထင္တယ္။ :D