၄၀၀ ...နဲ႔ ၂ ႏွစ္

ယုံၾကည္ခ်က္ကို အားအင္ျပဳလို႔ ပန္းတိုင္တခုကို ေရွ႕ရွဳျပဳၿပီး က်ေနာ္ စကားရပ္ေလး တခုကို ႐ိုးရွင္းစြာနဲ႔ပဲ ကုိင္စြဲခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့...

့`ဟိုးေရွ႕မွာ ပန္းတုိင္ ရိွတယ္၊ လာ... သြားၾကစို႔´

တူညီမႈေတြကို အားျပဳၿပီး မတူညီမႈေတြကုိ ထိန္းညိွဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားမႈေတြ၊ ပုံေဖာ္အားထုတ္မႈေတြအတြက္ ေဟာဒီလမ္းကေလးမွာ က်ေနာ္ တကယ္ပဲ စိတ္ႏွစ္ကိုယ္ႏွစ္နဲ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီပန္းတုိင္ကို ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းေပါင္း ၄၀၀ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ပါၿပီ။ စက္တင္ဘာ ၁၅ ရက္ဟာ က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔ ဆိုေတာ့ ၄၀၀...နဲ႔ ၂ ႏွစ္ေျမာက္တဲ့ ေန႔ေပါ့...။

***

အခုလိုမ်ိဳး ရာျပည့္တို႔ ႏွစ္ျပည့္တို႔ ေရးတဲ့ ပို႔စ္မ်ိဳးေတြက ဘာနဲ႔ တူသလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ လိုက္ဖ္ရွိဳးလုပ္တဲ့ အဆုိေတာ္ေတြ လက္ထဲမွာ စာရြက္ႀကီးကုိင္ၿပီး ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ဘယ္၀ါ့ကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာရတာမ်ိဳးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူေနမလား မသိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ရဲ့ `ကလိုေစးထူး´ ဆုိတဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္အတြက္ ၀ိုင္း၀န္း ပ့ံပိုးေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံးကိုေတာ့ ဒီေန႔မွာ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္က စာသာေရးခ်င္တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ တခုကို လုပ္ဖို႔ နည္းပညာအရ ဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မတတ္ကၽြမ္းပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို ဖန္တီးဖို႔ နည္းပညာအရ ပထမဆုံး အကူအညီေပးခဲ့တဲ့ ေငြလမင္း ကို ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္။

နည္းပညာအရ ေနာက္ထပ္ အကူအညီေပးခဲ့ဖူးသူေတြကေတာ့ ညီမ Mayvelous နဲ႔ ညီမေနေနႏိုင္ တို႔ပါပဲ။ သူတို႔ေတြ အလုပ္မအားတဲ့ၾကားက သြားအၿဖီးသားနဲ႔ အပူလာလာ ကပ္တတ္တဲ့ က်ေနာ့္ကို မညည္းမညဴ ကူညီေပးခဲ့ၾကတာကို က်ေနာ္ မေမ့ပါဘူး။

`ကုိေစးထူး စာေရးတာ ဖတ္ေကာင္းတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စာပုိဒ္ေတြမခြဲထားေတာ့ ဖတ္ရတာ အဆင္မေျပလို႔ စာပိုဒ္ေတြကို တပုိဒ္စီခြဲလိုက္ပါလား´ လို႔ အႀကံျပဳခဲ့တာက ေမ၁၁ ပါ။ သူ အႀကံေပးသလို လုပ္လုိက္ေတာ့ စာဖတ္ရတာ တပိုဒ္ခ်င္းစီျဖစ္ၿပီး ဖတ္ရတာ ပိုအဆင္ေျပသြားပါတယ္။

က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္ရဲ့ ေနာက္ထပ္ အမွတ္တရေလးေတြ အျဖစ္ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္တာကေတာ့...

က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ စီေဘာက္စ္မွာ ပထမဆုံး လာႏႈတ္ဆက္ခဲ့တာက ... ညီမ ေနေနႏိုင္။
ပထမဆုံးေသာ Comment ကို ေရးခဲ့တဲ့ ... စိန္ေမ်ာက္ေမ်ာက္ (က်ေနာ္ေပၚတာ အထမ္းသမားပို႔စ္မွာပါ)။
Comment အေရအတြက္ အမ်ားဆုံး ေရးခဲ့သူ ... မေမဓာ၀ီ။
က်ေနာ့္ ေဆာင္းပါးကို ပထမဆုံး ေဖာ္ျပေပးခဲ့တဲ့ မီဒီယာ... ဧရာ၀တီ။
က်ေနာ့္ေဆာင္းပါး အေရအတြက္ အမ်ားဆုံး ေဖာ္ျပေပးခဲ့တဲ့ မီဒီယာ... မဇၽၥိမ။

ၿပီးေတာ့...၊ က်ေနာ္ေရးသမွ်ေတြကို ေကာင္းရင္ ေကာင္းတယ္၊ ည့ံရင္ည့ံတယ္၊ အျမင္တူရင္တူတယ္ အျမင္မတူရင္ မတူဘူး လို႔ ပြင့္လင္းစြာ ေ၀ဖန္ အားေပးၾကတဲ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ားကိုလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ လာမဖတ္ရင္ က်ေနာ္ ဘယ္လိုမွ စာေရးဖို႔ ခြန္အား ရိွမေနမွာ အမွန္ပါ။ လာဖတ္ၾကၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးသြားၾကတာေတြဟာ ေနာက္ထပ္ ပို႔စ္ေတြကို ထပ္ေရးဖုိ႔အတြက္ အားအင္ေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ရတာပါ။


***

ဒီေန႔ ပို႔စ္မွာ က်ေနာ္ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ဘေလာ့ဂ္မ်ားနဲ႔ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံး ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ပို႔စ္ရယ္...၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ဘေလာ့ဂ္ေတြကိုလဲ မွတ္မွတ္ရရ ေဖာ္ျပခ်င္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ ႀကိဳက္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ပန္းခင္းႀကီး တခုလို႔တင္စားသလို ေစ်းတန္းတခုနဲ႔လဲ တူတယ္လို႔ ဖြဲ႔ဆုိခဲ့တဲ့ ေဟာဒီ ဘေလာ့ဂ္ နယ္ပယ္ထဲမွာ အႀကိဳက္တကာ့ အႀကိဳက္ဆုံးေတြထဲက အနက္ လတ္တေလာ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္ဆုံး ဘေလာ့ဂ္ေတြကေတာ့..

အမ်ိဳးသား ဘေလာ့ဂါ ... အကို ႏွင္းခါးမိုး
အမ်ိဳးသမီး ဘေလာ့ဂါ ... အမ မခ်ိဳသင္း တို႔ ပါပဲ။ အဲဒီ ဘေလာ့ဂ္ေတြက ပုိ႔စ္အသစ္ေတြကို ဖတ္လိုက္ရတုိင္းမွာ ပညာလဲရ၊ ရသလဲရ၊ မွတ္သားစရာလဲ ရတဲ့အျပင္ က်ေနာ့္ရဲ့ အကိုအမေတြလိုလဲ စိတ္ထဲ ျဖစ္မိတာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။ (ဒီ့ျပင္ဘေလာ့ဂ္ေတြကို မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္) :D

က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးသမွ် ဘေလာ့ဂ္ ပို႔စ္ေတြထဲမွာ အခုအခ်ိန္အထိ အႏွစ္သက္ဆုံးေသာ ပုိ႔စ္ကေတာ့ ... မုန္တုိင္းအလြန္...၊ ေရးသူ မေမဓာ၀ီ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ လုံး၀ မႀကိဳက္မႏွစ္သက္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြလဲ မ်ားစြာ ရိွတဲ့ အနက္ ႏွစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပပါရေစ။ အဲဒါေတြကေတာ့...

အမ်ိဳးသား ဘေလာ့ဂါ ... Opposite Eyes
အမ်ိဳးသမီး ဘေလာ့ဂါ... ေမဘားမား တို႔ ပါပဲ။

Opposite Eyes ရဲ့ (ျပန္ဖ်က္လိုက္တဲ့) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေစာ္ကားထားတဲ့ ပုိ႔စ္ကို က်ေနာ္ မေမ့ပါဘူး။ ေမဘားမားကိုေတာ့ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ခပ္ႏွိမ္ႏွိမ္ေရးဖူးတဲ့ ပို႔စ္ေတြေၾကာင့္ မႀကိဳက္တာပါ။

***

က်ေနာ့္ရဲ့ ဒီေန႔ပို႔စ္မွာ မေမ့မေလ်ာ့နဲ႔ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာခ်င္တာကေတာ့ ႐ုရွႏိုင္ငံေရာက္ ပညာေတာ္သင္ ညီငယ္ စစ္သည္ တခ်ိဳ႔ကိုပါ။ ကိုမွ်ားျပာ၊ ကုိညိမ္းညိဳ၊ ကိုအိပ္မက္နက္၊ ကိုမင္းက်န္စစ္၊ ကိုဆိုးသြမ္း၊ ကိုရင္ညိန္း၊ ကုိေမာင္ငယ္ တို႔ဟာ က်ေနာ္ေရးတဲ့စာေတြမွာ သူတုိ႔ရဲ့ လက္ရိွရပ္တည္ေနရတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြ၊ အေျခအေနေတြ ရိွေသာ္ျငား၊ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ထက္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ မ်ားစြာ ငယ္ရြယ္ၾကေပမယ့္လည္း တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္ဟန္ေတြနဲ႔ အတူ က်ေနာ့္စာေတြကို နားလည္စြာ ဖတ္ရွဳေ၀ဖန္ အားေပးခဲ့တာေတြကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ အသိအမွတ္ျပဳမိပါတယ္။

`ပန္းတိုင္ကို ေလွ်ာက္ေနတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွန္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ပန္းတုိင္မွာ ဆုံၾကမွာပါ အကို´ လို႔ ေျပာဖူးတဲ့ ကိုအိပ္မက္ရဲ့ စကားကို က်ေနာ္ အၿမဲအမွတ္ရေနမွာပါ။

***

က်ေနာ့္စာေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ လာလာဖတ္ၿပီး ေကာင္းရင္ ခ်ီးက်ဴး၊ မေကာင္းရင္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပၾကတဲ့ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြမ်ားဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အားအင္ေတြပါ။ သူတုိ႔ သူတို႔ေတြ ေပးသြားတဲ့ မက္ေဆ့ေတြကေန ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့တဲ့ စာေတြလဲ မနည္းခဲ့ပါဘူး။ ရခဲ့တဲ့ အေတြးအျမင္ေတြလဲ တပုံတပင္မို႔ က်ေနာ့္ရဲ့ ဆရာသမားဆုိရင္လဲ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။

နာမည္တခုျခင္းစီ ထည့္မေရးျဖစ္ႏိုင္သူေတြကုိလဲ အေလးမထားလို႔ေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး။ အားလုံးအားလုံးကုိ ခင္မင္ေလးစားလ်က္ပါ။

***

ေနာက္တခုက...။

ပန္းတိုင္ခရီးတခုရဲ့ လမ္းခုလတ္ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႔ ပို႔စ္မွာ က်ေနာ့္ မိတ္ေဆြမ်ားဆီက အမွတ္တရစကား တခုခု၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ အႀကံျပဳခ်က္ တခုခုကို က်ေနာ္ ျပန္ၾကားခ်င္ပါတယ္။ ေရွ႕ဆက္ဖို႔အတြက္ အားေဆးတခြက္ဆိုရင္လဲ မမွားဘူးေပါ့...။ ဒီပို႔စ္ကို ဖတ္မိသူမ်ားဆီက အမွတ္တရစကား...။

ၾကားခြင့္ေပးပါ။

***

ေလးစားခင္မင္စြာ


ကလိုေစးထူး