က်ေနာ္လဲ အခုတေလာ ေရးျဖစ္ေနတာေတြက ဘာနဲ႔ တူေနသလဲ ဆိုေတာ့ ဓာတ္ဆီအျပည့္တင္ထားတဲ့ ကားတစီးကုိ မီးပုံေတြနားကေန ျဖတ္ေမာင္းေနတာနဲ႔ တူေနတယ္လို႔ ခံစားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကားေပၚ တက္ထုိင္ၿပီး ေမာင္းေတာ့မယ္ဟဲ့ လို႔ စိတ္က ရည္ရြယ္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေမာင္းလက္စနဲ႔ ေမာင္းပါရေစဦး...။
အခုလို စာမ်ိဳးေတြကုိ ေရးရတာဟာ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား လူမုန္းခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္...။
စာေရးတဲ့သူဟာ `အႏုပညာ´ တရပ္ကို ဖန္တီးေနသူလုိ႔ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။ စာတပုဒ္ကို ေရးသားရာမွာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာဟာ လူအမ်ားက ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားေတြျဖစ္ေအာင္ စာကြန္း၊ စာမႊန္းေတြနဲ႔ ကြန္႔ကာ ညြန္႔ကာ ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးရတာမို႔ စာေရးတာဟာလဲ အႏုပညာ တရပ္ပါ။
ဒီေတာ့ စာတပုဒ္ကို ဖန္တီးသူ အႏုပညာရွင္ဟာ သူေရးေနတဲ့ စာေတြသည္ လက္ရိွေခတ္ကို ထင္ဟပ္ေနေစရမယ္၊ လက္တေလာ အေျခအေနေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ျမင္ပါတယ္။
ကဲ...၊ ဓာတ္ဆီကားႀကီးကို စ ေမာင္းပါရေစေတာ့...။
ေပးစာ (၁)မွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ...၊ အခု အိတ္ဖြင့္ေပးစာသည္လည္း တိုက္ဆုိင္မႈ ရိွသူတုိင္းကို ရည္ရြယ္ေရးသားေၾကာင္းပါ...။
***
ု
`လူတေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ ကုိယ္ပိုင္အျမင္ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာလုိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေရးထားတာက မဟုတ္ေသးတာမို႔ ရင္ထဲမယ္ ေအာက္ဂလိအာ ျဖစ္လာတယ္´
အဲဒီ စာေၾကာင္းမွာ `ေအာက္ဂလိအာ´ ဆုိတာကို သုံးထားတဲ့ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸာယ္က စဥ္းစားစရာပါ။ တကယ္ေတာ့ `ေအာက္ဂလိအာ´ ဆုိတာက `ဟိုမဟုတ္၊ ဒီမဟုတ္´ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေပၚက စာေၾကာင္းမွာ သုံးထားတဲ့ သေဘာကေတာ့ `အျမင္ကပ္တယ္´ `ခ်ဥ္တယ္´ လို႔ ေျပာခ်င္ဟန္ ရိွပါတယ္။
ဒီေတာ့ စာတပုဒ္ကို အဲဒီလိုစိတ္အေပၚမွာ အရင္းတည္ၿပီး ေရးလာၿပီဆုိရင္ အဲဒီစာဟာ အျပဳသေဘာဘက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်ဥ္းကပ္လာႏိုင္မွာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။
`လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာဟာ လူမ်ိဳးတူရာအလိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈ တူရာအလိုက္၊ ပထ၀ီ အေနအထားတူတာအလိုက္ အစသျဖင့္ တူရာေတြကို စုစည္းၿပီးေတာ့ စုစည္းၾကတာမို႔ `လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ရယ္လို႔ ေခၚေ၀ၚၾကတာပါ။ အဲဒီလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကို ဟုိးေရွးေရွး ပေ၀သဏီက စလို႔ ပုံစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး ဖြဲ႔စည္းလာလုိက္တာ ယေန႔ထက္ထိ တိုင္ေအာင္ပါပဲ။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ဖြဲ႔စည္းၾကဖုိ႔ လူေတြစဥ္းစားလာၾကတဲ့ အဓိက အခ်က္ဟာ တခုထဲရိွပါတယ္။ တေယာက္ထဲအားနဲ႔ မစြမ္းသာလုိ႔ပါပဲ။ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္မယ္၊ ေဆြးေႏြးၾကံဆၾကမယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းလာမွာပဲလို႔ စဥ္းစားမိလာၾကလုိ႔ `လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာကို တူရာအလိုက္ စုစည္းတည္ေဆာက္ေလ့ရိွပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဲဒီလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တခုမွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သာမန္ပါ၀င္ ေနၾကသူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္ကုိ တေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားသမႈ ရိွေရးဟာ အဲဒီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေရရွည္တည္တ့ံဖုိ႔အတြက္ ေသာ့ခ်က္တခုပါ။ အဖြဲ႔အစည္း တခုခုကို တည္ေထာင္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ အဲဒီအေျခခံ အခ်က္ကေလးမွ မထားႏိုင္ရင္ ဘယ္လို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရရွည္တည္တ့ံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မရိွပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ တခု သတိထားရမွာက ဘယ္လို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကုိပဲ တည္ေထာင္သည္ ျဖစ္ပါေစ၊ အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းကို (အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္) ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနသူဟာ တျခားလူေတြထက္စာရင္ ပုိၿပီးေတာ့ ရင့္က်က္ရပါမယ္။ သမာသမတ္ရိွရပါမယ္။ ျဖစ္ေပၚလာေလ့ ရိွတဲ့ ျပႆနာေပါင္းစုံကုိ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္ေအာင္ အျပဳသေဘာ ခ်ဥ္းကပ္တတ္ရပါမယ္။ "Nobody Perfect" လို႔ ဆုိထားေသာ္ျငား ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ေနေန ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ရဲ့ စိတ္ထားကေတာ့ ပုိင္ဆုိင္ထားသင့္ပါတယ္။
ထူေထာင္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ အားေကာင္းစ ျပဳလာၿပီဆိုရင္ အဲဒီအဖြဲ႔ထဲကို ၀င္ေရာက္လာသူေတြရဲ့ အေရအတြက္ဟာလဲ မ်ားလာသလို မတူညီတဲ့ စိတ္ထားေပါင္းမ်ားစြာဟာလဲ လာစုစည္းမိေတာ့မွာပါ။ အဲဒီ မတူညီတဲ့ စိတ္ထားေတြကို အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ အျဖစ္ႏုိင္ဆုံးျဖစ္ဖုိ႔ကို စဥ္းစားဖုိ႔ လုိအပ္လာပါၿပီ။ အဲဒီအခါမွာ အဓိက အလုိအပ္ဆုံးကေတာ့ က်ေနာ္ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ `အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ´ ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ နားလည္မႈဆိုတဲ့ စကားမွာ `အျပန္အလွန္´ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြပါတယ္ ဆိုတာကိုလဲ သတိထားသင့္ပါတယ္။ တဖက္သတ္ သေဘာတူညီေစခ်င္မ်ိဳးခ်ည္း ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ နားလည္မႈ ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ေတာင္ မအပ္စပ္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ အဲဒီ အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြ လြဲေခ်ာ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဖြဲ႔တည္ေထာင္ရတယ္ ဆိုတဲ့ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ေတြဆီကို မေရာက္ေတာ့ဖို႔က မ်ားသြားပါၿပီ။
***
`ခင္ဗ်ား ၀င္မွာလား၊ ထြက္မွာလား၊ တခြန္းပဲေျပာ၊ ထြက္မယ္ဆုိလဲ ေလာ့ခ္အင္ လုပ္မၾကည့္နဲ႔ေတာ့´
အဖြဲ႔အစည္း တခုကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနပါတယ္ ဆိုတ့ဲ လူတေယာက္ဟာ မိမိရဲ့ အဖြဲ႔၀င္တေယာက္ကို အဲဒီေလာက္အထိ ရင့္ရင့္သီးသီး ေျပာတာဟာ ဘယ္လို အခ်က္ေတြမ်ားေၾကာင့္ပါလဲ။ ကိုယ္က ဒီစကားတခြန္းကို ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဘက္က အေျပာခံရမယ့္လူဟာ ကုိယ္ေျပာလုိက္တဲ့ ရင့္သီးမႈမ်ိဳးကို လက္ခံထိုက္တဲ့လူ ဟုတ္ရဲ့လား ဆိုတာကိုေတာင္ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္တာကိုေတာ့ အ့ံၾသစရာ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။
စိတ္ကို အလိုလိုက္ၿပီးေတာ့ စိတ္အခန္႔မသင့္ခိုက္မွာ ေျပာမိတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ကုိယ့္အမွားကို ကိုယ္သိၿပီးေတာ့ လုံေလာက္တဲ့ တာ၀န္ယူမႈမ်ိဳးကေတာ့ ရိွရပါမယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္မွ ႐ိုးစင္းတဲ့ တာ၀န္သိမႈ တခုပါ။
ဒီေလာက္ ရင့္သီးတဲ့စကားကုိ ေျပာလိုက္တဲ့ ကာယကံရွင္ကုိယ္တုိင္ကလဲ ဒါကို တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ `သူကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုေတြ လုပ္လာတာၾကာၿပီ၊ သူနဲ႔ သိခဲ့တာက အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ၾကာၿပီ´ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေဘးပန္းကပါ အကာအကြယ္ေပးေနဦးမယ္ဆိုရင္ `ဒီလုိလူေတြက ဒါမ်ိဳးကုိ ဦးေဆာင္ေနရသလား´ ဆုိတဲ့ အေျပာမ်ိဳး အေျပာခံရတာ သိပ္မဆန္းလွပါဘူး။ ကိုယ့္ကို အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္ႏိႈက္ကလဲ တျခားတဘက္ကို အျပဳသေဘာ ျပန္ျမင္ေပးရမွာပါပဲ။
***
`ျမန္မာေတြဟာ Diffcult to deal... ... ...´
စကားတခြန္းကို ကုိယ္က ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္သုံးႏႈန္းတဲ့ စကားလုံးရဲ့ ဘုံကိုယ္စားျပဳမႈကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာအားလုံးဟာ နားလည္ရ ခက္ခဲေနသလား၊ ေျပာရလြယ္တဲ့ ျမန္မာဆိုတာကေရာ မရိွေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ခ်င္တယ္။ တကယ္ဆို ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမဆို ပဋိပကၡဆိုတာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ရိွေနၾကတာခ်ည္းပါ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ခါမွပဲ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကိုကုိယ္ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျမန္မာေတြက ဘယ္သုိ႔ ညာသုိ႔ဆုိၿပီး ေရာေကာေသာေကာ မွတ္ခ်က္ခ်တာမ်ိဳးကေတာ့ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ မမိုက္ပါဘူး။ ပထမတခါတုန္းကလဲ `ျမန္မာေတြက အခ်င္းခ်င္း ကိုက္တယ္´ ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳး သုံးတာကို ေတြ႔ဖူးခဲ့လို႔ က်ေနာ္ အက်ိဳးေၾကာင္းသင့္ ရွင္းလင္းခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္လဲ ရန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အာရပ္လဲ ရန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အိႏိၵယလဲ ရန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာလူမ်ိဳးက်မွပဲ ျပႆနာမ်ားေနသလိုလို ေျပာတာဟာ စကားလုံးရမ္းကားျခင္း တမ်ိဳးပဲ လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ မိမိ ဆက္ဆံေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေသးေသးေလးက လူတခ်ိဳ႔ကို ဆက္ဆံရခက္ခဲတာနဲ႔ပဲ `ျမန္မာေတြ...၊ ျမန္မာေတြ...၊ ျမန္မာေတြ...´ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို လက္လြတ္စပယ္ေတာ့ မသုံးေစခ်င္ပါဘူး။
ပညာရွင္ဆန္ဆန္ သုံးသပ္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ အဲဒီလို သုံးသပ္တဲ့လူဟာ အသက္အရြယ္၊ အေတြ႔အႀကဳံ၊ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈ အစရိွတာေတြမွာ လူအမ်ားက ေလးစားလက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားတခုကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရထားေနတဲ့ လူေတာ့ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဆုိလိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုလူက `ျမန္မာေတြဟာ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနတာပဲ´ လို႔ ေျပာတာက နားေထာင္ေကာင္းေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက ဆယ္အိမ္ေခါင္းေျပာရင္ေတာ့ လူအျမင္ကပ္ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
***
ေပးစာဟာ အေတာ္အတန္ေတာ့ ရွည္လ်ားစ ျပဳပါၿပီ။
စာကို အဆုံးသတ္ခါနီးမွာ က်ေနာ္ တခု ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာ ရိွပါတယ္။ ဒီစာဟာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရျပင္ကုိ ခဲတလုံး ဗြမ္းခနဲ လာပစ္ခ်တဲ့စာမဟုတ္ပါဘူး။ မီးခိုးမထြက္ေတာ့ေပမယ့္ အထဲမွာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ ဖြဲမီးပုံကို ေရလာေလာင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မီးပုံကုိ ေရလာေလာင္းေတာ့ `ရွဲ´ ခနဲ အသံေတြထြက္လို႔ ေညွာ္နံ႔ေတြဘာေတြလဲ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရႏိုင္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အဓိကကေတာ့...။
က်ေနာ္ မီးေတြကို ၿငိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။
***
ကလိုေစးထူး
အခုလို စာမ်ိဳးေတြကုိ ေရးရတာဟာ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား လူမုန္းခံရမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္...။
စာေရးတဲ့သူဟာ `အႏုပညာ´ တရပ္ကို ဖန္တီးေနသူလုိ႔ က်ေနာ္ ယုံၾကည္ထားပါတယ္။ စာတပုဒ္ကို ေရးသားရာမွာ ကုိယ္ေရးတဲ့စာဟာ လူအမ်ားက ေျပာခ်င္ေနတဲ့ စကားေတြျဖစ္ေအာင္ စာကြန္း၊ စာမႊန္းေတြနဲ႔ ကြန္႔ကာ ညြန္႔ကာ ဖတ္ခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ ေရးရတာမို႔ စာေရးတာဟာလဲ အႏုပညာ တရပ္ပါ။
ဒီေတာ့ စာတပုဒ္ကို ဖန္တီးသူ အႏုပညာရွင္ဟာ သူေရးေနတဲ့ စာေတြသည္ လက္ရိွေခတ္ကို ထင္ဟပ္ေနေစရမယ္၊ လက္တေလာ အေျခအေနေတြကို ကိုယ္စားျပဳေနမယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ျမင္ပါတယ္။
ကဲ...၊ ဓာတ္ဆီကားႀကီးကို စ ေမာင္းပါရေစေတာ့...။
ေပးစာ (၁)မွာ ေရးခဲ့သလိုပါပဲ...၊ အခု အိတ္ဖြင့္ေပးစာသည္လည္း တိုက္ဆုိင္မႈ ရိွသူတုိင္းကို ရည္ရြယ္ေရးသားေၾကာင္းပါ...။
***
ု
`လူတေယာက္ခ်င္းစီရဲ့ ကုိယ္ပိုင္အျမင္ကိုေတာ့ ဘာမွမေျပာလုိပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေရးထားတာက မဟုတ္ေသးတာမို႔ ရင္ထဲမယ္ ေအာက္ဂလိအာ ျဖစ္လာတယ္´
အဲဒီ စာေၾကာင္းမွာ `ေအာက္ဂလိအာ´ ဆုိတာကို သုံးထားတဲ့ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸာယ္က စဥ္းစားစရာပါ။ တကယ္ေတာ့ `ေအာက္ဂလိအာ´ ဆုိတာက `ဟိုမဟုတ္၊ ဒီမဟုတ္´ လို႔ အဓိပၸာယ္ ရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေပၚက စာေၾကာင္းမွာ သုံးထားတဲ့ သေဘာကေတာ့ `အျမင္ကပ္တယ္´ `ခ်ဥ္တယ္´ လို႔ ေျပာခ်င္ဟန္ ရိွပါတယ္။
ဒီေတာ့ စာတပုဒ္ကို အဲဒီလိုစိတ္အေပၚမွာ အရင္းတည္ၿပီး ေရးလာၿပီဆုိရင္ အဲဒီစာဟာ အျပဳသေဘာဘက္ကို ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်ဥ္းကပ္လာႏိုင္မွာလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။
`လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာဟာ လူမ်ိဳးတူရာအလိုက္၊ ယဥ္ေက်းမႈ တူရာအလိုက္၊ ပထ၀ီ အေနအထားတူတာအလိုက္ အစသျဖင့္ တူရာေတြကို စုစည္းၿပီးေတာ့ စုစည္းၾကတာမို႔ `လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ရယ္လို႔ ေခၚေ၀ၚၾကတာပါ။ အဲဒီလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကို ဟုိးေရွးေရွး ပေ၀သဏီက စလို႔ ပုံစံအမ်ိဳးအမ်ိဳး ဖြဲ႔စည္းလာလုိက္တာ ယေန႔ထက္ထိ တိုင္ေအာင္ပါပဲ။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ဖြဲ႔စည္းၾကဖုိ႔ လူေတြစဥ္းစားလာၾကတဲ့ အဓိက အခ်က္ဟာ တခုထဲရိွပါတယ္။ တေယာက္ထဲအားနဲ႔ မစြမ္းသာလုိ႔ပါပဲ။ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေဆာင္မယ္၊ ေဆြးေႏြးၾကံဆၾကမယ္၊ အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကမယ္ဆုိရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ေကာင္းလာမွာပဲလို႔ စဥ္းစားမိလာၾကလုိ႔ `လူ႔အဖြဲ႔အစည္း´ ဆုိတာကို တူရာအလိုက္ စုစည္းတည္ေဆာက္ေလ့ရိွပါတယ္။
ဒီေတာ့ အဲဒီလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တခုမွာ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳေနသူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သာမန္ပါ၀င္ ေနၾကသူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္ကုိ တေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ၊ ေလးစားသမႈ ရိွေရးဟာ အဲဒီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ေရရွည္တည္တ့ံဖုိ႔အတြက္ ေသာ့ခ်က္တခုပါ။ အဖြဲ႔အစည္း တခုခုကို တည္ေထာင္ေတာ့မယ္ ဆုိရင္ အဲဒီအေျခခံ အခ်က္ကေလးမွ မထားႏိုင္ရင္ ဘယ္လို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေရရွည္တည္တ့ံႏိုင္စရာ အေၾကာင္း မရိွပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ တခု သတိထားရမွာက ဘယ္လို အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳးကုိပဲ တည္ေထာင္သည္ ျဖစ္ပါေစ၊ အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းကို (အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္) ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနသူဟာ တျခားလူေတြထက္စာရင္ ပုိၿပီးေတာ့ ရင့္က်က္ရပါမယ္။ သမာသမတ္ရိွရပါမယ္။ ျဖစ္ေပၚလာေလ့ ရိွတဲ့ ျပႆနာေပါင္းစုံကုိ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းျဖစ္ေအာင္ အျပဳသေဘာ ခ်ဥ္းကပ္တတ္ရပါမယ္။ "Nobody Perfect" လို႔ ဆုိထားေသာ္ျငား ေခါင္းေဆာင္ေနရာမွာ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ေနေန ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း တေယာက္ရဲ့ စိတ္ထားကေတာ့ ပုိင္ဆုိင္ထားသင့္ပါတယ္။
ထူေထာင္ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းဟာ အားေကာင္းစ ျပဳလာၿပီဆိုရင္ အဲဒီအဖြဲ႔ထဲကို ၀င္ေရာက္လာသူေတြရဲ့ အေရအတြက္ဟာလဲ မ်ားလာသလို မတူညီတဲ့ စိတ္ထားေပါင္းမ်ားစြာဟာလဲ လာစုစည္းမိေတာ့မွာပါ။ အဲဒီ မတူညီတဲ့ စိတ္ထားေတြကို အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ အျဖစ္ႏုိင္ဆုံးျဖစ္ဖုိ႔ကို စဥ္းစားဖုိ႔ လုိအပ္လာပါၿပီ။ အဲဒီအခါမွာ အဓိက အလုိအပ္ဆုံးကေတာ့ က်ေနာ္ အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ `အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ´ ပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ နားလည္မႈဆိုတဲ့ စကားမွာ `အျပန္အလွန္´ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြပါတယ္ ဆိုတာကိုလဲ သတိထားသင့္ပါတယ္။ တဖက္သတ္ သေဘာတူညီေစခ်င္မ်ိဳးခ်ည္း ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ နားလည္မႈ ဆိုတဲ့ စကားနဲ႔ေတာင္ မအပ္စပ္ပါဘူး။
ဒီေတာ့ အဲဒီ အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြ လြဲေခ်ာ္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အဖြဲ႔တည္ေထာင္ရတယ္ ဆိုတဲ့ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ေတြဆီကို မေရာက္ေတာ့ဖို႔က မ်ားသြားပါၿပီ။
***
`ခင္ဗ်ား ၀င္မွာလား၊ ထြက္မွာလား၊ တခြန္းပဲေျပာ၊ ထြက္မယ္ဆုိလဲ ေလာ့ခ္အင္ လုပ္မၾကည့္နဲ႔ေတာ့´
အဖြဲ႔အစည္း တခုကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ျပဳေနပါတယ္ ဆိုတ့ဲ လူတေယာက္ဟာ မိမိရဲ့ အဖြဲ႔၀င္တေယာက္ကို အဲဒီေလာက္အထိ ရင့္ရင့္သီးသီး ေျပာတာဟာ ဘယ္လို အခ်က္ေတြမ်ားေၾကာင့္ပါလဲ။ ကိုယ္က ဒီစကားတခြန္းကို ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ တဘက္က အေျပာခံရမယ့္လူဟာ ကုိယ္ေျပာလုိက္တဲ့ ရင့္သီးမႈမ်ိဳးကို လက္ခံထိုက္တဲ့လူ ဟုတ္ရဲ့လား ဆိုတာကိုေတာင္ မစဥ္းစား မဆင္ျခင္တာကိုေတာ့ အ့ံၾသစရာ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။
စိတ္ကို အလိုလိုက္ၿပီးေတာ့ စိတ္အခန္႔မသင့္ခိုက္မွာ ေျပာမိတယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ကုိယ့္အမွားကို ကိုယ္သိၿပီးေတာ့ လုံေလာက္တဲ့ တာ၀န္ယူမႈမ်ိဳးကေတာ့ ရိွရပါမယ္။ ဒါဟာ အင္မတန္မွ ႐ိုးစင္းတဲ့ တာ၀န္သိမႈ တခုပါ။
ဒီေလာက္ ရင့္သီးတဲ့စကားကုိ ေျပာလိုက္တဲ့ ကာယကံရွင္ကုိယ္တုိင္ကလဲ ဒါကို တာ၀န္မယူတဲ့အျပင္ `သူကေတာ့ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုေတြ လုပ္လာတာၾကာၿပီ၊ သူနဲ႔ သိခဲ့တာက အခုမွ မဟုတ္ဘူး၊ ၾကာၿပီ´ ဆိုတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ေဘးပန္းကပါ အကာအကြယ္ေပးေနဦးမယ္ဆိုရင္ `ဒီလုိလူေတြက ဒါမ်ိဳးကုိ ဦးေဆာင္ေနရသလား´ ဆုိတဲ့ အေျပာမ်ိဳး အေျပာခံရတာ သိပ္မဆန္းလွပါဘူး။ ကိုယ့္ကို အျပဳသေဘာ ေဆာင္ေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကုိယ္ႏိႈက္ကလဲ တျခားတဘက္ကို အျပဳသေဘာ ျပန္ျမင္ေပးရမွာပါပဲ။
***
`ျမန္မာေတြဟာ Diffcult to deal... ... ...´
စကားတခြန္းကို ကုိယ္က ေျပာေတာ့မယ္ဆိုရင္ ကုိယ္သုံးႏႈန္းတဲ့ စကားလုံးရဲ့ ဘုံကိုယ္စားျပဳမႈကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာအားလုံးဟာ နားလည္ရ ခက္ခဲေနသလား၊ ေျပာရလြယ္တဲ့ ျမန္မာဆိုတာကေရာ မရိွေတာ့ဘူးလားလို႔ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ခ်င္တယ္။ တကယ္ဆို ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမဆို ပဋိပကၡဆိုတာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ရိွေနၾကတာခ်ည္းပါ။ ဒီေတာ့ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္း ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ခါမွပဲ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကိုကုိယ္ ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ ေျပာခ်င္တဲ့ စကားေတြနဲ႔ ျမန္မာေတြက ဘယ္သုိ႔ ညာသုိ႔ဆုိၿပီး ေရာေကာေသာေကာ မွတ္ခ်က္ခ်တာမ်ိဳးကေတာ့ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ မမိုက္ပါဘူး။ ပထမတခါတုန္းကလဲ `ျမန္မာေတြက အခ်င္းခ်င္း ကိုက္တယ္´ ဆုိတဲ့ စကားမ်ိဳး သုံးတာကို ေတြ႔ဖူးခဲ့လို႔ က်ေနာ္ အက်ိဳးေၾကာင္းသင့္ ရွင္းလင္းခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အဂၤလိပ္လဲ ရန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အာရပ္လဲ ရန္ျဖစ္တတ္ပါတယ္၊ အိႏိၵယလဲ ရန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ျမန္မာလူမ်ိဳးက်မွပဲ ျပႆနာမ်ားေနသလိုလို ေျပာတာဟာ စကားလုံးရမ္းကားျခင္း တမ်ိဳးပဲ လို႔ က်ေနာ္ေတာ့ ျမင္ပါတယ္။ မိမိ ဆက္ဆံေတြ႔ႀကဳံေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ေသးေသးေလးက လူတခ်ိဳ႔ကို ဆက္ဆံရခက္ခဲတာနဲ႔ပဲ `ျမန္မာေတြ...၊ ျမန္မာေတြ...၊ ျမန္မာေတြ...´ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို လက္လြတ္စပယ္ေတာ့ မသုံးေစခ်င္ပါဘူး။
ပညာရွင္ဆန္ဆန္ သုံးသပ္တယ္ ဆုိရင္ေတာင္ အဲဒီလို သုံးသပ္တဲ့လူဟာ အသက္အရြယ္၊ အေတြ႔အႀကဳံ၊ လုပ္ငန္းေဆာင္ရြက္မႈ အစရိွတာေတြမွာ လူအမ်ားက ေလးစားလက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားတခုကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရထားေနတဲ့ လူေတာ့ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဆုိလိုတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလိုလူက `ျမန္မာေတြဟာ တလြဲဆံပင္ေကာင္းေနတာပဲ´ လို႔ ေျပာတာက နားေထာင္ေကာင္းေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲက ဆယ္အိမ္ေခါင္းေျပာရင္ေတာ့ လူအျမင္ကပ္ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
***
ေပးစာဟာ အေတာ္အတန္ေတာ့ ရွည္လ်ားစ ျပဳပါၿပီ။
စာကို အဆုံးသတ္ခါနီးမွာ က်ေနာ္ တခု ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာ ရိွပါတယ္။ ဒီစာဟာ ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ ေရျပင္ကုိ ခဲတလုံး ဗြမ္းခနဲ လာပစ္ခ်တဲ့စာမဟုတ္ပါဘူး။ မီးခိုးမထြက္ေတာ့ေပမယ့္ အထဲမွာ ေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ ဖြဲမီးပုံကို ေရလာေလာင္းဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကည့္ျခင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ မီးပုံကုိ ေရလာေလာင္းေတာ့ `ရွဲ´ ခနဲ အသံေတြထြက္လို႔ ေညွာ္နံ႔ေတြဘာေတြလဲ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရႏိုင္တာေပါ့။
ဒါေပမယ့္ အဓိကကေတာ့...။
က်ေနာ္ မီးေတြကို ၿငိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။
***
ကလိုေစးထူး
12 comments:
မီးေတြက ဖြဲမီးဆိုေတာ့ ေရေလာင္းလို႔ မွမရတာ..။
ခက္ေတာ့ေနပါပီ...။
ဒါေပမဲ့ အမွန္ေတြပဲေလ...။
အမုန္းခံပီးေရးတယ္ေပါ့..။
ေမတၱာေရွ႔ထား ေျပာတဲ႔အတြက္ ေစတနာ ေရာင္ျပန္ဟပ္မွာပါ။ မွန္တာကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေျပာဆို ေဖာ္ထုတ္ရဲတာ ခ်ီးက်ဴးရမွာပါ။
ညီလင္းဆက္ ပို႕စ္မွာ အျပဳသေဘာနဲ႕ ေထာက္ျပ ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ခံႏိုင္စရာ ေျဖရွင္းခ်က္ တစံုတရာ မေပးတဲ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕ တဖက္သတ္ဆန္မႈ ဖင္ပိတ္ျငင္းတတ္မႈကို ပိုမိုထင္ရွားေစတဲ့ ေကာမန္႕နဲ႕ တုန္႕ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း အေျခေန မဟန္မွန္း သေဘာေပါက္သြားေတာ့ ကိုယ့္ေကာမန္႕ကိုယ္ ျပန္ဖ်က္ၿပီး တံုဏွိဘာေဝ လုပ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ျဖင့္ စကားလံုးႀကီးေတြကို ေရလဲသံုး ကိုယ္ရႈကိုယ္ပါတ္ျဖစ္ၿပီး တာ၀န္ယူမႈကင္းတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကို အေတာ္ ေအာ့ႏွလံုးနာ မိတာေၾကာင့္ မခင္မင္းေဇာ္ေျပာသလိုပဲ “ဘေလာ္ဂါ ဆုိဆုိက္တီး ဆိုတာ ဒီလုိလူေတြ က ဦးေဆာင္ေနတာလား” ေရရြတ္ၿပီး MBS က ထြက္လိုက္ပါတယ္။
လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းတစ္ခု၊ နိုင္ငံတစ္ခုမွာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူမ်ား အေပါင္းနဲ႔ နိုင္ငံသားအေပါင္းဟာ ဘယ္သူမွေပးမထားေသာ္လည္း မိမိဘာသာ သဘာ၀ေပးတာ၀န္ရိွပါတယ္။ အားလံုး အေရးဟာ ကိုယ္႔အေရး ၿဖစ္ပါတယ္။ အနည္းစုရဲ႔ အမုန္းခံရေစကာမူ အမ်ားစုအတြက္ ဆိုေရးရိွက ဆိုအပ္ပါေပတယ္။ နိင္ငံသားတိုင္း၊ လူတိုင္းဟာ ကိုယ္႔တာ၀န္ကိုယ္ယူသင္႔ႀကေပမယ္႔ ဒီတာ၀န္ေတြက လူတိုင္းမယူမေနရမဟုတ္ပါ။ တတ္နိုင္သူက ယူ။ မတတ္နိုင္သူက မယူပဲ ေနမယ္ဆိုလဲ ေနနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဘယ္္သူကမွ မေပးတဲ႔ တာ၀န္ကို ကိုယ္႔ဖာသာ ယူပီး သတၱိရိွရိွ အၿမင္က်ယ္က်ယ္နဲ႔ လုပ္ကိုင္နိုင္တဲ႔သူမ်ားကို အားေပးခ်ီးေၿမွာက္သင္႔သလား၊ လူခ်င္းရင္းနွီးမႈကို အေၿခခံပီး ဒီလုပ္ရပ္ေတြကို လုပ္ရင္ၿဖင္႔ လူမုန္းခံရနိုင္တယ္ မေကာင္းတဲ႔ အက်ိဳးဆက္ေတြရလာနိုင္တယ္ဆိုတာ personal အရစိုးရိမ္ပူပန္ေပးနိုင္ေပမယ္႔...ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အႏၱရယ္မ်ားလြန္းတဲ႔ အတြက္ အဂၤလိပ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ႔ အလုပ္မလုပ္ပါနဲ႔လို႔ ေဒၚခင္ႀကည္ကမတားခဲ႔ပါ။ မတားသင္႔ခဲ႔ပါ။ အလားတူ ကိုမင္းကိုႏိုင္႔ မိဘကလဲ သူ႔သားကိုနိုင္ငံေရးဆက္မလုပ္ဖို႔ မတားခဲ႔ပါဘူး။..ကိုေစးထူးအေနနဲ႔က ဓါတ္ဆီအၿပည္႔တင္ထားတဲ႔ ကားႀကီးကို မီးပံုႀကီးနားက ၿဖတ္ပီးေမာင္းေနရတယ္ဆိုရင္ေတာင္၊ ဘယ္သူမွ မေမာင္းရဲတာႀကီးကို တာ၀န္သိသိနဲ႔ အမ်ားၿပည္သူေတြရိွရာကေန လူသူကင္းလြတ္ရာကို ကိုယ္႔ေစတနာနဲ႔ကိုယ္တက္ေမာင္းေပးတယ္လို႔ပဲ ၿမင္ပါတယ္။ တစ္ဆက္တည္း နဲနဲၿဖည္႔ေၿပာခ်င္ပါေသးတယ္။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ လူ႔ေဘာင္တည္ေဆာက္ေရး အေတြးအေခၚဘာသာရပ္ပါ။ နိင္ငံတစ္နိုင္ငံကို ထိန္းေက်ာင္းေနတဲ႔ မူ၀ါဒ၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္တို႔အတြက္ အေၿခခံအေဆာက္အအံုသဖြယ္ အေရးပါလွတဲ႔ Social science ပါ။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံမွာ သာမန္ၿပည္သူၿပည္သား (ကၽြန္ေနာ္အပါအ၀င္)အေပါင္းေယဘုယ်လက္ခံထားတဲ႔ နိုင္ငံေရး ဆိုတာ အုပ္ခ်ဳပ္သူအာဏာပိုင္မ်ား မတရားတာကို ဆန္႔က်င္႔ေ၀ဖန္ၿခင္း စတဲ႔ အႏၱရယ္မ်ားတဲ႔ အလုပ္တစ္ခုလိုၿဖစ္ေနပါတယ္။ ေထာက္ခံၿခင္း၊ ဆန္႔က်င္ၿခင္း နွစ္ခုရိွရာမွာ ေထာက္ခံၿခင္းဆိုတာကိုေတာင္ နုိင္ငံေရးလို႔သတ္မွတ္ပါသလားဆိုတာ USDA အဖြဲ႔၀င္ေတြ အၿခားအစိုးရ ေထာက္ခံသူေတြကို နိုင္ငံေရးသမားလို႔ မေခၚႀကတာကိုႀကည္႔ရင္ အရွင္းဆံုးပါပဲ။ ဒီလိုကာလ အေၿခအေနမ်ိဳးေအာက္မွာ လူေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံေရး ကင္းရွင္းပါတယ္ လို႔ၿပာၿပာသလဲ ေၿပာေနရတာကို ႀကည္႔ရင္ သူတို႔ဘာကိုရည္ရြယ္ေၿပာလိုရင္းလဲ ဆိုတာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ရာအလြယ္တကူသိနိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ကာယကံရွင္ေတြအေနနဲ႔ မလိုလားအပ္ၿပသနာေတြ ၿဖစ္လာမွာစိုးလို႔ ဒီလို အလြယ္ေၿပာလိုက္ တာၿဖစ္နိင္ေေပမယ္႔ နဂိုကတည္းက ‘နိုင္ငံေရးဆိုတာ Criminal ႀကီးတစ္ခုလို indecent act ႀကီးတစ္ခုလို’ ပံုေဖာ္ခ်င္ေနသူေတြ အႀကိဳက္ကိုလိုက္ပီးေၿပာမိသလိုၿဖစ္ေနတာကို သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
`ခင္ဗ်ား ၀င္မွာလား၊ ထြက္မွာလား၊ တခြန္းပဲေျပာ၊ ထြက္မယ္ဆုိလဲ ေလာ့ခ္အင္ လုပ္မၾကည့္နဲ႔ေတာ့´ အဲ့စကားလံုးနဲ ့ ပက္သက္ျပီး အန္တီခင္မင္းေဇာ္ ပို ့စ္ဖတ္ထဲက စိတ္ထဲမွ ဘ၀င္မက်ဘူး ၀င္ခ်င္၀င္မယ္ ထြက္ခ်င္ထြက္မယ္ ဒါက အျပစ္မွမဟုတ္တာ သူသံုးႏႈန္းလိုက္တဲ့ စကားက ခေလးေပါက္စနေလးကို ေအာ္ေငါက္ေနတဲ့ ပံုစံၾကီးး ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလုပ္ခဲ့ဆိုတာေတာ့ သိပ္မသိ အခုအသံုးႏႈန္းနဲ ့ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးဆိုတာကိုေတာ့ ခန္ ့မွန္းလိူ ့ရတယ္ ။ အကာကြယ္ေပးသူေတြကလည္း ပုဂၢိဳလ္စြဲၾကီးေတြနဲ ့ သူတို ့ေတြ လုပ္ထားတာ သူတို ့ပင္ပန္းတယ္ သူတို ့ေျပာတာပဲ နားေထာင္ ျပန္မေျပာနဲ ့ အဲ့လိုအေပါက္ သိပ္ပင္ပန္းေနပါတယ္ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနတယ္ဆိုတာကပါလိုက္ေသး ေျဖရွင္းခ်က္မၾကာခင္ေပးမယ္ ဘာညာနဲ ့ အရာလည္းမေရာက္ ။ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လုပ္ထားေပးတာသိေပမယ့္ ေစတနာမပါမွန္းသလို ့ အဲ့ေနရာကို ဂရုကိုမစိုက္ေတာ့ဘူးးး စိတ္ပ်က္လို ့ ။
ဟုတ္တာေပါ့ ကိုေစးထူးေရ....ျပႆနာဆိုတာမျဖစ္ေအာင ္ကာကြယ္ႏိုင္ရင္အေကာင္း
ဆံုးပါပဲ..ျဖစ္လာရင္လဲေျပေျပလည္လည္ေျဖ႐ွင္ေပးရမွာ
ေပါ့...အခုေတာ့ အဖြဲ႕အစည္းကိုဦးေဆာင္သူေတြ ကိုယ္
တိုင္က ဒီအသံုးအႏႈံုးကို..တမင္သံုးလိုက္တာပါတဲ့...
ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး..
ကိုယ့္အိမ္ကိုလာလည္တဲ့ လူေတြကိုဒီလိုပဲဆက္ဆံၾကပါ
သလား..“တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားမွာ မခါးရေအာင္”ဆိုတာလည္း ႐ွိသားပဲ...
ဖြဲမီးကို ၿငိမ္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ျမင္မိပါတယ္။
က်ေနာ္္လည္း မီးၿငိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ကုိညီလင္းဆက္ေရးတဲ့ ပုိစ့္ နဲ ့မခင္မင္းေဇာ္ေရးထားတဲ့ ပုိ ့စ္ေတြကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္မိပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ၿငိမ္းသြားတာ ေကာင္းပါတယ္။
စိတ္ေလ်ာ့ အစ္ကိုၾကီး စိတ္ေလ်ာ့...။ :(
ကေစးထူး စိတ္ေလွ်ာ့ဖို ့မလိုပါဘူး။
တင္းစရာ၊ ေလွ်ာ့စရာစိတ္က အစကထဲကမွ မရိွတာကိုး ...ဒီစိတ္ေတြမပါဘဲ ဒီပို ့စ္ကို ေရးထားတယ္လို ့ခံစားမိလို ့ ဒီ ပို ့စ္ကို ေသခ်ာ ျပန္ ဖတ္ ႀက ပါဦး.
အင္း...ရွဲ..ခနဲ..
အင္းး အေျခခံကိစၥကေတာ့ မုဒိတာစိတ္နဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားစိတ္ မရွိတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္သာ ရိုင္းတာပဲ..။ ဒါဟာ အဖြဲ႔အစည္းတခုကို ဦးေဆာင္မယ့္သူေတြဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီအဖြဲ႔ရဲ႕ ေရရွည္တည္တ့ံဖို႔က မလြယ္ဘူးထင္တာပဲ..။
အလြန္မွန္ကန္သင့္ျမတ္ပါတယ္ အန္တီေမျငိမ္း
Post a Comment