က်ေနာ္ႏွင့္ သတင္းစာ…

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အင္တာနက္ အသုံးျပဳခြင့္ကို နာရီအကန္႔အသတ္နဲ႔ ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ေနပါၿပီ။ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ည ၁၀ နာရီမွ မနက္ ၄ နာရီခန္႔ အထိ အသုံးျပဳခြင့္ ေပးထားတဲ့ တာ၀န္ရိွသူေတြရဲ့ စဥ္းစားခ်က္ ဘယ္လိုရိွတယ္ဆိုတာ အတတ္ မသိႏိုင္ေပမယ့္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားရဲ့ အင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ စိတ္ထားက `ဒီေလာက္ဖြင့္ေပးတာကိုပဲ ႀကံဖန္ေက်းဇူးတင္ရမယ္´ လို႔ ေျဖသိမ့္ေတြးၾကၿပီး အသုံးျပဳခြင့္ ရသေလာက္ အခ်ိန္ေလးမွာ သတင္းေတြ ဖလွယ္ၾက၊ အေျခအေနေတြ ေမးျမန္းၾကနဲ႔ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးရိွရိွ အသုံးခ်ၾကပါတယ္။

အင္တာနက္ အသုံးျပဳခြင့္ ပိတ္ပင္ထားကတည္းက ရပ္ဆုိင္းထားတဲ့ ျမန္မာသတင္းစာ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြမွာလည္း အရင္ရက္ေတြက မတင္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သတင္းစာေတြကို တစုတစည္းတည္း ျပန္တင္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စက္တင္ဘာ ၂၈၊ ၂၉ နဲ႔ ၃၀ ရက္ေန႔ထုတ္ သတင္းစာေတြကို မေတြ႔ရတာကေတာ့ ထူးျခားပါတယ္။ အဲဒီေန႔ေတြမွာ ျပည္တြင္းမွာလည္း သတင္းစာ မထုတ္ေ၀ျဖစ္တာလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္္မာျပည္ထဲမွာ လက္ရိွျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြကို အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္ကေန ထုတ္ေ၀ေနရတဲ့ ေန႔စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြက ဘယ္လိုပုံစံနဲ႔ သတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့သလဲ ဆုိတာကိုေတာ့ စိတ္၀င္စားမိတာနဲ႔ မဖတ္ရေသးတဲ့ သတင္းစာေတြကို လိုက္ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။

ဒီသတင္းကို ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လို အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ယုံရမွန္း မသိသလို ယုတၱိကင္းမဲ့လြန္းတဲ့ လိမ္လည္သတင္းထုတ္ျပန္မႈကို ထုတ္ျပန္ရဲတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ဦးေႏွာက္ဉာဏ္ ကို အ့ံၾသရပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က ခ်ီတက္ ဆႏၵျပပြဲေတြကို စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ စတင္ အၾကမ္းဖက္ ၿဖိဳခြင္းခဲ့ၿပီးေတာ့ စက္တင္ဘာ ၂၇ ရက္ေန႔ ညေနမွာဆုိရင္ တာေမြ အထက(၃)ေရွ႕မွာဆိုရင္ အင္မတန္အက်ည္းတန္တဲ့ လူသတ္ပြဲကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စက္တင္ဘာ ၂၉ ရက္လို ေန႔မ်ိဳးမွာ သူတို႔ သတင္းထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ၁၁ ေယာက္ေသာ လူငယ္ေတြက သူတို႔ ျပထားတဲ့ လက္နက္ေတြေလာက္နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္မွာ ေသနတ္ေတြ၊ ဒိုင္းကာေတြ၊ နံပါတ္တုတ္ေတြ ကုိင္ေဆာင္ထားတဲ့ လုံထိန္းေတြကို ခြပ္ေဒါင္းအလံ တကားကားနဲ႔ ရန္ျပဳတိုက္ခိုက္တယ္လုိ႔ စြပ္စြဲထားတာဟာ အင္မတန္မွ အရွက္ကင္းမဲ့လြန္းပါတယ္။

တဆက္တည္းမွာပဲ အဲဒီ အဖမ္းဆီးခံ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးမ်ားနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ စစ္ေၾကာေရးမွာ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အေျခအေနအတြက္ စိုးရိမ္မိပါတယ္။ လူျမင္ကြင္းလုိ ေနရာမ်ိဳးမွာေတာင္ ပုံစံထုိင္ခိုင္းၿပီ ေခါင္းကို စစ္ဖိနပ္နဲ႔ အားရပါးရေဆာင့္ကန္၊ ၀ါးဆစ္ပိတ္တုတ္နဲ႔ အားကုန္႐ိုက္၀့ံတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြဟာ `၎တို႔အား ေနာက္ကြယ္မွ ႀကိဳးကိုင္ ေစခိုင္းသူမ်ားအား ေဖာ္ထုတ္ရရိွႏိုင္ေရး စစ္ေဆးေမးျမန္းလ်က္ ရိွေၾကာင္း´ ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို လူျမင္ကြင္းရဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ ဘယ္လို ပုံေဖာ္ေနလိမ့္မလဲ ဆိုတာ မေတြး၀့ံစရာပါပဲ။

ႏိုင္ငံတ၀န္းက ျပည္နယ္နဲ႔တုိင္းေတြမွာ ျပဳလုပ္ေနတဲ့ `အမ်ိဳးသားညီလာခံ ေထာက္ခံပြဲ´ ဆိုတာေတြရဲ့ အတင္းအဓမၼ အခမ္းအနားေတြရဲ့ သတင္းေတြကိုလည္း စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွစြာ ဖတ္ရပါတယ္။ ဘယ္သတင္းဌာနရဲ့ ကုိးကားခ်က္ကိုမွ မယူဘဲနဲ႔ က်ေနာ့္ အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ယွဥ္ထိုးၿပီး ေျပာရရင္ အဲဒီ အခမ္းအနားေတြဟာ မတက္မေနရ၊ မသြားမေနရ အတင္းသြားတက္ခိုင္းတဲ့ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြျဖဳန္းတဲ့ ပြဲေတြပါ။ ဒါေတြကို `ျပည္သူ႔ဆႏၵပါ´ ဆုိၿပီး အရွက္မရိွ လိမ္ညာ သတင္းတင္ရဲတဲ့ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္မႈကို သိပ္ေတာ့လည္း မအ့ံၾသမိေတာ့ပါဘူး။

လိမ္ညာခ်င္ေဇာက မ်ားသြားလို႔လားေတာ့ မေျပာတတ္၊ DVB သတင္းဌာနကုိပါ အေမရိကန္မွာ အေျခစိုက္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ `ေလလိႈင္းေပၚက လူသတ္သမားမ်ား ျပည္သူအားလုံး သတိထား´ ဆိုတာကေတာ့ ရယ္စရာ အေကာင္းဆုံး ျပက္လုံး တခုလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ မရယ္ႏိုင္ပါဘူး။ တကယ္တမ္း သတ္ေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္မိၿပီး နာက်ည္းမိပါတယ္။

ေဆာင္းပါးရွင္ `ဦးလုကာ´ ဆိုသူရဲ့ `သိနားလည္သင့္ၿပီ သူငယ္ခ်င္း ေဆာင္းပါးက အဲဒီ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္စာသားကို ေတြ႔မိေတာ့ က်ေနာ္ တစုံတေယာက္ကို ခ်က္ခ်င္း သတိရသြားပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ ဒီလိုလုပ္ေသးတာပဲ၊ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ ဒီလိုလုပ္တယ္ဆုိတာ မလြန္ေလာက္ပါဘူး။ နအဖ လုပ္ရပ္ဟာ ရက္စက္တယ္လိ႔ု မဆုိႏိုင္ေသးဘူး လုိ႔ ဆိုတဲ့ ကုိယ္ခ်င္းတရားမဲ့လွတဲ့ သုံးသပ္ခ်က္က သတင္းစာထဲမွာေရာ အဲဒီ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ ဘေလာ့ဂ္မွာပါ တေလသံတည္း ျဖစ္ေနတာက ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ယွဥ္ေတြး စဥ္းစားစရာ အခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီလို လူစားေတြအတြက္ သုံးသပ္ခ်က္ ေဆာင္းပါးကို က်ေနာ္ သီးသန္႔ ထပ္မံေရးသားပါအုံးမယ္။

ဒါကေတာ့ ျမန္မာျပည္ တရားဥပေဒ အထက္မွာ လူရိွေနတယ္ ဆုိတာရဲ့ ျပယုဂ္တခုပါပဲ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးထားသူေတြအနက္ တရား႐ုံးခ်ဳပ္အဆင့္နဲ႔ စီရင္ခ်က္ခ်လိုသူေတြကို ပ်ဥ္းမနားက်ပ္ေျပးအထိ အလုပ္ရွဳပ္ခံ မေခၚေဆာင္ခ်င္လို႔ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးနဲ႔ တျခားၿမိဳ႔ေတြမွာပါ ႐ုံးထိုင္ႏိုင္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ပုံရပါတယ္။ တရားဥပေဒ တခုကို ဥကၠ႒ဆုိသူ တေယာက္ထဲရဲ့ သေဘာထားလက္မွတ္နဲ႔ ဒီလိုမ်ိဳးျပင္ခြင့္ ရိွေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြ ဒီမုိကေရစီ စနစ္ကို ဘယ္လိုဘယ္နည္း ေဖာ္ေဆာင္ေနလဲ ဆုိတာကုိ ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။

ဒီသတင္းေရးသားပုံမွာ တခု သတိထားမိတာကေတာ့ `ဂါရ၀ျပဳ´ ဆိုတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကို သုံးထားတာပါ။ မစၥတာဂမ္ဘာရီ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သြားခဲ့တာ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ေရးထားသလုိ သူတုိ႔ကုိ ဂါရ၀ သြားျပဳတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ လက္ရိွအေျခအေနကို ေလ့လာသုံးသပ္ဖုိ႔ အေရးေပၚ သြားေရာက္ခဲ့တာပါ။ သူတို႔ဆီကို သြားေတြ႔တာဟာ လိုအပ္ခ်က္တခုေၾကာင့္သာ ျဖစ္ၿပီး ဂါရ၀သြားျပဳတာ မဟုတ္ပါဘဲနဲ႔ `ဂါရ၀ျပဳ´ လို႔ေရးထားတဲ့ ႐ူးႏွမ္းမႈက ရယ္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သြားေရာက္ေတြ႔ဆုံတာကို ေရးသားတဲ့အခါမွာေတာ့ အဲဒီ `ဂါရ၀ျပဳ´ ဆိုတာ မပါ၀င္ေတာ့ျပန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္…၊ ထားလိုက္ပါေတာ့…။

ပ်ဥ္းမနားက ျပန္ၾကားေရး ၀န္ႀကီးဌာန၊ ၀န္ႀကီး႐ုံး အစည္းအေ၀းခန္းမမွာ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဘိုမွဴးခ်ဳပ္ ေက်ာ္ဆန္းက အသင့္ေရးထားတဲ့ စာတမ္းရွည္ႀကီးကို ဂမ္ဘာရီကို ဖတ္ျပပါတယ္။ မိုက္႐ိုင္းေစာ္ကားတဲ့ စကားတခြန္းကေတာ့ ဆႏၵျပ ေမတၱာပို႔ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ့ အမ်ားစုဟာ ယာယီအားျဖင့္ သဃၤန္း႐ုံထားတဲ့ သံဃာအတုေတြ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ စကားပါ။ ေငြၾကာရံ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို ၀င္စီးသြားတာကိုလည္း တလုံးတပါဒမွ ထည့္မေျပာတဲ့အျပင္ သူတို႔က အတတ္ႏိုင္ဆုံး သက္သက္ညွာညွာ ထိန္းသိမ္းခဲ့ပါတယ္လို႔ေတာင္ အရွက္မဲ့စြာ လိမ္ညာခဲ့ပါတယ္။

မစၥတာ ဂမ္ဘာရီရဲ့ ျပန္လည္ေဆြးေႏြး အႀကံျပဳခ်က္ေတြထဲမွာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းတာေတြ ပါခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအနက္…

`ကမၻာက မိမိ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံခရီးကို အာ႐ုံစိုက္လ်က္ရိွရာ ဤအေျခအေနတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ပါက ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ မသြားလိုပါေၾကာင္း´ လုိ႔ ထည့္သြင္း ေျပာဆိုတာကို ေလ့လာၾကည့္ရင္ မူဆယ္ ၁၀၅ မိုင္ စစ္ေဆးေရးဂိတ္နဲ႔ သူတုိ႔ လုပ္ေနတဲ့ မတက္မေနရ အခမ္းအနားေတြကို မစၥတာဂမ္ဘာရီဟာ သြားေရာက္ၾကည့္ရွဳလိုစိတ္ မရိွပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ အဲဒီေနရာေတြကို သြားေနတာက တမင္အခ်ိန္ျဖဳန္းတာျဖစ္တယ္ဆုိတာ အာဏာပိုင္ေတြကုိ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္စြာ ေထာက္ျပသတိေပးတာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။

သတင္းမီဒီယာဟာ ဘက္လိုက္တတ္ေပမယ့္ အာဆီယံ၊ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား၊ လုံၿခဳံေရးေကာင္စီ အဖြဲ႔၀င္မ်ားနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ မိတ္ေဆြႏိုင္ငံမ်ား၏ အျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို အေလးထားေစလိုေၾကာင္း၊ အစိုးရအေနနဲ႔ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းမႈကို ေရွာင္ရွားၿပီး ႏိုင္ငံေရး အေျဖရွာရန္ တိုက္တြန္းေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ ဖိအားေပးတဲ့ အခါမွ တန္ျပန္ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ အစုိးရက ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳၿပီး ေဆာင္ရြက္သင့္ေၾကာင္း စသျဖင့္ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးခ်ကေတြကို ယဥ္ေက်းမႈ ၀န္ႀကီးဆိုသူက...

အထက္မွာ ျမင္ရတဲ့အတုိင္း ျပန္လည္တု႔ံျပန္ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ရဲလြန္းတာကိုေတာ့ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။

သတင္းေတြကို အားလုံး လိုက္ဖတ္ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္ ေရးသားခဲ့တဲ့ အထက္က စာေတြကို တေခါက္ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စာထဲမွာ ေဒါသသံေတြ ပါေနတာကို သတိထားမိပါရဲ့။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲက့ ခံျပင္းနာက်င္မႈက အဲဒီစာေတြကို သိမ္ေမြ႔လာေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ သတင္းေတြကို ဖတ္မိတဲ့ အေ၀းၾကီးက က်ေနာ္ကေတာင္ ဒီေလာက္ ခံျပင္းေနရင္ တကယ္ နဖူးေတြ႔၊ ဒူးေတြ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရတဲ့ ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ ဘုန္းဘုန္းေတြ၊ ေက်ာင္းသားရဟန္းရွင္လူ အာဇာနည္ေတြက ပုိၿပီး ခံစားရမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

တခ်ိဳ႔က အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္က သတင္းဌာနေတြ၊ သတင္းစာေတြရဲ့ သတင္းထုတ္ျပန္မႈေတြကို မဖတ္ဘဲ သပိတ္ေမွာက္တဲ့နည္းကုိ သုံးၾကပါတယ္။ အဲဒီလိုပါပဲ အာဏာပိုင္ေတြကို လိုလားေထာက္ခံတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီ လိုလားသူမ်ားကို အၿမဲတေစ အပုပ္ခ်ေလ့ရိွတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကိုလဲ သြားမဖတ္တဲ့နည္းနဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ဖုိ႔ ေဆာ္ၾသေလ့ရိွပါတယ္။ အားလုံးရဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္မိေပမယ့္ က်ေနာ့္အျမင္ကေတာ့ အဲဒါေတြကို ဖတ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ လိမ္ညာအရွက္မဲ့မႈကို တန္ျပန္ ေျဖရွင္းတဲ့နည္းကို သုံးတာကို ပိုသုံးသင့္တယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဒီစာကို ေရးပါတယ္။

ကလုိေစးထူး