ဘေလာ့ဂါ ေန႔နဲ႔အတူ က်ေနာ္ အႏွစ္သက္ဆုံးမ်ား...

အခုတေလာ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါမ်ား Tag game ကစားရတာ အေတာ္ အရသာေတ႔ြေနပုံ ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့လည္း အဲဒီ ကစားနည္းဟာ ဘေလာ့ဂါ အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံး ညီညႊတ္ေစတဲ့ နည္း တနည္း ျဖစ္လုိ႔ ေက်နပ္စရာပါ။ ညေလးနဲ႔ ေမာင္ရန္ က်ေနာ့္ကို Tag ထားလုိ႕ က်ေနာ္ အေႂကြးတင္ေနတာက ႏွစ္ခု၊ ဒီညေန ကိုၿဖိဳး လာ Tag တာ နဲ႔ဆိုရင္ သုံးခုစာ ေရးရမွာပါ။ ညေလး Tag ထားတာလဲ ၾကာလွပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ တႏွစ္ျပည့္က်မွ ေပါင္းေရးမယ္လို႔ ႀကံရြယ္ထားတဲ့ အတြက္ ညေလးေရ…၊ ခြင့္လႊတ္ပါအုံး။ ဒီေန႔ဟာ Blog day ပါတဲ့။ က်ေနာ္က ဘေလာ့ဂ္ ေရးသာ ေရးေနတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ဆိုတာ ဘယ္ကဘယ္လို ျဖစ္လာမွန္း မသိ။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ ေရးရတဲ့ အရသာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားတတ္ေနပါၿပီ။ ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ စာအေတာ္ ေရးျဖစ္သလို ဘေလာ့ဂ္ေၾကာင့္ အသိအျမင္ေတြလဲ မ်ားစြာတိုးခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီေန႔ က်ေရာက္တဲ့ Blog day မွာ ႏိုင္ငံတကာ၊ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါအားလုံး ရႊင္လန္း တက္ႂကြစြာနဲ႔ မိမိ အေတြးအျမင္ေတြကို လြတ္လပ္စြာ တင္ျပႏုိင္ၾကပါေစ၊ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂ္ ေလာက ဒီထက္ပိုၿပီး က်ယ္ျပန္႔လာႏိုင္ပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းအပ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ေရးသက္ တႏွစ္ျပည့္လုနီး အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ပို႔စ္ ဘယ္ေလာက္ တင္ျဖစ္လဲလို႔ ေနာက္ေၾကာင္းကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ မေန႔ကအထိ ၁၉၆ ပုဒ္ တင္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ေဆာင္းပါး၊ သီခ်င္း၊ ခံစားမႈ စာစု၊ သုံးသပ္ခ်က္၊ ကဗ်ာ၊ စပ္မိစပ္ရာ၊ စသျဖင့္ ေရာေထြးေသာင္းေျပာင္း ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ အထဲကမွ… (၁) က်ေနာ္ ေပၚတာ အထမ္းသမား ၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၄) ရက္ေန႔မွာ ေတြ႔ႀကဳံခဲ့ရဖူးတဲ့ အဲဒီ အေတြ႕အႀကဳံကို က်ေနာ့္ ဘေလာ့ဂ္မွာ ျပန္လည္ ေရးသားျဖစ္တုန္းက ဖတ္မိသူ မိတ္ေဆြ အေတာ္မ်ားမ်ားက အားေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဧရာ၀တီ စာေစာင္ကို ေပးပုိ႔ခဲ့ေတာ့လည္း ေရြးခ်ယ္ေဖာ္ျပေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီက ရခဲ့တဲ့ အားေတြေၾကာင့္ ေနာက္ပုိင္းေတြမွာ ဘေလာ့ဂ္ကို အစဥ္တစိုက္ ေရးျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ (၂) အလင္းအားမာန္ က်ေနာ္ ဘေလာ့ဂ္ ေရးျဖစ္ေတာ့ ကိုယ္ပုိင္ သံစဥ္သီခ်င္း ကိုးပုဒ္နဲ႔ ေကာ္ပီသီခ်င္း တပုဒ္လဲ ေရးျဖစ္လိုက္ပါတယ္။ `အလင္းအားမာန္´ ဆိုတဲ့ အဲဒီ ကုိယ္ပုိင္သံစဥ္ သီခ်င္းကို ေရးျဖစ္ပုံကေတာ့ မေမဓာ၀ီရဲ့ `အေမွာင္ကြယ္ေပ်ာက္ အလင္းေရာက္လွ်င္´ ဆိုတဲ့ ပုိ႔စ္ကို ဖတ္မိခဲ့ရာက အေျခခံခဲ့ပါတယ္။ အေမွာင္ေတြထဲက လြတ္ေျမာက္ေအာင္ အားစိုက္ေနသူထဲမွာ က်ေနာ္မွ ပါပါေလစ လုိ႔ အေတြးစနဲ႔ အဲဒီသီခ်င္းကို ေရးျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ (၃) လမ္းႏွင့္ ခလုတ္… တရက္မွာေပါ့။ က်ေနာ့္ စီေဘာက္စ္ထဲမွာ ညီမလင္းလက္ နာမည္ကို အလြဲသုံးစားလုပ္ၿပီးေတာ့ တစုံတေယာက္က လာဆဲခဲ့ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးခါစလဲျဖစ္ေတာ့ ထူပူၿပီး စိတ္လဲ အေတာ္ရွဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာပဲ က်ေနာ့္ရဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဟန နဲ႔ ဂ်ီေတာ့ခ္မွာ ဆုံျဖစ္ေတာ့ သူအားေပးခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း `နင့္ရဲ့ လမ္းကေလးေလ´ ဆိုတဲ့ စကား…၊ အဲဒီစကားကို အေျခခံၿပီး လမ္းမွန္ရင္ ခလုတ္ရိွရမယ္၊ အဲဒီ ခလုတ္ေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္တာ ရပ္မွာလား ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ အဲဒီ စာကို ေရးျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ (၄) မွန္ေရွ႕ကလူ… က်ေနာ္ တေန႔မွာ ေရခ်ိဳးၿပီးခါစ မွန္ေရွ႕မွာ ရပ္ၾကည့္မိေတာ့ ကိုး႐ို႕ကားရားနဲ႔ က်ေနာ့္ပုံစံကို က်ေနာ္ ျပန္ၾကည့္မိရင္း ဒီစာကို ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ (၅) ငါ… ၿပိဳင္ပြဲ တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာေရးတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္နဲ႔ ကၽြမ္း၀င္လွတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ မိုးေ၀းရဲ့ `ရွရာပိုဗာထည့္ထားတဲ့ ငါ့´ ကဗ်ာကို ဖတ္မိၿပီးကတည္းက `ငါ´ ဆိုတဲ့ စကားရပ္က အေတြးထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတုန္း တက္စ္လာရဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ကို ဖတ္ခဲ့မိေတာ့ က်ေနာ္လဲ ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးခဲ့မိပါတယ္။ အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ေတြက က်ေနာ္ေရးခဲ့မိသမွ်ေတြထဲက က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ စိတ္ေက်နပ္ခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ေတြပါပဲ။ ဖတ္ၿပီးသူမ်ား ရိွသလို မဖတ္ရေသးသူမ်ားလဲ အခ်ိန္ရရင္ ထပ္ဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ႏိုင္ေၾကာင္းပါ…။ အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကလိုေစးထူး