ဒီေန႔ ညေနတုန္းကေပါ့...။
အိမ္မွာ စားစရာနည္းနည္း ျပတ္ေနေတာ့ အနီးအနားမွာ ရိွတဲ့ ေစ်းဆုိင္တခုမွာ ေစ်းအနည္းအက်ဥ္း ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ေစ်း၀ယ္ၿပီးလို႔ ဆိုင္ထဲက အထြက္မွာ လမ္းတဘက္ကုိ လူကူးမ်ဥ္းက်ားကေန ေအးေအးေဆးေဆး ကူးေနတုန္း ကားတစီးက အနားကေန ၀ွီးခနဲေနေအာင္ ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္။ ဘယ္လုိပါလိမ့္ဟ ဆိုၿပီး အဲဒီကားကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ကားေပၚကေန လက္ခလယ္ပါ ေထာင္ျပသြားေသးတယ္။
တကယ္ဆို ဒီႏိုင္ငံမွာ ကားနဲ႔လူ ဆိုရင္ ကားကသာ လူကိုဦးစားေပးရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ လမ္းကူးေနတာကလဲ လူကူးမ်ဥ္းက်ားလို ေနရာကေန ဆိုေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔တင္ကို ကားက အရိွန္ေလွ်ာ့ ေမာင္းသင့္ပါလ်က္နဲ႔ အခုေတာ့ သူတုိ႔ႏိုင္ငံရဲ့ ႐ိုင္းပ်တဲ့ အသုံးအႏႈန္းပါ ျပၿပီး ေမာင္းသြားတယ္။
အဲဒီကား ျဖတ္ေမာင္းသြားၿပီးမွ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားမိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔၊ အဲဒီေနရာမွာ လူျပတ္ေနတယ္။
***
လြန္ခဲ့တဲ့ တလေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့...။
အိမ္နားမွာ ေနတဲ့ ကရင္အကိုႀကီးက သူ႔စက္ဘီးေတြ အိမ္အျပင္မွာ ရပ္ရပ္ထားတာ ေသာ့ခတ္ဖို႔ ေမ့လိုက္တုိင္း အခိုးခံေနရတာ သုံးစီးေတာင္ ရိွေနလုိ႔ အဲဒီ ညကေတာ့ တမင္ကုိ ေသာ့မခတ္ဘဲနဲ႔ စက္ဘီးခိုးသူကို ေစာင့္ဖမ္းပါသတဲ့...။ ညဥ့္နက္ပုိင္း ၁၂ နာရီေလာက္လဲ ေရာက္ေရာ ရပ္ထားတဲ့ စက္ဘီးကုိ တေယာက္ေယာက္က လာယူတာကုိ လူရိပ္ေတြ႔တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းမီးဖြင့္ၿပီး ေျပးထြက္ဖမ္းတာ မ်က္ႏွာျဖဴ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး တေယာက္ ျဖစ္ေနေရာတဲ့...။ အဲဒီ ကရင္အကုိႀကီးက အဂၤလိပ္လို လယ္လယ္၀ယ္၀ယ္ မေျပာတတ္ရွာေလေတာ့ ဟို စက္ဘီးသူခိုးကေတာင္ ေလသံမာမာနဲ႔ ျပန္ေျပာေနေသးသတဲ့...။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔စပြန္ဆာကို ဖုန္းဆက္ေခၚ၊ သူ႔စပြန္ဆာက ေရာက္လာၿပီး ရဲကိုဖုန္းဆက္တိုင္မွ ဟိုလူ႔ကို ရဲက ဖမ္းသြားပါေလေရာ။
***
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေလာက္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႔ရဲ့ ထူးျခားတဲ့ စ႐ိုက္တခုကို အတန္းပိုင္ ဆရာက သတိထားမိသြားတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႔က အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တဲ့လူ၊ ေျပာႏိုင္တဲ့လူကိုဆို `လူေတာ္´ လို႔ ထင္လိုက္တာကိုပါ။ ဆရာက ႐ိုး႐ုိးေလးနဲ႔ပဲ ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့...
`အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏိုင္တုိင္းသာ လူေတာ္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုရင္ အဂၤလန္ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တေယာက္မက်န္ လူေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနမွာေပါ့၊ ကဲကြာ...၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာေရာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး သူခိုးဂ်ပိုးေတြ မရိွဘဲေနမလား´ ...တဲ့။
***
က်ေနာ္ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္ကို တေခါက္ အလည္ေရာက္သြားေတာ့ အဲဒီက သူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္းနဲ႔ တေနရာအေရာက္မွာ ဘာေတြ႔လဲဆုိေတာ့ တေယာက္ေယာက္က လမ္းမေပၚမွာ ေရသန္႔ဘူးခြံထဲကုိ ကြမ္းတံေတြးေထြးၿပီး ပစ္ခ်ထားတာ ကားက အဲဒီ ဘူးကို တက္ႀကိတ္ၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ကြမ္းတံေတြးေတြ ရဲေနတာကို ေတြ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက...
`ဒါ...၊ ျမန္မာ တေယာက္ေယာက္ လက္ခ်က္ပဲ ေနမယ္၊ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းကို မရိွပါဘူးကြာ´ ...တဲ့။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းက လမ္းမွာေနာက္ထပ္ေတြ႔တဲ့ အေမရိကန္ မ်က္ႏွာျဖဴတေယာက္ အရက္ကမူးလုိ႔ ယိုင္ထိုးထုိးနဲ႔ လက္ထဲက စီးကရက္ အစီခံကိုလဲ လမ္းေဘးကို စည္းမရိွကမ္းမရိွ လႊင့္ပစ္လိုက္တာကို ေတြ႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးခဲ့ပါဘူး။ အမွတ္တမဲ့မုိ႔ သတိမထားမိတာလဲ ျဖစ္တန္ပါရဲ့...။
***
တကယ္ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒီႏိုင္ငံက လူမ်ိဳးေတြရဲ့ ေနပုံထုိင္ပုံ၊ ေျပာဆိုပုံ၊ စည္းကမ္းတက် ရိွပုံေတြထဲက အတုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ခဲ့ရတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အထဲမွာေရာ စုန္းျပဴးေတြ ရိွမေနဘူးလား ဆုိေတာ့ အမ်ားႀကီး ရိွေနဆဲပါလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ အမ်ားတကာ တန္းစီေနတဲ့ ေနရာမွာ ျဖတ္ခနဲ ၀င္လာလုိ႔ ေမာင္းထုတ္ခံရသူေတြ၊ ခႏၶာကုိယ္ သန္သန္မာမာ ရိွေနပါလ်က္နဲ႔ 'A quarter please!' ဆိုၿပီး မရွက္မေၾကာက္ ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ သူေတြ၊ အလုပ္လုပ္ရမွာစိုးလု႔ိ ႀကံဖန္ အေခ်ာင္ခိုၿပီး Food Stamp ကုိ ထိုင္စားေနတဲ့ သူေတြမွ အမ်ားႀကီးပါ။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးေတြထဲက တခ်ိဳ႔တခ်ိဳ႕က ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အထင္ေသးဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီးေတာ့ အျဖဴေတြကို ဆိုရင္ `သူတုိ႔ ေျပာတာအမွန္၊ သူတို႔က ဒီႏိုင္ငံသားဆိုေတာ့ ပုိသိတယ္´ ဆိုတဲ့ အျမင္ႀကီး စြဲေနတတ္တာပါ။ စည္းကမ္းမရိွတဲ့လူဟာ အျဖဴမကလို႔ အမည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စပန္းနစ္ရွ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အာရပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အက်င့္နဲ႔သူ႔စ႐ိုက္အတုိင္း ရိွေနတတ္ေပမယ့္ ကုိယ့္လူမ်ိဳးက်မွပဲ ေရြးၿပီး စည္းကမ္း မရိွသေယာင္ေယာင္ ႏွိမ့္ခ် ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
`ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းကို မရိွၾကဘူး´ ...တဲ့။
ဘယ္လူမ်ိဳးကေရာ လုံး၀ဥႆုံ စည္းကမ္းရိွေနၾကပါသလဲ။ လူတကိုယ္ စ႐ိုက္တမ်ိဳးစီ ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္လူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ ဆိုးတဲ့လူ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ရိွတတ္တဲ့ သေဘာကို နားလည္သင့္ပါလ်က္နဲ႔ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိကုိယ္ ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ိဳးခ်ိဳး ေျပာတတ္တဲ့ သူေတြရဲ့ စိတ္ကို နားမလည္ႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပါ။ တကယ္ဆုိ ျဖစ္သင့္တာက ေမာင္ျဖဴ မေကာင္း ေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္မဲ မေကာင္း ေမာင္မဲ မဟုတ္ပါလား။
တကယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေလာက္ အားနာတတ္ၿပီး စိတ္ရင္းျဖဴတဲ့လူမ်ိဳး ကမၻာမွာ ရွားတယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္မလား။ အေျခအေနေတြ၊ မြန္းက်ပ္ရမႈေတြ၊ ထြက္ေပါက္မဲ့ေနရတာေတြေၾကာင့္သာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔... ... ... ...၊ အင္း ... ေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဟိုဘူတာကိုပဲ သြားဆိုက္မိေတာ့မယ္ ...။
ကလိုေစးထူး
အိမ္မွာ စားစရာနည္းနည္း ျပတ္ေနေတာ့ အနီးအနားမွာ ရိွတဲ့ ေစ်းဆုိင္တခုမွာ ေစ်းအနည္းအက်ဥ္း ၀ယ္ျဖစ္တယ္။ ေစ်း၀ယ္ၿပီးလို႔ ဆိုင္ထဲက အထြက္မွာ လမ္းတဘက္ကုိ လူကူးမ်ဥ္းက်ားကေန ေအးေအးေဆးေဆး ကူးေနတုန္း ကားတစီးက အနားကေန ၀ွီးခနဲေနေအာင္ ျဖတ္ေမာင္းသြားတယ္။ ဘယ္လုိပါလိမ့္ဟ ဆိုၿပီး အဲဒီကားကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ကားေပၚကေန လက္ခလယ္ပါ ေထာင္ျပသြားေသးတယ္။
တကယ္ဆို ဒီႏိုင္ငံမွာ ကားနဲ႔လူ ဆိုရင္ ကားကသာ လူကိုဦးစားေပးရတာပါ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ လမ္းကူးေနတာကလဲ လူကူးမ်ဥ္းက်ားလို ေနရာကေန ဆိုေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔တင္ကို ကားက အရိွန္ေလွ်ာ့ ေမာင္းသင့္ပါလ်က္နဲ႔ အခုေတာ့ သူတုိ႔ႏိုင္ငံရဲ့ ႐ိုင္းပ်တဲ့ အသုံးအႏႈန္းပါ ျပၿပီး ေမာင္းသြားတယ္။
အဲဒီကား ျဖတ္ေမာင္းသြားၿပီးမွ ပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားမိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ အခိုက္အတန္႔၊ အဲဒီေနရာမွာ လူျပတ္ေနတယ္။
***
လြန္ခဲ့တဲ့ တလေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့...။
အိမ္နားမွာ ေနတဲ့ ကရင္အကိုႀကီးက သူ႔စက္ဘီးေတြ အိမ္အျပင္မွာ ရပ္ရပ္ထားတာ ေသာ့ခတ္ဖို႔ ေမ့လိုက္တုိင္း အခိုးခံေနရတာ သုံးစီးေတာင္ ရိွေနလုိ႔ အဲဒီ ညကေတာ့ တမင္ကုိ ေသာ့မခတ္ဘဲနဲ႔ စက္ဘီးခိုးသူကို ေစာင့္ဖမ္းပါသတဲ့...။ ညဥ့္နက္ပုိင္း ၁၂ နာရီေလာက္လဲ ေရာက္ေရာ ရပ္ထားတဲ့ စက္ဘီးကုိ တေယာက္ေယာက္က လာယူတာကုိ လူရိပ္ေတြ႔တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းမီးဖြင့္ၿပီး ေျပးထြက္ဖမ္းတာ မ်က္ႏွာျဖဴ အေမရိကန္ လူမ်ိဳး တေယာက္ ျဖစ္ေနေရာတဲ့...။ အဲဒီ ကရင္အကုိႀကီးက အဂၤလိပ္လို လယ္လယ္၀ယ္၀ယ္ မေျပာတတ္ရွာေလေတာ့ ဟို စက္ဘီးသူခိုးကေတာင္ ေလသံမာမာနဲ႔ ျပန္ေျပာေနေသးသတဲ့...။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔စပြန္ဆာကို ဖုန္းဆက္ေခၚ၊ သူ႔စပြန္ဆာက ေရာက္လာၿပီး ရဲကိုဖုန္းဆက္တိုင္မွ ဟိုလူ႔ကို ရဲက ဖမ္းသြားပါေလေရာ။
***
က်ေနာ္ ဆယ္တန္းေလာက္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႔ရဲ့ ထူးျခားတဲ့ စ႐ိုက္တခုကို အတန္းပိုင္ ဆရာက သတိထားမိသြားတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆုိေတာ့ တခ်ိဳ႔က အဂၤလိပ္စကား ေျပာတတ္တဲ့လူ၊ ေျပာႏိုင္တဲ့လူကိုဆို `လူေတာ္´ လို႔ ထင္လိုက္တာကိုပါ။ ဆရာက ႐ိုး႐ုိးေလးနဲ႔ပဲ ဘာေျပာလဲ ဆိုေတာ့...
`အဂၤလိပ္စကားကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏိုင္တုိင္းသာ လူေတာ္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုရင္ အဂၤလန္ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ တေယာက္မက်န္ လူေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေနမွာေပါ့၊ ကဲကြာ...၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံမွာေရာ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး သူခိုးဂ်ပိုးေတြ မရိွဘဲေနမလား´ ...တဲ့။
***
က်ေနာ္ အင္ဒီယားနားျပည္နယ္ကို တေခါက္ အလည္ေရာက္သြားေတာ့ အဲဒီက သူငယ္ခ်င္း တေယာက္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္းနဲ႔ တေနရာအေရာက္မွာ ဘာေတြ႔လဲဆုိေတာ့ တေယာက္ေယာက္က လမ္းမေပၚမွာ ေရသန္႔ဘူးခြံထဲကုိ ကြမ္းတံေတြးေထြးၿပီး ပစ္ခ်ထားတာ ကားက အဲဒီ ဘူးကို တက္ႀကိတ္ၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ကြမ္းတံေတြးေတြ ရဲေနတာကို ေတြ႔တယ္။ သူငယ္ခ်င္းက...
`ဒါ...၊ ျမန္မာ တေယာက္ေယာက္ လက္ခ်က္ပဲ ေနမယ္၊ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းကို မရိွပါဘူးကြာ´ ...တဲ့။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ သူငယ္ခ်င္းက လမ္းမွာေနာက္ထပ္ေတြ႔တဲ့ အေမရိကန္ မ်က္ႏွာျဖဴတေယာက္ အရက္ကမူးလုိ႔ ယိုင္ထိုးထုိးနဲ႔ လက္ထဲက စီးကရက္ အစီခံကိုလဲ လမ္းေဘးကို စည္းမရိွကမ္းမရိွ လႊင့္ပစ္လိုက္တာကို ေတြ႔တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘာမွတ္ခ်က္မွ မေပးခဲ့ပါဘူး။ အမွတ္တမဲ့မုိ႔ သတိမထားမိတာလဲ ျဖစ္တန္ပါရဲ့...။
***
တကယ္ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံကုိ ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဒီႏိုင္ငံက လူမ်ိဳးေတြရဲ့ ေနပုံထုိင္ပုံ၊ ေျပာဆိုပုံ၊ စည္းကမ္းတက် ရိွပုံေတြထဲက အတုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ခဲ့ရတာေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အထဲမွာေရာ စုန္းျပဴးေတြ ရိွမေနဘူးလား ဆုိေတာ့ အမ်ားႀကီး ရိွေနဆဲပါလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ အမ်ားတကာ တန္းစီေနတဲ့ ေနရာမွာ ျဖတ္ခနဲ ၀င္လာလုိ႔ ေမာင္းထုတ္ခံရသူေတြ၊ ခႏၶာကုိယ္ သန္သန္မာမာ ရိွေနပါလ်က္နဲ႔ 'A quarter please!' ဆိုၿပီး မရွက္မေၾကာက္ ေတာင္းရမ္းေနတဲ့ သူေတြ၊ အလုပ္လုပ္ရမွာစိုးလု႔ိ ႀကံဖန္ အေခ်ာင္ခိုၿပီး Food Stamp ကုိ ထိုင္စားေနတဲ့ သူေတြမွ အမ်ားႀကီးပါ။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ိဳးေတြထဲက တခ်ိဳ႔တခ်ိဳ႕က ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အထင္ေသးဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတတ္ၿပီးေတာ့ အျဖဴေတြကို ဆိုရင္ `သူတုိ႔ ေျပာတာအမွန္၊ သူတို႔က ဒီႏိုင္ငံသားဆိုေတာ့ ပုိသိတယ္´ ဆိုတဲ့ အျမင္ႀကီး စြဲေနတတ္တာပါ။ စည္းကမ္းမရိွတဲ့လူဟာ အျဖဴမကလို႔ အမည္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စပန္းနစ္ရွ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အာရပ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အက်င့္နဲ႔သူ႔စ႐ိုက္အတုိင္း ရိွေနတတ္ေပမယ့္ ကုိယ့္လူမ်ိဳးက်မွပဲ ေရြးၿပီး စည္းကမ္း မရိွသေယာင္ေယာင္ ႏွိမ့္ခ် ေျပာတတ္ၾကပါတယ္။
`ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းကို မရိွၾကဘူး´ ...တဲ့။
ဘယ္လူမ်ိဳးကေရာ လုံး၀ဥႆုံ စည္းကမ္းရိွေနၾကပါသလဲ။ လူတကိုယ္ စ႐ိုက္တမ်ိဳးစီ ျဖစ္ေနတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္လူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ ဆိုးတဲ့လူ ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ရိွတတ္တဲ့ သေဘာကို နားလည္သင့္ပါလ်က္နဲ႔ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကုိကုိယ္ ႏွိမ္ႏွိမ္ခ်ိဳးခ်ိဳး ေျပာတတ္တဲ့ သူေတြရဲ့ စိတ္ကို နားမလည္ႏိုင္တာေတာ့ အမွန္ပါ။ တကယ္ဆုိ ျဖစ္သင့္တာက ေမာင္ျဖဴ မေကာင္း ေမာင္ျဖဴ၊ ေမာင္မဲ မေကာင္း ေမာင္မဲ မဟုတ္ပါလား။
တကယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေလာက္ အားနာတတ္ၿပီး စိတ္ရင္းျဖဴတဲ့လူမ်ိဳး ကမၻာမွာ ရွားတယ္လို႔ ေျပာရင္ လြန္မလား။ အေျခအေနေတြ၊ မြန္းက်ပ္ရမႈေတြ၊ ထြက္ေပါက္မဲ့ေနရတာေတြေၾကာင့္သာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔... ... ... ...၊ အင္း ... ေျပာရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဟိုဘူတာကိုပဲ သြားဆိုက္မိေတာ့မယ္ ...။
ကလိုေစးထူး
8 comments:
ဘူတာၾကီး ဘူတာၾကီးေၾကာင့္ေပါ့ ..............
ဒီမွာဆိုလည္း နည္းနည္းေလးျဖစ္တာနဲ ့ “ဖမာ့ နိ စိုင္မိတ္ဒီ ” တဲ့ ဒီစကားသူတိုူ ့အလြတ္မ်ားက်က္ထားသလားမသိ ခံျပင္းရံုကလြဲလို ့ ဘာမွမတက္နိုင္တဲ့ဘ၀ေပါ့ဗ်ာ...။
ခင္ဗ်ားရဲ ့ေရးသားမႈက ကႊ်န္ေတာ့္တုိ ့ခံစားေနရတာ ေတြ ဘဲ။ သိပ္ၿပီးခံစားရတယ္။ တခု၀င္ေဆြးေႏြးပါရေစ၊ မလွစုန္းမ်ဳိး၊ မ႐ွိခုိးႏုိး ဆုိတဲ့စကား ေၾကာင့္ကႊ်န္ေတာ္ တုိ ့ရဲ ့တုိင္းၿပည္ရဲ ့ၿပႆနာဟာ ကႊ်န္ေတာ္တုိ ့့လူမ်ဳိးေတြ
အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးက အဂၤလိပ္စကားေျပာတာ သူ႔မိခင္ဘာသာစကားမို႔ ဘာမွထူးၿပီး ေတာ္မေနေပမယ့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးက အဂၤလိပ္စကား ေျပာႏိုင္တာဆိုရင္ေတာ့ (အဲဒီႏိုင္ငံမွာလည္း မေနခဲ့ဘဲ သူ႔ဟာသူ ႀကိဳးစား သင္ယူ ထားတာဆိုရင္) သူ႔ရဲ႕ႀကိဳးစားမႈကို ေတာ္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေလးနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳေကာင္း ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ အရမ္းကာေရာ အထင္ေတြမႀကီးဘဲနဲ႔ ေပါ့ေလ၊
သူမ်ားဆီမွာ ေနရတဲ့ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ လူပံုအလယ္မွာ အထင္အျမင္ေသး ခံရမွာစိုးလို႔ ဆန္ရင္းနာနာဖြပ္တဲ့ စိတ္နဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္္ ေဝဖန္မႈေတြကိုေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္ပါရဲ႕ ကိုကလိုေစးထူးေရ၊ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ျမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္ႀကားတာနဲ႔ တန္းၿပီးအထင္ေသး ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီလူဟာ မ်က္စိႏွစ္လံုး႐ွိေပ မယ့္ ႏွစ္ဖက္မွ်ၿပီး မျမင္တတ္ဘူးလို႔ပဲ ဆိုၾကပါစို႔ဗ်ာ။
how abt ur "Ngote Sate"?
i can see ur hidden mind.
most of ur article are attack somebody or step somebody.
is it ur written technique?
if u wanna be famous, don't do like that.
be honest!
အမကေတာ႔ လူမ်ိဳးနဲ႔မဆိုင္၊ တဦးခ်င္းစီရဲ႔ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ အမူအက်င္႔နဲ႔ပဲ ဆိုင္တယ္လို႔ ကိုေစးထူးျမင္သလို ျမင္တာပါပဲ။
ဗမာေတြအမ်ားစု ယဥ္ေက်း ရုိးသားတယ္ဆိုေပမဲ႔ ကမၻာေပၚမွာ အရုိင္းစိုင္းဆုံး သံဃာသတ္တဲ႔လူလဲ ရွိေနတာပါပဲ။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔လဲ ဟိုဘူတာပဲ ဆိုက္တာပါပဲလို႔ ေျပာမလို႔လား။ ဟုတ္ပ၊ ဆိုက္စရာ ေနရာလြတ္ေတာင္ မက်န္ေတာ႔ပါလား။ လွ်ံေနၿပီ။
ကိုေစးထူးေရ… အျဖူ(အေနာက္တိုင္းသား) ေတြကို ဘာမွန္းမသိခင္ထဲက စြတ္အထင္ၾကီးလုိက္တာေတြကို ကြ်န္မလဲ နားမလည္ဘူး… ဒီမွာဆို တခိ်ဳ ့အျဖူနဲ ့စကားေျပာရင္ မ်က္နွာေလးခ်ိဳျမျပီးေလသံတမ်ိဳး… ကိုယ့့္အာရွအခ်င္းခ်င္းေျပာရင္ေလသံက တမ်ိဳး… ကြ်န္မအရင္က အရာရွိဆို လူတေယာက္အရည္အခ်င္းကို အဂၤလိပ္စကားေျပာနဲ ့ အကဲခတ္တာ… အလုပ္လုပ္နိုင္ျပီး စကားေျပာမကြ်မ္းက်င္ရင္ သူကမၾကိုက္ဘူး… ဒါေၾကာင့္ သူအင္တာဗ်ဴးျပီး ခန္ ့လိုက္တဲ့သူဆို အေျပာသမား အလုပ္ခိ်န္က်ေတာ့ ခိုးအိပ္ေနတတ္တဲ့သူနဲ ့ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္အလုပ္မလုပ္ပဲ အထက္ေဖာ္လံဖားတာနဲ ့ပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနတဲ့လူနဲ ့… ၾကာရွည္ကို မခံဘူး… အဂၤလိပ္စာက ကမာၻသံုးစကားမို ့ တတ္ထားသင့္တာ မွန္ေပမယ့္ လူတေယာက္ရဲ့ အရည္အခ်င္းက အဲဒီတခုထဲေပၚေတာ့ မူမတည္ပါဘူး… ဒီလိုဆိုလို ့ ျမန္မာေတြ ဘာသာစကားဘက္ေပ့ါ သြားမွာလဲ စိုးရိမ္မိတယ္.. ကိုေစးထူးရဲ့ သူငယ္ခ်င္းလို အျဖစ္မ်ိဳးမျဖစ္ရေအာင္ ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္စာေတာ့ ေလ့လာတတ္ေျမာက္ေစခ်င္ပါတယ္…
ကုိေစးထူးေရ ပုံရိပ္ေရွ႕မွာ ဘယ္လူမ်ဳိးျဖစ္လုိ႕ ဘယ္လုိလုိ႕ အစခ်ီျပီး ကဲ့ရဲ႕လာရင္ အသည္းေတြ ယားလာေတာ့တာပဲ။
ေမာင္ျဖဴမေကာင္း ေမာင္ျဖဴ... ေမာင္နီမေကာင္း ေမာင္နီ...။ မွန္တယ္အစ္ကို :) ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုစိတ္ကို လူတိုင္းကိုယ္စီ ရွိဖို႕ေတာ့ အခ်ိန္ယူရမယ္ထင္တယ္...။
Post a Comment