Wednesday, November 28, 2007

ေမာဟိုက္ျခင္း…

ဘာမွမျဖစ္သလို ေနရတာက ပင္ပန္းလြန္းသလို
တခုခု ျဖစ္ေနရတာၾကီးကလည္း ပင္ပန္းတာပဲ

ေလာကႀကီးက အလုပ္မ်ားေနတယ္
က်ေနာ္က လြင့္ေနတဲ့ သစ္ရြက္ေတြကို လိုက္ဖမ္းေနတယ္။

`ဟဲလို… …´
ဘယ္ကဘယ္လို မ်က္စိလည္လာမွန္း မသိတဲ့
အေငြ႔အသက္ေဟာင္းတခုကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
သိပ္မၾကာပါဘူး…
လွစ္ခနဲ ေပ်ာက္သြားျပန္တယ္။

`အား…´
စူးလိုက္တာ…
လက္ညိွဳးေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ မွ်ားေတြက
ေဘး ဘယ္ညာကေန…
ေရွ႕တည့္တည့္ကေန…
ၿပီးေတာ့…
ေနာက္ေက်ာကေန…။

ေလျပည္ညွင္းေလးက တိုက္ေနပါရဲ့
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က လိပ္ျပာမလုံေတာ့
ေလစိမ္းေတြ ျဖစ္သြားတယ္။

ပိတ္ေလွာင္ေနတဲ့ အခန္းကို မုန္းတယ္
နားတဖက္ထဲ ရိွတဲ့ အစိမ္းေရာင္ေတြကို အားမရဘူး
ၿခံစည္း႐ုိးေပၚက ဖားခုန္ညင္းေတြကလည္း
ဟိုဘက္မွာ အုံးအင္၊ ဒီဘက္မွာ အုံးအြမ္နဲ႔
@#&@$ &%$#@#$%^&
..................
........................
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေလာကႀကီးကို ဖ႐ုႆ၀ါစာေတြက
မင္းမူေနေလရဲ့။

လူႀကီးဆန္လွတဲ့ ေရေအးေအး တေပါက္က
`သိပ္မခံစားလြန္းနဲ႔´ လို႔ ေျပာေတာ့
က်ေနာ္က ေဖးမျခင္းေတြကို
အငမ္းမရ ေသာက္သုံးပစ္လုိက္တယ္။

တကယ္ပါဗ်ာ…
ဘာမွမျဖစ္သလို ေနရတာက ပင္ပန္းသလို
တခုခုျဖစ္ေနတာႀကီးကလဲ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္…။


ကလိုေစးထူး

6 comments:

MELODYMAUNG said...

If you are so tired, do take a rest and relax at dim light and listen melody like nature's sound(streaming sound, birds shouting/whispering).
(Just sharing my habit) :P
Sometimes, I used to shout in the dark (nobody there)
Pls try it my dear, If you are tired in your mind and soul.

Anonymous said...

အကုိေရ ကဗ်ာေလးက သိပ္ေကာင္းတာပဲ .. ။ ဒီပံုစံကဗ်ာေလးေတြကို ညီမသေဘာက်တယ္ .. :)

ေမဓာ၀ီ said...

တကယ္ပါ …
ပင္ပန္းလို႔ တခုခု ျဖစ္ေနတာ …
ပင္ပန္းလို႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ေနတာ …

အလုပ္မ်ားေနတဲ့ေလာကႀကီးထဲမွာ
သစ္ရြက္ေတြက လြင့္ေနတဲ့သူ႔ကို လိုက္ဖမ္းေနၾကတယ္ ။

လွစ္ခနဲေပ်ာက္သြားတဲ့ အေငြ႔အသက္ေဟာင္းက
သိပ္မၾကာပါဘူး မ်က္စိလည္လာျပန္တယ္။

ေနာက္ေက်ာကေန ထိုးေနတဲ့
ျမားေတြက လက္ညွဳိးေတြ အျဖစ္ သူ႔ကို စူးတယ္။

ေလစိမ္းေတြက လိပ္ျပာမလံုဘဲ
ေလညင္းအျဖစ္ေျပာင္းလဲျပီး သူ႔ဆီ တိုက္ခတ္ၾကတယ္။

မုန္းတဲ့အခန္းက အလံုပိတ္ …
အားမရတဲ့ အစိမ္းေရာင္ေတြက နားတဖက္ထဲ …
စည္းရိုးေပၚက ေအာ္ေနတဲ့ ဖားခုန္ညင္းေတြက
ေနာက္ဆံုးေတာ့ စမ္းသပ္ခန္းထဲက မွန္ျပားေပၚမွာ ကားကားေလးေတြ …

ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ဖရုသ၀ါစာေတြကို ေလာကၾကီးက မင္းမူတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ …
ေသာက္သံုးေနတဲ့ ေဖးမျခင္းေရေအးေအးကိုလည္း
သိပ္မခံစားမိေတာ့ဘူး … ဆိုပဲ … ။

ဟုတ္မွာပါ …
ပင္ပန္းလို႔ တခုခု ျဖစ္ေနတာ …
ပင္ပန္းလို႔လည္း ဘာမွမျဖစ္ေနတာ …
***
(စိတ္မရွိပါနဲ႔ … ကိုေစးထူးကဗ်ာကို ေျပာင္းျပန္ျပန္ျပီး ေရးၾကည့္တာ)

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

သတိပဌာန္ေလးနဲ႕ ၀ိပႆနာ လုပ္ၾကည့္ပါ အမ်ားႀကီး အဆင္ေျပပါမယ္ ... :D ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ လုပ္တတ္ သေလာက္ေလးပဲ လုပ္ေနတာ :D

ေမျငိမ္း said...

ဘုရားစူးရေစ့.. တကယ္ထိတဲ့ကဗ်ာေလးး
ဘာမွ မျဖစ္တာကလည္း ပင္ပန္းမွန္း.. ခုမွ နားလည္ေတာ့တာ။ အရင္ကေတာ့ ပ်င္းစရာၾကီးေလာက္ပဲ ထင္တာေလ.. :P

ကလိုေစးထူး said...

ညီမမယ္လိုဒီ…၊ ထူးထူးျခားျခား အဂၤလိပ္လို မွတ္ခ်က္ေတြ ေပးလို႔ပါလား။ :)
ညီမလင္းလက္…၊ ေက်းဇူးဗ်ိဳ႔။
မေမ…၊ ဂ႐ုတစိုက္ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေတြးျဖည့္ကူတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာပါတယ္။
အကိုစိုးထက္…၊ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။
အမ ေမၿငိမ္း…၊ ဘယ္နားကို ထိသြားတာတုန္း။ ေတာ္ေတာ္နာသြားေသးလား။ :P