ဆြ႔ံအျခင္း...

၀မ္းနည္းမႈေတြ ျပည့္လွ်ံလာတဲ့အခါ လူဟာ ဆြံ႕အသြားတတ္ပါသလား…။ ေဟာဒီ `ဗီြဒီယုိမွတ္တမ္း´ ကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ တကယ္ကို ဆြံ႕အသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘာမွျပန္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ လူေတြကို အဲဒီေလာက္အထိ ႐ိုက္ႏွက္ဖို႔ လိုအပ္ပါသလားဗ်ာ။ စစ္သုံ႔ပန္းေတြကိုေတာင္ အဲဒီလို မလုပ္သင့္တဲ့ အေနအထားမွာ အခုေတာ့ တကယ့္ ၿငိဳးသူရန္ဖက္ေတြအလား တကိုယ္လုံးမွာ ရိွသမွ်အားအင္နဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္တဲ့ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ မ်က္ရည္ေပါက္ေပါက္ က်တဲ့ အထိ ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ နအဖ ဒီေလာက္ မရက္စက္ဘူး ဆိုတဲ့ လူေတြကို က်ေနာ္ ေမးပါရေစ။ အခုေလာက္ ႐ိုက္တာကေရာ ရက္စက္တယ္လို႔ မသတ္မွတ္ႏိုင္ေသးဘူးလား။ ဒါဟာ ပိတ္ပင္ကန္႔သတ္မႈေတြ ၾကားထဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ ရွားပါးလွစြာေသာ ဗီြဒီယုိမွတ္တမ္း တခုမွ်သာ ျဖစ္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ မသိလိုက္တဲ့ မေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ရက္စက္မႈေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိွေနေသးလဲဆိုတာ အခု ဗီြဒီယုိကို ၾကည့္ေနတာနဲ႔တင္ ဆက္မေတြးရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ ၀မ္းနည္းတယ္လို႔ ေျပာဖုိ႔ကို မ၀့ံရဲေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေပးဆပ္ေနရသူေတြ ခံစားေနရတာက က်ေနာ္ ေျပာလိုက္တဲ့ ၀မ္းနည္းတယ္ဆိုတာထက္ အမ်ားၾကီး ပိုတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ အရမ္း ၀မ္းနည္းတယ္။ အာဏာပိုင္ေတြကို `မေကာင္းဘူး´ ဆိုတဲ ့စကားထက္ သူတုိ႔လုပ္ေနတာေတြ ပိုေပၚလြင္ေအာင္ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ က်ေနာ္ စကားလုံး ရွာမရေတာ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ့ ယုတ္မာမႈေတြအတြက္ ေပၚလြင္ထင္ရွားတဲ့ စကားလုံး က်ေနာ္ ရွာမရေတာ့ဘူး။ စကားလုံးေတြက သူတို႔ရဲ့ တကယ့္တကယ္တမ္း ယုတ္မာမႈေတြကို ဘယ္လိုမွ လိုက္လုိ႔ မမွီႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ အရမ္းကို ယုတ္မာလြန္းေနၿပီ။ က်ေနာ္ တကယ္ကို ဆြံ႕အသြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့…။ အဲဒီ စစ္သားက ထိုင္ေနတဲ့ လူငယ္ကို `ေျဖာင္း´ ခနဲ ႐ိုက္လိုက္တဲ့ အသံဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ႐ုိက္ခ်ိဳး ေခ်မြလိုက္တဲ့ အသံလို႔ က်ေနာ္ ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ဆႏၵေတြ၊ လိုလားခ်က္ေတြကို အာဏာပိုင္ေတြက `ေျဖာင္း´ ခနဲ ႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တာ…။ ကလိုေစးထူး