လူငယ္တဦးရဲ့ မွတ္တမ္းမဲ့ မွတ္တမ္း…(၂၆)

ေရးသူ - ၀င္းႏိုင္ဦး ၏ ထုိစာအုပ္ကို က်ေနာ္ ကလုိေစးထူးက ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ား (တတိယပိုင္း)
ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားနဲ႔ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသား ဆက္ဆံေရး

ေထာင္ထဲမွာ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားေတြကို အတူတူ ေရာထားတဲ့ ကိစၥမွာ ျပႆနာေတြ ရိွပါတယ္။ ဒါကလည္း အဲဒီ အက်ဥ္းသား ႏွစ္မ်ိဳးမွာ ႀကီးမားတဲ့ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရိွလုိ႔ပါ။

က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈနဲ႕ သေဘာသဘာ၀အရ အမ်ိဳးအစားခြဲရင္ ေထာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသား အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳး ရိွပါတယ္။

တမ်ိဳးကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ ရည္ခ်က္မဲ့ ျဖစ္ေစ တႀကိမ္တခါ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္မိလို႔ ေထာင္က်သူေတြ၊ စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္ေဆာင္ခဲ့လို႔ ေထာင္က်သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ မေကာင္းမႈ၊ ဒုစ႐ိုက္နဲ႕ အသက္ေမြး ၀မ္းေက်ာင္းေနသူ လူဆိုးေတြပါပဲ။ ေထာင္ကို အိမ္လို သေဘာထားၿပီး ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္ လုပ္ေနၾကသူေတြ၊ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေထာင္စကားအရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေထာင္ကို `ရင္း´ ၿပီး စီးပြားရွာေနၾကသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္ကေန အျပင္က မိသားစုကို ပုိက္ဆံ ေထာက္ပ့ံေနတဲ့ လူဆိုးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

တခု ထူးဆန္းတာက အဲဒီ ဒုတိယ အမ်ိဳးအစား လူဆိုးေတြက သူတို႔ကုိ `လူဆိုးေတြ´ လို႔ ေခၚလို႔ စိတ္မဆိုးဘဲ (စိတ္မဆိုးတဲ့ အျပင္ ဂုဏ္ေတာင္ ယူပါေသးတယ္) သူတို႔ကုိ `လူမိုက္ေတြ´ လို႔ ေခၚမွသာ စိတ္ဆိုးၾကတာပါ။ လူမိုက္ လို႔ ေခၚတာက သူတုိ႔ကို ႏွိမ္ခ် ေခၚတာ၊ ေစာ္ကားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

သူတို႔ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဆုိရင္ ဆိုးျခင္းအားျဖင့္ ၀င္ေငြရေအာင္ ရွာႏိုင္သူေတြဟာ လူဆိုးျဖစ္ၿပီး (ဂုဏ္သိကၡာလည္း ရိွၿပီး) ၀င္ေငြမရဘဲ ဆိုးတဲ့ လူေတြဟာ လူဆိုး မဟုတ္ဘဲ လူမိုက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ အဲဒီလို လူဆိုးေတြကို `ဗိုလ္´ လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။

လူဆိုးမွာေတာင္ ႏွစ္မ်ိဳး ထပ္ကြဲပါေသးတယ္။ အထက္ဂိုဏ္လူဆိုးနဲ႔ ေအာက္ဂိုဏ္း လူဆိုး ဆုိၿပီး အဆင့္ခြဲထားတာပါ။

ေအာက္ဂိုဏ္း လူဆုိးမွာ သူခိုး၊ ခါးပိုက္ႏိႈက္၊ ဓားျပေတြ ပါ၀င္ၿပီး အထက္ဂိုဏ္း လူဆိုးဆိုတာကေတာ့ စားေသာက္ဆုိင္ေတြ၊ ဘိန္းခန္း၊ ကေစာ္ခန္းေတြ၊ ေအာက္ဂိုဏ္း လူဆိုးေတြအေပၚ ဆက္ေၾကး ေကာက္စားတဲ့ ထိပ္တန္း လူဆိုးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ လူဆိုးေတြက ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ သူ႔ၿမိဳ႔နယ္နဲ႔သူ ၿမိဳ႔စား၊ရြာစားေတြလို အပုိင္စား ထားၾကပါတယ္။ ဥပမာ၊ လိႈင္စား၊ အလုံစား၊ ဥကၠလာစားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တေယာက္နယ္ကို တျခားတေယာက္က အသိအမွတ္ ျပဳရၿပီး ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ရပါဘူး။ အဲဒီလို နယ္ပယ္တခုကို အပုိင္စားႏိုင္ဖုိ႔က လူဆိုးေတြအခ်င္းခ်င္း ရက္ရက္စက္စက္ `ဗိုလ္လုပြဲေတြ´ လုပ္ၾကရပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာလဲ အဲဒီလို ဗိုလ္လုပြဲေတြ ရိွပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီလူဆိုးေတြဟာ သူတို႔ က်ဴးလြန္တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈေတြေၾကာင့္ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနၾကရၿပီး ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့လည္း ေထာင္ထဲမွာ ရာဇ၀တ္မႈေတြ ထပ္မံ က်ဴးလြန္ေနၾကတဲ့အျပင္ ေထာင္အျပင္မွာပါ သူတုိ႔ အဆက္အသြယ္ေတြက တဆင့္ ရာဇ၀တ္မႈ က်ဴးလြန္ေနသူေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ေထာင္တြင္း မူးယစ္ေဆး၀ါး ကိစၥအေၾကာင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ ပဲခူးက ဓားျပႀကီး ဦးစန္းလြင္ဆုိရင္ သူ ေထာင္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အျပင္က သူ႔တပည့္ ဓားျပေတြကို ဓားျပတုိက္ခိုင္းၿပီး ေထာင္ထဲကုိ ပုိက္ဆံ အပို႔ခိုင္းေနသူပါ။

တတ္ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြက အဲဒီလို ရာဇ၀တ္သားေတြနဲ႔ အတူတူ မေနလိုၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ဆိုးျခင္းအားျဖင့္ အသက္ေမြးေနတဲ့ လူဆိုးေတြနဲ႔ပါ။ အဲဒီလို မေနလိုရာမွာ ခိုင္လုံတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြ ရိွပါတယ္။

ပထမအခ်က္က သူတို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ရာဇ၀တ္မႈေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႕လို႔၊ သူတို႔ကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ အႏၱရာယ္ရိွသူေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ စ႐ိုက္သဘာ၀ခ်င္း မတူၾကလုိ႔ပါ။

တတိယအခ်က္က အဲဒီလို မတူတဲ့ အတြက္ ေထာင္ထဲမွာ ျပႆနာ တခုခု ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြနဲ႕ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားတို႔အၾကား ျပႆနာကို ျမင္ပုံျမင္နည္းနဲ႔ ျပႆနာ ေျဖရွင္းပုံ ေျဖရွင္းနည္း မတူၾကေတာ့တာပါ။ ျပႆနာေတြကလည္း ေထာင္ထဲမွာ အၿမဲေပၚေနတာ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တခါတုန္းက အင္းစိန္ေထာင္ အမွတ္(၃) အေဆာင္မွာ ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲ လူဆုိးေတြ ေပါင္းၿပီး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကုိ အစုလိုက္အၿပဳံလိုက္ သတ္ျဖတ္ပစ္ဖုိ႔ အထိ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကံေကာင္းလြန္းလို႔ အဲဒီ အျဖစ္ဆုိးကို လက္မတင္ေလး ေရွာင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။

အဲဒီလို ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ အတူထားတဲ့ အတြက္ ျပႆနာႀကီးေတြမွာတင္မ ဘာမဟုတ္တဲ့ ျပႆနာေလးေတြက အစ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြအတြက္ အသက္အႏၱရာယ္ ရိွေနပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာကလည္း ရန္ၿငိဳး အာဃာတေတြေၾကာင့္ေရာ ေထာင္တြင္း လူဆုိးအခ်င္းခ်င္း ဗိုလ္လုပြဲေတြေၾကာင့္ပါ လူသတ္မႈေတြက ျဖစ္ၿပီးရင္း ျဖစ္ေနတာပါ။ အဲဒီလို ေထာင္တြင္း သတ္ျဖတ္မႈေတြ ျဖစ္ပြားရာမွာ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ ပေယာဂ မကင္းတာေတြလည္း ရိွပါတယ္။

ဥပမာ သရက္ေထာင္မွာ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသား ေသာင္းျမင့္က ဘဲဥကို သတ္ေတာ့မယ့္ ကိစၥကို အေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကပါတယ္။ ဒါကို သိတဲ့ ေထာင္အရာရိွ တဦးက အဲဒီလို လူသတ္မႈ ျဖစ္ရင္ သူနဲ႔ မတည့္တဲ့ အထက္အရာရိွ ထိခိုက္သြားမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္၊ တခါ အဲဒီလိုမ်ိဳး ထိခိုက္သြားမွာကို လုိလားတဲ့အတြက္၊ လိုအပ္တဲ့ ကာကြယ္ တားဆီးမႈေတြ မလုပ္ဘဲ ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တေနလဲ က်ေရာ ဘဲဥက မိုးၿဗဲဒယ္အုိးႀကီးထဲက တာရေပါ ဟင္းရည္အုိးကို ေယာက္မနဲ႔ ေမႊေနတုန္း ေနာက္ကေန ေသာင္းျမင့္က ဇက္ကုိ ဓားနဲ႔ ခုတ္ပိုင္းခ်လိုက္တာ တာရေပါ ဟင္းရည္အိုးထဲ ဘဲဥေခါင္းႀကီး `ျပတ္´ က်သြားပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလို ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြ သြယ္၀ိုက္ၿပီးေတာ့ တမ်ိဳး တိုက္႐ိုက္တမ်ိဳး ပါ၀င္ပတ္သက္ေနတဲ့ ေထာင္တြင္း လုပ္ႀကံမႈေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြက ရာဇ၀တ္အက်ဥ္းသားေတြ၊ အဓိကအားျဖင့္ ေထာင္လူဆိုးေတြနဲ႔ ေရာၿပီး မေနခ်င္ၾကတာပါ။

ေထာင္က အဲဒီလို ေရာထားတာဟာလည္း ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကို လူစု ခြဲထားခ်င္တာရယ္၊ လူဆိုးေတြကတဆင့္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ေထာက္လွမ္းႏိုင္တာရယ္၊ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကုိ ေထာင္ထဲမွာ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲ ျဖစ္ေစခ်င္လို႔ရယ္၊ လိုအပ္ရင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကုိ တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္၀ိုက္ျဖစ္ေစ အသက္အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္ႏိုင္လို႔နဲ႔ သတ္ပစ္ႏိုင္လုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြဟာ သူတို႔ကို ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ အျဖစ္ အစုိးရနဲ႕ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက မသတ္မွတ္တာကိုလည္း မခံခ်င္ၾကပါဘူး။ အဲဒီလို မသတ္မွတ္တာဟာ အစိုးရရဲ့ `လိမ္လည္ ညစ္ပတ္မႈ´ နဲ႕ `သူတုိ႔ကုိ ႏွိမ့္ခ်မႈ´ အျဖစ္ ရွဳျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလို႔ မသတ္မွတ္ဘဲ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားလို႔ သတ္မွတ္ေပမယ့္လည္း ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားရတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ိဳး၊ လြတ္လပ္မႈမ်ိဳးက်ေတာ့ မရၾကျပန္ပါဘူး။ ဥပမာ ေထာင္၀င္စာေတြ႔တဲ့ ကိစၥမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေထာင္၀င္စာကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႔ရၿပီး ေထာင္၀င္စာေတြ႔ဖို႔ သြားရာမွာလည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တေယာက္ထဲ သြားရပါတယ္။

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ေထာင္၀င္စာ သြားေတြ႔ရာမွာေတာ့ ေထာင္၀ါဒါ အေစာင့္အၾကပ္ေတြက ေဘးက ကပ္လုိက္ေနတာပါ။ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ရာမွာလည္း ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ အခ်ိန္ၾကာၾကာ ေတြ႔ရၿပီး ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကေတာ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္သာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေတြ႔ရတာကလည္း တေပေလာက္ကြာတဲ့ သံဇကာ ႏွစ္ထပ္ျခားၿပီး ေတြ႔ရတာပါ။ ဒါ့အျပင္ ေထာင္၀င္စာခန္းထဲ ကုိယ့္အိမ္နဲ႔ စကားေျပာရာမွာလည္း ေထာင္၀ါဒါေတြက အနားမွာ ကပ္ ေစာင့္နားေထာင္ၿပီး ေျပာစကားေတြကို လိုက္မွတ္ေနပါတယ္။

သရက္ေထာင္မွာ ျခားထားတဲ့ သံဇကာ ႏွစ္ခုက အင္းစိန္ေထာင္မွာထက္ က်ယ္တာမို႔ မိသားစုနဲ႔ အက်ဥ္းသား ေထာင္၀င္စာ ၀င္ေတြ႔ၿပီး စကားေျပာေနခ်ိန္မွာ သံဇကာ ႏွစ္ထပ္ၾကားထဲ ေထာင္အရာရိွက ခုံတလုံးနဲ႔ ထုိင္ရင္ထုိင္၊ မထုိင္ရင္လည္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေျပာစကားေတြ နားေထာင္ေနပါတယ္။ ကုိယ့္မိသားစု၊ ကုိယ့္သားမယားနဲ႔ ကုိယ့္အိမ္ ကုိယ့္အတြင္းေရး စကားေတြ ေျပာရတာပဲ မလြတ္လပ္ပါဘူး။

ေနာက္တခ်က္က ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြက သက္ဆုိင္ရာ မိသားစု ေထာင္ေရွ႕ ေရာက္လာတယ္ ဆိုတာနဲ႕ ခ်က္ခ်င္း ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ့ မိသားစုေတြကိုေတာ့ ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက ေထာင္အျပင္မွာ တေနကုန္ တေနခန္း ေစာင့္ခိုင္းထားၿပီးေတာ့မွ သက္ဆုိင္ရာ အက်ဥ္းသားနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ေပးပါတယ္။ မိသားစုေတြ ဒုကၡေရာက္ေအာင္ တမင္သက္သက္ ညွဥ္းထားတာပါ။

ေနာက္တခ်က္က ရာဇ၀တ္ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ေထာင္ထဲမွာ တေနရာနဲ႔ တေနရာ၊ တေဆာင္နဲ႔ တေဆာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကူးၿပီး သြားေရာက္ လည္ပတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အေၾကာင္းႀကီးငယ္ ကိစၥေပၚေပၚ သူတို႔လို သြားေရာက္ခြင့္ လုံး၀ မရိွပါဘူး။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုံႀကီး ေနာက္ပိုင္း ေထာင္က်လာသူ အမ်ားစုဟာ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္လို႔ ေထာင္ထဲမွာ အလကားေနမယ့္ အစား စာဖတ္ခ်င္၊ စာသင္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ခြင့္ မရၾကပါဘူး။

မဆလ၊ န၀တ စစ္အစိုးရရဲ့ သေဘာကေတာ့ ေထာင္က်လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြကုိ အသိဉာဏ္တုံးသြားေအာင္ စာ ေပးမဖတ္တာပါ။ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္ ကၽြန္ဘ၀ တုန္းကေရာ၊ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္တုန္းမွာပါ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ေထာင္ထဲမွာ စာဖတ္ခြင့္ စာေရးခြင့္၊ ပညာရွာခြင့္ ရၾကပါတယ္။ အမွန္ကလည္း ေထာင္ဥပေဒအရ အက်ဥ္းသားေတြမွာ စာဖတ္ခြင့္ ရိွပါတယ္။

ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ျဖစ္ရပ္တခုကို အမွတ္ရမိပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္း လႈပ္ရွားမႈမွာ ေရွ႕တန္းက ပါ၀င္ခဲ့သူ ဗိုလ္ရဲထူး ေထာင္ထဲမွာ ႀကဳံခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ပါ။ အဂၤလိပ္ေခတ္၊ ဂ်ပန္ေခတ္၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တုန္းက ဗိုလ္ရဲထူး တေယာက္ ေထာင္မက်ဘဲ၊ သူတို႔ ႀကိဳးပမ္းမႈနဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ အၾကာ ၁၉၆၂ခုႏွစ္၊ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းေတာ့မွပဲ အင္းစိန္ေထာင္ထဲ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ထည့္ထားတာ ခံရပါတယ္။ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္းၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ခါစတုန္းက အက်ဥ္းေထာင္ေတြမွာ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္က ထုံးတမ္း စဥ္လာေတြ မပ်က္ေသးပါဘူး။ ေထာင္ထဲေရာက္လုိ႔ သူေနရမယ့္ တုိက္ခန္းေလးထဲ ၀င္လဲ၀င္ရေရာ အခန္းထဲက မီးလုံးမွိန္မွိန္ကို ၾကည့္ၿပီး ဗုိလ္ရဲထူးက အသံခပ္ျပတ္ျပတ္နဲ႔ `ဒီမီးလုံးနဲ႔ စာဖတ္လို႔ကေတာ့ မ်က္လုံး ထိခိုက္သြားမွာေပါ့။ မီးလုံး အားေကာင္းေကာင္း လဲေပး´ လို႔ ေျပာလုိ႔ ေထာင္အရာရိွေတြက မီးလုံးအသစ္ ခ်က္ခ်င္း လဲေပးခဲ့ရပါတယ္။

သူ႔သားျဖစ္သူ အေျခခံပညာ အထက္တန္း ေက်ာင္းသား သမဂၢက ရဲေမာ္ထူး၊ ဒီကေန႔ေခတ္ ေထာင္က်ေတာ့ တခါမွာ သူ႔ကုိ တိုက္ပိတ္ထားတဲ့ အခန္းေရွ႕၊ ၀ရန္တာမွာ ေဘာလ္ပင္ တေခ်ာင္းေတြ႔လို႔ ဆုိၿပီး ေထာင္အာဏာပိုင္ေတြက သူ႔ကို အခန္းထဲက ထုတ္ပါတယ္။ ရဲေမာ္ထူးက `သူ႔ေဘာလ္ပင္ မဟုတ္ရပါဘူး´ လို႔ ရွင္းျပတာကုိ ေထာင္၀ါဒါေတြက လက္မခံဘဲ အုပ္စုလိုက္ ၀ိုင္း႐ုိက္တာ ရဲေမာ္ထူးတေယာက္ မခ်ိမဆန္႔ ခံလိုက္ရပါတယ္။ (တကယ္လည္း ရဲေမာ္ထူး ေဘာလ္ပင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဖာ္ျပပါမယ္)။

အက်ဥ္းေထာင္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံတကာ ဂ်ီနီဖာ သေဘာတူညီခ်က္ အပုိဒ္(၃၉) မွာ `အက်ဥ္းသားေတြကုိ သတင္းစာ၊ စာေစာင္၊ မဂၢဇင္းေတြကို ပုံမွန္ ေပးဖတ္ရမယ္။ ေရဒီယို နားေထာင္ခြင့္ ျပဳရမယ္။ လုိအပ္ရင္ ျပင္ပက ပညာရွင္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ေပးရမယ္။ အပုိဒ္(၄၀)မွာ ေထာင္ထဲမွာ စိတ္ လန္းဆန္းေစဖို႔၊ ဗဟုသုတ ပညာတုိးပြားေစဖို႔အတြက္ စာၾကည့္တုိက္ ထားေပးရမယ္´ လို႔ေတာင္ အတိအက် ျပ႒ာန္းေပးထားတာပါ။

ဒါေပမယ့္ န၀တလုိ အစိုးရမ်ိဳးကေတာ့ အဲဒီ ဥပေဒေတြကို လိုက္နာဖို႔ ေ၀းလို႔ စာရြက္တရြက္၊ ေဘာလ္ပင္တေခ်ာင္း ေတြ႔တာနဲ႔တင္ ေထာင္ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆိုၿပီး မခ်ိမဆန္႔ ႐ိုက္ႏွက္၊ တိုက္ပိတ္ အေရးယူတတ္တာမ်ိဳးပါ။

ေထာင္က်ေနတဲ့ ရဟန္းသံဃာမ်ား အေၾကာင္းတုန္းက ေဖာ္ျပခဲ့သလုိ ေက်ာင္းသားေတြကုိ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ဘာသာေရး သင္ခန္းစာေတြ သင္ေပးမႈနဲ႔ မဂၢင္ဆရာေတာ္ႀကီး ဆိုရင္ တိုက္ပိတ္ျပစ္ဒဏ္ အေပးခံရတာ ခဏခဏပါပဲ။ ေထာင္ထဲမွာစာရြက္စာတမ္း၊ လက္၀ယ္ေတြ႔ရိွမႈ၊ စာေရးသားမႈေတြနဲ႔ စြဲခ်က္တင္ၿပီး အမ်ိဳးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၊ အတြင္းေရးမွဴး ဦး၀င္းတင္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား (၂၂)ဦး ဆုိရင္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၂၈)ရက္ေန႔က ေထာင္ (၇)ႏွစ္ကေန (၁၀)ႏွစ္အထိ ထပ္ခ်လိုက္တာ ခံလိုက္ၾကရပါတယ္။

ကမၻာေပၚမွာ မရိွတဲ့ တရားဥပေဒမ်ိဳးနဲ႔ ဆုံးျဖတ္၊ ကမၻာေပၚမွာ မရိွတဲ့ ျပစ္ဒဏ္မ်ိဳးေပးၿပီး သူတို႔တေတြကို ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္ ထပ္ခ်လိုက္တာပါ။

က်ေနာ္ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေဖာ္ျပေနတာကေတာ့ ၁၉၉၀ တုန္းက အင္းစိန္ေထာင္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ေထာင္တြင္း ဆႏၵျပပြဲ အေၾကာင္း ေျပာခ်င္လို႔ပါ။ အဲဒီ ေထာင္တြင္း ဆႏၵျပပြဲဟာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္လာရလို႔ပါ။

ဆက္ရန္…