လူငယ္ တဦးရဲ့ မွတ္တမ္းမဲ့ မွတ္တမ္း (နိဂုံး)

အားလုံးပဲ မဂၤလာပါ ခင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔တင္မယ့္ ကို၀င္းႏိုင္ဦးရဲ့ မွတ္တမ္းဟာ မွတ္တမ္း-၂ ရဲ့ ေနာက္ဆုံးအပိုဒ္ပါပဲ။ မွတ္တမ္း-၃ မွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး စခန္းနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္တြင္း အေတြ႔အႀကဳံေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စာတမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အပိုင္း ေလးပုိင္း ရိွပါတယ္။

အစကေတာ့ အပုိင္းအားလုံး ၿပီးစီးသြားမွသာ ေဒါင္းေလာ့ ကူးယူႏိုင္တဲ့ ဖိုင္လ္အျဖစ္ တင္ေပးမလို႔ စဥ္းစားခဲ့ေပမယ့္ အခု မွတ္တမ္း-၂ အၿပီးမွာကတည္းက တင္ထားေပးၿပီး မွတ္တမ္း-၃ ၿပီးတဲ့ အခါမွာလည္း ထပ္မံ ျဖည့္စြက္ၿပီးေတာ့ ျပင္ဆင္ တင္ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရိွတင္ေပးခဲ့သမွ် အပိုင္းအားလုံးကုိ မည္သူမဆို ေဘးမွာ တင္ထားတဲ့ လင့္ခ္ကေနတဆင့္ ေဒါင္းေလာ့ကူးယူႏိုင္ၾကပါၿပီခင္ဗ်ာ။

ဒီစာအုပ္ကေလးကုိ အဓိကအားျဖင့္ ျပည္တြင္းက စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားနဲ႔ ဒီစာအုပ္ကို မဖတ္ရေသးသူ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားအားလုံးအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ေပးဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့တာပါ။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ လာေရာက္ ဖတ္ရွဳၾကတဲ့ စာဖတ္သူေတြက စိတ္၀င္တစားနဲ႔ အားေပး ဖတ္ရွဳခဲ့ၾကတာေၾကာင့္လဲ စာမ်က္ႏွာ ရာေက်ာ္ရိွတဲ့ ဒီစာအုပ္ကို ၿပီးဆုံးသည္ အထိ တင္ဆက္ေပးဖုိ႔ အားအင္ေတြ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ လာေရာက္ ဖတ္ရွဳသူ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္ ပရိသတ္ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဆက္ေပးတဲ့ အျပင္ ပဒုမၼာဖိုရမ္မွာလည္း ဒီမွတ္တမ္းကို တင္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို တင္ဆက္ခြင့္ ရခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ပဒုမၼာဖုိရမ္ တာ၀န္ရိွသူ ကိုမြန္းစတားရဲ့ ခြင့္ျပဳေပးမႈကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တစိုက္မတ္မတ္ အားေပးခဲ့တဲ့ ပဒုမၼာဖိုရမ္ အဖြဲ႔၀င္မ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရိွပါတယ္။

ဒီစာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့သူ ကို၀င္းႏိုင္ဦး နဲ႔ က်ေနာ္ လူခ်င္း သိကၽြမ္းရင္းႏီွးျခင္း မရိွတဲ့အတြက္ ဒီစာအုပ္ကို က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ဆက္ေဖာ္ျပဖို႔ ခြင့္ မေတာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကို၀င္းႏိုင္ဦး တေယာက္ ဒါကို သိရိွခဲ့မယ္ ဆိုရင္လည္း သူ႔ရဲ့ ႏွလုံးေသြးနဲ႔ ေရးတဲ့ မွတ္တမ္းကို နားလည္ခံစားရတဲ့ ညီငယ္ တေယာက္က လက္လွမ္းမီရာ ျမန္မာေတြကို သူ႔ကိုယ္စား ျဖန္႔က်က္ တင္ျပေပးတယ္လို႔ နားလည္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယုံၾကည္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာင္ေတာ္က သူ႔အေတြ႔အႀကဳံနဲ႔ ရင္းၿပီး ေရးခဲ့တာကို က်ေနာ္က က်ေနာ္ တတ္ႏိုင္တဲ့ ဘက္ကေန တာ၀န္တခုသဖြယ္ ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္ပါတယ္။

ယခု မွတ္တမ္းကုိ လာေရာက္ ဖတ္ရွဳမိသူ ပရိသတ္တဦးက အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ၿပီး တင္ဆက္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ကြန္မန္႔နဲ႔ စီေဘာက္စ္က တဆင့္ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဟုတ္ကဲ့…။ ဒီစာအုပ္ရဲ့ အစပုိင္းက ကုိ၀င္းႏိုင္ဦးရဲ့ အမွာစာမွာ ယခု စာမူကို Tortured Voices စာအုပ္မွာ အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပခဲ့တယ္လုိ႕ ေရးထားပါတယ္။ အဲဒါကုိ က်ေနာ္ ႀကိဳးစားၿပီး ရွာေဖြတင္ေပးပါမယ္ လို႔ ျပန္ၾကားပါရေစခင္ဗ်ာ။

လာဖတ္ၾကသူ မိတ္ေဆြအားလုံးကိုလည္း ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာကေတာ့ ဒီမွတ္တမ္းကို လက္လွမ္းမီရာ အခ်င္းခ်င္း ျဖန္႔ေ၀ျခင္း၊ E-book Corner မွာ တင္ဆက္ျခင္းမ်ားနဲ႔ လက္ရိွ ျမန္မာအာဏာပိုင္ေတြရဲ့ လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ပိုမိုသိရိွလာေအာင္ ကူညီ ေဖာ္ထုတ္ေပးၾကပါခင္ဗ်ာ။

မွတ္တမ္း-၃ ကိုလည္း ဆက္လက္ တင္ဆက္သြားပါမယ္ လို႔ ကတိေပးရင္း … … … ။

ကလိုေစးထူး

နိဂုံး
အက်ဥ္းေထာင္
လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္

ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြရဲ ့ကုိယ္စား ေျပာရရင္ ၁၉၈၈ခုႏွစ္၊ ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပုံႀကီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့တာဟာ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ ဘ၀လုံၿခံမႈနဲ႔ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းက ကင္းလြတ္ၿပီး လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ျပည့္စုံတဲ့ ဘ၀ေတြ ရိွခံစားၾကႏိုင္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ကမၻာေပၚက တျခားႏိုင္ငံသားေတြ ရရိွ ခံစားေနၾကရတဲ့ မထူးဆန္းတဲ့၊ လူ႔ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခြင့္အေရးေတြ ရရိွဖုိ႔အတြက္ တရားနည္းလမ္းက်စြာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ၊ ဘယ္ဘာသာတရား၊ ဘယ္လူ႔ယဥ္ေက်းမႈ အဆုံးအမကပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခြင့္ျပဳႏိုင္တဲ့၊ တကမၻာလုံးက ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ လက္သင့္ခံႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔သာ က်ေနာ္တုိ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတာပါ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ခံရရိွလိုက္တာကေတာ့ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ အခ်ိဳးႏွိမ္ခံရမႈ၊ အက်ဥ္းေထာင္၊ သံေျခက်င္း၊ ညွဥ္းပန္း ႏိွပ္စက္မႈနဲ႔ ေသျခင္းတရားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို ဆင္းရဲဒုကၡနဲ႔ပဲ ႀကဳံႀကဳံ `အမွန္တရားဟာ ရွဳံးနိမ့္ဖူးတယ္လို႔ ရာဇ၀င္မွာ သင္တို႔ ဖတ္ဖူးပါစ´ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာ တပုဒ္လိုပါပဲ။ မွန္ကန္ တရားမွ်တၿပီး အားေကာင္းတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္နဲ႔ အသံေတြ တိတ္သြားေအာင္ ဘယ္အက်ဥ္းေထာင္ နံရံနဲ႕မွ ပိတ္ေလွာင္ထားလို႔ မရသလို ဘယ္စစ္အစိုးရရဲ့ စစ္ဖိနပ္ေတြကမွလည္း ေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္ နင္းေခ် မပစ္ႏုိင္ပါဘူး။

ဒီမိုကေရစီတုိ႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔ဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ တိရိစၧာန္နဲ႔ ေက်းကၽြန္ေတြလို အသတ္မွတ္ မခံရဖို႔အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္က ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးေတြ ျဖစ္ၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ေမြးရာပါ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို မလိမ့္တပတ္လုပ္ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ဆီကေန စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက အဓမၼ လုယူသြားတာပါ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ စစ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ဟာ ျပည္သူေတြကို အသိဉာဏ္တုံးေအာင္ လုပ္ၿပီး ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကုိယ့္ဟာမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘဲ အာဏာပိုင္ေတြ ေပးမွ ကမ္းမွ သနားမွ ရမယ့္ အရာမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႀကံခဲ့၊ လုပ္ႀကံဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို မတရား လုယက္ ယူငင္ထားတာလည္း ခံရေသး၊ ျပန္ေတာင္းေတာ့လည္း ေထာင္ခ်၊ ႏွိပ္စက္၊ ညွဥ္းပန္း၊ ပစ္သတ္ခံရေသး။ ဒါ့အျပင္ သူ ေပးမွ ကမ္းမွ သနားမွ က်ေနာ္တို႔ ရရမယ့္ အရာမ်ိဳးလို လုပ္ေနေသးတာကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြကို ေစာ္ကားတာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ဘ၀ေတြကို ေစာ္ကားတာ၊ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ အသိဉာဏ္ကိုပါ ေစာ္ကားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစုိးရျဖစ္ဖုိ႔ ထုိက္တန္ပါရဲ့လား။

ကုလသမဂၢ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာ စာတမ္းႀကီးမွာ…

`လူခပ္သိမ္းတို႔၏ ဇာတိဂုဏ္ သိကၡာႏွင့္ တကြ လူတုိင္း အညီအမွ် ခံစားခြင့္ ရိွသည့္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ားကို အသိအမွတ္ ျပဳျခင္းသည္ လူခပ္သိမ္း၏ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈတို႔၏ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း´ လုိ႔ ေရးသားထားပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ရိွမွ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ိဳး မဆို လြတ္လပ္ႏိုင္၊ တရားဥပေဒ စိုးမိုးႏိုင္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္ တုိင္းျပည္ တိုးတက္ ႀကီးပြားႏိုင္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာ လူတုိင္းအတြက္ ေသေရးရွင္ေရး လိုအပ္ခ်က္၊ က်ေနာ္တုိ႔ ေန႔စဥ္ကိစၥ၊ စားစားသြားသြား ကိစၥေတြအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

န၀တ၊ နအဖေခတ္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ေသဆုံးသြားရသူေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ ဦးေသာ္က၊ ဦးစိန္၀င္း၊ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္၊ ဦးညိဳ၀င္း၊ ဦးတင္ေမာင္၀င္း၊ ဦးတင္ေရႊ… အမ်ားႀကီးပါပဲ။ (ေနာင္ေရာ ဘယ္သူေတြ သူတို႔ေနာက္ လိုက္ၾကရဦးမလဲ)။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ားႀကီး အလုပ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အေက်ာ္အေမာ္ေတြ ဆုံးရွဳံးလိုက္ရတာပါ။ တခ်ိဳ႔လည္း အသက္ မေသၾကေပမယ့္ ကိုယ္အဂၤါ ခ်ိဳ႕ယြင္းသြားရ၊ ဦးေႏွာက္ ခ်ိဳ႔ယြင္းသြားရပါတယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ဘ၀ ပ်က္သြားၾကရပါတယ္။

လူအမ်ားစု လြတ္လပ္ဖုိ႔အတြက္ တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ သူတို႔ရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အဆုံးရွဳံးခံၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲ အပိတ္ေလွာင္ ခံေနၾကရပါတယ္။ လူမ်ားစု အသက္အႏၱရာယ္ လုံၿခံဳေရးအတြက္ တခ်ိဳ႔လူေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ့ အသက္ေတြ အေသခံ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ လူမ်ားစု ဘ၀ေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ့ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ့ မက္ေမာ စြဲလမ္းဖြယ္ သာယာခ်မ္းေျမ့တဲ့ ဘ၀ေတြကို စြန္႔လႊတ္ အစေတးခံေနၾကပါတယ္။ တရားမွ်တမႈ ထြန္းကားေရးအတြက္ သူတုိ႔ဟာ မတရားမႈေတြ၊ မတရားသျဖင့္ ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္တာေတြကို အံႀကိတ္ ခံယူေနၾကပါတယ္။ လူမ်ားစုရဲ့ ဘ၀ေတြ အၿခိမ္းေျခာက္ မခံရေစဖုိ႔အတြက္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ မ်ိဳးစုံကုိ သူတုိ႔ ႀကံ့ႀကံ့ခံ ရင္ဆုိင္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ လိုလားခဲ့တာဟာ ဘာမွ ရွဳပ္ရွဳပ္ေထြးေထြး မဟုတ္ပါဘူး။ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈ၊ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။

`တုိင္းျပည္အတြက္´ `တိုင္းျပည္အတြက္´ လို႔ ေျပာၿပီး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာေနၾကပါတယ္။ `တုိင္းျပည္အတြက္´ `တုိင္းျပည္အတြက္´ လို႔ပဲ ေျပာေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းေနသူေတြက်ေတာ့ အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံၾကရ၊ ညွဥ္းပန္း ႏွိပ္စက္ ခံၾကရ၊ ဘ၀ ပ်က္ၾကရ၊ အသက္ ေသၾကရပါတယ္။ အဲဒီလို ဒုကၡတရားနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈေတြကို သူတို႔ ႀကိတ္မိွတ္ သည္းခံ၊ အနစ္နာခံေနၾကတာဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟုတ္ဘဲ `တုိင္းျပည္အတြက္´ `တုိင္းျပည္အတြက္´ လို႔ လိပ္ျပာသန္႔စြာ သူတို႔ ေၾကညာရဲၾကပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူ အမ်ားစု ဆင္းရဲငတ္မြတ္၊ အေမာေဖာက္ ကပ္ဆုိက္ေနခ်ိန္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ့ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀မႈေတြကေတာ့ ဘယ္သူ႔အတြက္ပါလဲ။ ျပည္သူေတြ အတြက္ပါလား။

`သမိုင္းနိဂုံးနဲ႔ ေနာက္ဆုံး လူသား´ စာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုခဲ့သူ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာ ဖရန္စစ္ ဖူကူယာမက `ဒီကေန႔ ကမၻာႀကီးဟာ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ လို႔ ေခၚတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ၀ါဒဆီကိုသာ လုံး၀ ဦးတည္ေနၿပီ´ လို႔ ေႂကြးေၾကာ္လိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုသံဟာ က်ေနာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံရဲ့ သမုိင္းက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အသံ၊ ကမၻာ့သမုိင္းက ေတာင္းဆုိေနတဲ့ အသံ၊ ေနာက္ဆုံး လူ႔သမုိင္းကိုက ေတာင္းဆိုေနတဲ့ အသံ ျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္းတခုလုံးက က်ေနာ္တုိ႔ အသံနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ယုံၾကည္ခ်က္ ေနာက္ကြယ္မွာ ခုိင္မာ အားေကာင္းစြာ တည္ရိွေနပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ သမိုင္းအရိွန္အဟုန္ၾကီး´ ကုိ ေသြး႐ူးေသြးတမ္းနဲ႔ တားဆီးေႏွာင့္ယွက္လိုသူ၊ တခ်ိဳ႔လည္း ရိွေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကမၻာႀကီးမွာ သူတုိ႔လို လူေတြ၊ သူတို႔ရဲ့ အေဖာ္ေတြ မ်ားမ်ားစားစားေတာ့ မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လည္း ဆိုေတာ့ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔ကမၻာ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းက သူတုိ႔ကုိ ယဥ္ေက်းမႈ အျပင္ဘက္က လူေတြ၊ အ႐ိုင္းအစိုင္းေတြ၊ ေခတ္ေနာက္က်န္ အျမင္ က်ဥ္းေျမာင္းေနသူေတြ၊ တယူသန္ တေဇာက္ကန္းေတြ၊ သားသတ္သမားေတြ၊ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲသူေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာ မရိွသူေတြအျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး လူရာမသြင္း၊ အဖက္မတန္ လက္မခံၾကေတာ့လို႔ပါ။

အဲဒီလို သမုိင္း အရိွန္အဟုန္ႀကီးကုိ ေသြး႐ူးေသြးတမ္း တားဆီးေနသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေထာင္ထဲမွာ က်ဆုံးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးခင္ေမာင္ျမင့္ ေျပာသြားတဲ့ စကားကို ေျပာရမွာပါ။ `ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔ အုပ္စုကို သတိေပးလိုက္မယ္။ ဒါ ေတာင္ၿပိဳေနတာ၊ လက္နဲ႔ ကာလုိ႔ မရဘူး´ ဆုိတဲ့ စကားပါ။

***