Thursday, September 04, 2008

မုိးရြာတဲ့ေန႔

ဒီေန႔ေတာ့ မနက္မိုးလင္းကတည္းက ရြာလိုက္တဲ့ မုိးက တေနကုန္တေနခန္း...။ ရြာေနတာက သည္းႀကီးမည္းႀကီးလဲ မဟုတ္။ ဖြဲဖြဲေလးရြာလိုက္၊ တခ်က္တခ်က္မွာ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ ခပ္စိပ္စပ္ေလး က်လာလိုက္၊ ေလျပင္းျပင္း တခ်က္တေလက သိမ့္ကနဲ သယ္သြားလိုက္နဲ႔ တစိမ့္စိမ့္ရြာေနတဲ့မိုး...။

တကယ္ေတာ့ လက္ရိွက်ေနာ္ေနတဲ့ အရပ္မွာက မိုးရာသီရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရိွလွတာမဟုတ္...။ ဟိုးဘက္ အပူပိုင္းဇုံျပည္နယ္ေတြမွာ မုန္တုိင္းတိုက္တဲ့အခါမ်ိဳးက်မွသာ ဒီမွာ အဖ်ားခတ္မိုးရြာတာမ်ဳိးနဲ႔ ေဆာင္းတြင္းဘက္ေတြမွာ တခါတေလ ရြာေလ့ရိွတဲ့ ႏွင္းမိုးေတြကိုေလာက္သာ မိုး ရယ္လို႔ ႀကဳံရတာမ်ိဳး။

ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ရြာတဲ့ မိုးကေတာ့ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ရြာတဲ့မိုးေတြနဲ႔ အေတာ္ေလး ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ေတာ္တယ္လို႔ ေျပာရမယ့္ မိုး...။ တနည္းအားျဖင့္ လြမ္းလို႔ေကာင္းမယ့္ မိုး...။

အိမ္အမိုးေအာက္ကေန ထြက္လိုက္တာနဲ႔ မိုးစက္ေတြရဲ့ ထိခတ္မႈက `မင္း၊ ျမန္မာျပည္ကို မလြမ္းဘူးလားကြ´ လို႔ ေျပာေနသေယာင္ေယာင္ ခံစားရသည္။ ၾကည့္ေလ...၊ ျမက္ခင္းစိုအိအိေတြကို နင္းလိုက္ရင္ ေရစက္ေရေပါက္ေတြက အေအးမပိုလြန္းလွစြာျဖင့္ပင္ ေျခအစုံကုိ ရႊဲရႊဲစိုေစတာကိုက အရသာတမ်ိဳး...။ သိပ္မသည္းလြန္းလွတဲ့ မုိးက ထီးမပါဘဲ မိုးေရထဲ ေလွ်ာက္သြားခ်င္စရာ ေကာင္းလိုက္မယ့္ အမ်ိဳး...။

ဒါေပမယ့္ မျဖစ္...။ မိုးကို ခံစားေန႐ုံနဲ႔ ၀င္ေငြမရႏိုင္ေလေတာ့ အလုပ္ကို အေသာ့ႏွင္ရသည္။ လမ္းမေပၚမွာလဲ သူလိုကုိယ္လို အလုပ္သြားသူေတြရဲ့ ကားေတြက မုိးေရထဲမွာ တေဖ်ာေဖ်ာ တေသာေသာ...။ `၀မ္းစာေရးက တယ္ခက္ပါလား´ ဆိုတဲ့ အညည္းေတြးက ေခါင္းထဲ တခ်က္ေရာက္လာေသးေပမယ့္ ေရႊျပည္ႀကီးက သည္းေနတဲ့ မုိးေရေတာထဲမွာ ခါးေျဖာင့္ေအာင္ မမတ္အားဘဲ ကုန္း႐ုန္း စပါးစိုက္ေနၾကမယ့္ ပုံရိပ္ေတြကို ျမင္ေယာင္မိျပန္ေတာ့ `ငါ႐ုန္းကန္တယ္ဆိုတာက ဘာဟုတ္ေသးလုိ႔လဲေလ´ လို႔ ျပန္ေတြးရသည္။

မိုးေရထဲမွာ ရႊံ႕ေတြ ေပလူးေနေအာင္ ေပ်ာ္ပါးခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ကဏန္းလုံးေတြ လိုက္ႏိႈက္ၿပီး အိမ္အတြက္ ဟင္းတခြက္ကို ေျဖရွင္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ခေမာက္ႀကီးတကားကားနဲ႔ မိုးေရထဲမွာ ေက်ာင္းသြားခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ...။ လြမ္း... လြမ္း...၊ လြမ္း...။

`ပြမ္)))))))))))))))))´

မီးစိမ္းေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ မသိ...၊ ေနာက္ကားက စိတ္မရွည္ဟန္နဲ႔ ဟြန္းသံ အရွည္ႀကီးျဖင့္ ၾသဘာေပးလိုက္မွပင္ စိတ္နဲ႔ကုိယ္နဲ႔ ျပန္ကပ္သြားသည္။ ေၾသာ္...၊ လြမ္းရတာ အရသာမရိွလိုက္ပုံမ်ား...။


အလုပ္ထဲေရာက္ေတာ့ ေတြ႔လိုက္ရသမွ် လူေတြက အျပင္မွာရြာေနတဲ့ မုိးက သူတုိ႔နဲ႔မဆိုင္သလို စက္႐ုပ္ေတြအလား တုံဏိွဘာေ၀...။ အတူတူအလုပ္တြဲလုပ္တဲ့ တေယာက္ကို `အျပင္မွာ မိုးေတာ္ေတာ္ရြာတယ္ေနာ္´ လို႔ ေျပာမိတာ 'Ya, I know' ဟု တုံးတိတိျပန္ေျဖၿပီး သူ႔အလုပ္သူ ဆက္လုပ္ေန၏။

မိုးရြာသြန္းစို ၀န္းက်င္ခိုတြင္
လြမ္းအင္စိတ္သြင္ ညစ္တြင္တြင္ျဖင့္
ေရႊျပည္ကိုမွန္း ေရာ္ရမ္းႏြမ္း၏။

၀ႆာန္မိုးသိုက္ ထိုၿဖိဳးၿဖိဳက္တြင္
႐ုန္းကန္အားအင္ မ်ားပူပင္ႏွင့္
လယ္ေတာတခြင္ စိမ္းျပင္ျပင္လည္း
မိုးႏွင့္ ေခၽြးစက္ ေႏွာေရာ့မည္။

မိုးသံအုန္းအုန္း ဆူညံ၀ုန္းလဲ
၀မ္းစာတြက္ခ်က္ ဟင္းတခြက္ျဖင့္
ရျငားထင္ျမင္ စိတ္သြင္ျပင္ျဖင့္
ရႊ႕ံလူးေပကာ ဖားငါးရွာ၏။

အလုပ္လုပ္ေနရင္းျဖင့္ ေခါင္းထဲေပၚလာသမွ် ကို လက္ေရးခပ္ေသာ့ေသာ့ျဖင့္ အျမန္ခ်ေရးလိုက္...၊ အျပင္မွာရြာေနတဲ့ မုိးကို ခံစားေတြးေတာလိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ေတြက ကုန္မွန္းမသိ ကုန္လာသည္။

အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီ...။ မိုးေတြက ရြာလို႔ေကာင္းေနတုန္း...။ အလုပ္ထဲက ေရးလာတဲ့ ကဗ်ာကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္မိျပန္သည္။ သိပ္ေတာ့ အဆင္မေျပ...။ ခက္တာက ဒီထက္လဲ ပိုမေရးတတ္ေတာ့...။ ဒါ အစြမ္းကုန္ပင္...။ ဒါေပမယ့္ ေပါက္ကရေလးဆယ္ ေရးရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ထိပ္ဆုံးက ျဖစ္မယ့္ ညဥ္က မေပ်ာက္တတ္ေသးေလေတာ့လဲ ဘာေတြမွန္းမသိ ေလွ်ာက္ေရးမိျပန္သည္။

မိုးကရြာခ် ဒီခဏမွာ
ေစးထူးေယာင္ေတာင္
ငူေငါင္ေကာင္သည္
ဟုိဒီေရးဟန္
သြင္သ႑ာန္ျဖင့္
အေတြးေ၀၀ါး
အူေၾကာင္ၾကား၏။

အလုပ္မတြင္ သူ႔ပုံသြင္ေၾကာင့္
ထိပ္ေျပာင္သူေဌး လူျဖဴေဖြးကား
ကြက္ၾကည့္ကာသာ ေခါင္းကုိခါ၏။

အိမ္ကိုေရာက္လဲ
ထိုငနဲကား
ပ်င္းရိေျခာက္ပါး စိတ္ေထြျပားျဖင့္
ေတာင္အီေမွ်ာ္ေတြး ငူငိုင္ေငး၏။


***


ေသခ်ာသည္ကေတာ့...။

ဒီေန႔ေရးတဲ့ စာေလာက္ ကေပါက္တိကေပါက္ခ်ာ ႏိုင္မည့္စာေတာ့ မရိွမွာ အမွန္...။



ကလိုေစးထူး


12 comments:

Anonymous said...

“မိုးကရြာခ် ဒီခဏမွာ
ေစးထူးေယာင္ေတာင္
ငူေငါင္ေကာင္သည္ ” မဟုတ္ပါဘူး အစ္ကိုေစးထူးကလည္း မိုးရြာရင္ေတာ့ အိမ္နဲ ့ ေ၀းသူတိုင္း လြမ္းတက္ၾကပါတယ္ ။ က်ေနာ္ဆို မိုးတြင္းဘက္ေရာက္မွာေတာင္ေၾကာက္တယ္ မိုးရြာရင္ အိမ္ကုိလြမ္းလို ့ ခုခ်ိန္ထိလည္း မိုးရာသီတိုင္းလြမ္းတ့ဲစိတ္က အရင္တိုင္းပဲ ေရႊျပည္ၾကီးကို လြမ္းေနတာလား အစ္ကိုရ ျပန္နဲ ့အံုး ဆန္းေစ်းေတြတက္ေနတယ္ :)

တန္ခူး said...

ကိုေစးထူးေရ… ဒီမွာလဲ မိုးေတြရြာေနတာ တစိမ့္စိမ့္ပဲ… ကိုေစးထူးကဗ်ာေလးက ရံုးမွာေရးတဲ့ အေပၚပိုဒ္ေလးေတြလဲေကာင္း… တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္နဲ ့… တိုက္ပံုေလး ၀တ္ထားသလို… အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ေရးတာေလးကလဲ ဟာသေလးစြက္လို ့ ျပံုးမိသြားေအာင္ ေရးတတ္တာမို ့ ေကာင္း… သူကေတာ့ ေဘာင္းဘီရွည္ေလး၀တ္ထားသလို… နွစ္ခုတြဲလိုက္ေတာ့ တိုက္ပံုနဲ ့ေဘာင္းဘီတြဲ၀တ္သလိုမ်ိဳး ျဖစ္သြားတာ တခုပဲ… ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးတတ္ေတာ့ ဖတ္လို ့ေကာင္းေနတာပဲေလ….

စူး said...

မၾကာမၾကာလာဖတ္ပါ၏။
ဘာေရးေရးေကာင္းပါ၏။
ေကာ္မန္႔ေပးရမွာပ်င္း၍ ျပန္တတ္ပါ၏
အခုေတာ့ ေရးခ်င္၍ ဝင္ေရးသြားပါေၾကာင္း
အၾကီုက္ဆံုးဘေလာ့ဂါထဲမွာ တခုအပါအဝင္ျဖစ္ပါေၾကာင္း
ျပန္ပီ

ကုိေပါ said...

ရွိေသးပါ၏။ က်ေနာ္လည္း ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ အဆုိေတာ္ မေအးမိရဲ႕ ေယာဆရာ သီခ်င္းကုိ စာသားသြင္းၾကည့္တာ ဒီလုိထြက္လာတယ္။

“ေတးသီစိတ္ကူး သာပ်ံ႕ျပဴးတဲ့
စာေလာကနယ္……..
ဘေလာ့ဂ္ျပည္…ဘေလာ့ဂ္ရြာ….
ဘေလာ့ဂ္ပညာေတြကုိ ကုန္စင္ေအာင္ သင္ခဲ့သလားဆုိေတာ့
ေၾသာ္…အဲသည္ဘက္ကေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္…

တကယ္….ဘေလာ့ဂ္စုံညီလည္း အၿမဲဖတ္ကာလည္…
နံမည္နဲ႔ေတာ့လုိက္ေအာင္ ေမာင္ႀကံရြယ္
ေပါတိေပါခ်ာ ေတြ႕ကရာပါတတ္တယ္……။

ေမာက္စ္တလုံးနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္စဥ္လည္
ခ်စ္သူေမာင္ရယ္
ေခ်းထူလွတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဆရာလုိ႔ပင္ ထင္ၾကေပမယ္
သိကၡာရွိေအာင္ စိတ္၀ယ္မွန္းကာ ေနစမ္းပါကြယ္…..။

အုတ္အေရာေရာနဲ႔ ေက်ာက္အေရာေရာနဲ႔
ေမာင္ဒီလုိေနတာကုိ ပ်ဳိေအးမိအံ့ၾသပါတယ္
ေရာရိေရာရာ ဘေလာ့ဂ္ဆရာႀကီးရယ္။”

ဟီးဟီး……ဒါေၾကာင့္သမိန္ေပါသြပ္ကေျပာတာ။

သူတည္းတေယာက္၊ ဟားဘုိ႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ေပါက္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း…တဲ့။

Anonymous said...

ဒီကဗ်ာကို ခုလို ဆက္ေရးပါရေစ ... အမွားပါရင္ေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔ ၾကိဳတင္ ေတာင္းပန္ပါ၏။

ေမွ်ာ္ေတြး ေငးငိုင္
ယိုင္တိုင္တိုင္ျဖင့္
ဖရစ္ခ်္ကိုဖြင့္ကာ
ဘီယာကိုထုတ္
တက်ဳိက္စုပ္ျမိဳ
ကလိုေစးထူး
ယစ္ေထြမူးရင္း
စဥ္းစားခန္း၀င္
ပို႔စ္တင္ဖို႔အေရး
ဟိုဒီေတြးကာ
ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္
လက္ေမာင္းပင့္လ်က္
ဘယ္ညာလက္မ်ား
မေနနားဘဲ
တအားရိုက္ထုတ္
ကဗ်ာစုတ္ ...
တပုဒ္ထြက္လာသည္ ... ။

ထိုသည့္ကဗ်ာ
ႏွစ္မပါလည္း
သူငါအမ်ား
ႏွစ္ေထာင္းအားရ
ခ်ီးက်ဴးလွ ...
ကြန္မန္႔ေပးၾကသည္။

ကြန္မန္႔ျမင္ေသာ္
ရႊင္ေပ်ာ္ၾကည္ႏူး
ငါ.. ေစးထူးကြ
သိပ္ေတာ္လွ ...
မာနတက္လာသည္။

အို ... ေစးထူးငယ္
မာန္စြယ္ကိုေလွ်ာ့
ဘေလာ့ေရးကာ
မသာယာလင့္
ဒါႏွင့္ဘ၀ ...
ရပ္တည္မရဘူး
ဘ၀ေရွ႕ေရး
ေျမွာ္ေတြးေရွးရႈ
ေကာင္းမႈကိုပြား
စြမ္းအားရွိသမွ်
ဘ၀အတြက္တာ
ၾကိဳးစားပါေလာ့ ...

ခရီးၾကမ္းလမ္း
သင္ေလွ်ာက္လွမ္းခိုက္
သင့္စာၾကိဳက္သူ
သူငါအမ်ား
သင့္အနားမွာ
ရွိေနမွာလား ...

မ်ားစြာဒုတ္ခ
ေတြ႕ၾကံဳရမူ
ဘယ္သူလက္တြဲ
ရင္ဆိုင္ႏႊဲမလဲ ...
ဘယ္သူသင့္ကို
ေဖးမ ကူမလဲ ...
ရဲရဲစဥ္းစား
သင္ၾကိဳးစားလ်က္
ျမင့္သထက္ ျမင့္ေအာင္
ၾကံကာေဆာင္ေလာ့
အေမာင္ေစးထူး
နာဘိဦး။ ... ။

MELODYMAUNG said...

မ်ားစြာဒုတ္ခ
ေတြ႕ၾကံဳရမူ
ဘယ္သူလက္တြဲ
ရင္ဆိုင္ႏႊဲမလဲ ...တဲ႕႕
အဟက္ဟက္ ကိုၾကီးေစးထူး ဘာမွပူနဲ႕ အေနာ္တို႕ခ်ိဒယ္ :)

ပ်င္းရိေျခာက္ပါး စိတ္ေထြျပားျဖင့္
ေတာင္အီေမွ်ာ္ေတြး ငူငိုင္ေငးရင္း
လက္မွာကိုင္ထား ၀ီစကီတစ္ျပားလား အဟတ္ဟတ္ (စတာဗ်)

Moe Cho Thinn said...

ေအာ္.. မိုးရြာတာလဲ ကဗ်ာျဖစ္တာပါလား။
ဒုတိယကဗ်ာေလးကို ပိုႀကိဳက္တယ္။ သရုပ္ပိုေပၚတယ္။ တို႔ကေတာ႔ ကဗ်ာကို ဥာဏ္မမီေပါင္။
ဆက္ေရးပါ..အျမဲအားေပးတယ္။

mgngal said...

ဒီလူၾကီး ကေတာ့ ေရးတိုင္းကို ထြက္ေနေတာ့တာပဲ ။
ဟီးဟီး ေကာင္းတယ္ဗ် ။ အားေပးေနပါတယ္ ။:)

Anonymous said...

စာအေရးအသားနဲ႔ ကဗ်ာကို ေတာ္ေတာ္သေဘာၾကတယ္ဗ်ာ...

မိုးသံသဲ့သဲ့က ေစြေနတဲ့မိုး....
ေ၀ေနတဲ့စိတ္က မေရရာတဲ့အမ်ဳိး...
အေနၾကာတဲ့အရပ္က အေမ မလာတဲ့အေ၀းမို႔…
ေ၀ဒနာအျပည့္နဲ႔ လြမ္းမိပါရဲ႕...

ကိုကလိုေစးထူးကို အားက်လို႔.... :)

Anonymous said...

ကိုုဂ်ာေရ ခုုေလာေလာဆယ္ အျပင္မွာမိုုးရြာေနတယ္ဗ်ာ.. ဒီပိုုစ္ကိုု ဒီအခ်ိန္မွာ ဖတ္လိုုက္တာ ငယ္ငယ္တုုန္းက ကျမင္းခဲ့တာေတြကိုု အရမ္း လြမ္းတယ္ဗ်ာ....

ဒါေပမယ့္ စလံုုးမွာ မိုုးရြာတုုိင္းတာ လြမ္းရမယ္ဆိုုလည္း မလြယ္ဘူးဗ်... ;D

ကဗ်ာကေတာ့ တကယ့္ ေမာ္ဒန္ပဲ မုုိက္တယ္ဗ်ာ..

ေနာက္ေရးမယ့္post ေလးေတြကိုု ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း
အားေပးလွ်က္ပါ ;D

ပံုရိပ္ / Pon Yate said...

ဟာ တယ္ဟုတ္ပါလား ကိုေစးထူး။ ကဗ်ာေတြေကာင္းတယ္။ ပုံရိပ္လည္း မုိးရြာရင္ လြမ္းတာပဲ။

Anonymous said...

lwan yin thay lite