အိမ္…

`အေဖ… ဒီသီခ်င္းက ေဖႀကီးကို သား… မုန္းလုိ႔ ဆုိထားတဲ့ သီခ်င္း မဟုတ္ပါဘူး ေဖႀကီးရယ္… သား… ေဖႀကီးကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေတာင္းဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးပါ´

လြန္ခဲ့တဲ့ တပတ္ေလာက္ကေပါ့။ သီခ်င္းေတြ ဟုိတပုဒ္၊ ဒီတစ နားေထာင္ရင္း ရဲေလး ဆိုထားတဲ့ `အိမ္´ သီခ်င္းကို အေရာက္မွာ လူက ငိုင္က်သြားမိတယ္။

`အိမ္… ဘယ္အခ်ိန္္မွာ ေပ်ာ္စရာေတြ ရလာမွာလဲ… အိမ္… ဒီအတိုင္းပဲ က်ေနာ္တုိ႔ ဒုကၡေတြရဲ့ ၾကားက… အိမ္… မ်က္လုံးထဲက အရည္ေတြ ခမ္းေျခာက္ေနၿပီ…´

ရိွဳက္ႀကီး တငင္ ငိုသံပါနဲ႔ ဆိုေနတဲ့ ရဲေလးရဲ့ သီခ်င္းစာသားေတြက တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ဘ၀နဲ႔ သိပ္ေတာ့ မတူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အိမ္တြင္းေရး အဆင္မေျပမႈကို ခံစားေနရတဲ့ လူငယ္တေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္ကိုေတာ့ အေဖနဲ႔ အေမ အဆင္မေျပျဖစ္လို႔ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရဖူးတဲ့ က်ေနာ့္ခံစားခ်က္နဲ႔ ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာနားလည္စြာနဲ႔ပဲ ဒီသီခ်င္းကို ခံစားလို႔ ရသြားပါတယ္။

***

တကယ္ေတာ့လည္း သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ေျပာတဲ့ ခံစားခ်က္၊ အသံဟာ ဘ၀မ်ားစြာရဲ့ ႐ုန္းကန္ရွင္သန္မႈ အစုအေ၀းထဲမွာ တခုေသာ အားအင္တခု ျဖစ္ေစေလ့ ရိွတတ္ပါတယ္။ စိတ္ေတြ အရမ္းညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ဟိုးေအာက္ဆုံးကို ျပဳတ္က်ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အဲဒီခံစားခ်က္နဲ႔ ထပ္တူနီးပါးက်တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္တေလက အားအင္ေတြ ေပးေလ့ရိွပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သီခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာကို က်ေနာ္ နားေထာင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

`မင္းအေဖက… အခု ဘာလုပ္လဲေမး… ေျဖရမွာက ခက္လာတာ…အဲဒီအေၾကာင္းကို ေတြးရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္က အလုိလို တက္လာတာ… ရင္ဘတ္ထဲ ထုိးထည့္ထားတဲ့ ဒဏ္ရာကလည္း နက္လာတာ´

၁၉၈၅ ေလာက္မွာတုန္းက ေဖေဖ အလုပ္လက္မဲ့ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးပါတယ္။ စိတ္ေတြ ေလေနပုံရတဲ့ ေဖေဖ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ျပန္မေရာက္၊ ျပန္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ေမေမန႔ဲ တက်က္က်က္။ ရပ္ကြက္ထဲက အလိုက္မသိသူ အိမ္နီးခ်င္းတခ်ိဳ႕က မင္းအေဖ အခု ဘာလုပ္လဲ ေမးရင္ ေျဖဖုိ႔ႏႈတ္ဆြ႔ံအခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္က အခု ရဲေလး ဆိုထားတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ ကြာျခားေပမယ့္ နာက်င္ခဲ့ရတဲ့ အဲဒီအေျခအေနကိုေတာ့ ျပန္သတိရေစခဲ့ပါတယ္။

`အိမ္… ေျခာက္နာရီဆို အေဖရယ္ ျပန္လာေပးပါ… အိမ္… မိုးခ်ဳပ္မွာကို အၿမဲတမ္း ေၾကာက္ေနမိတာ… အေဖနဲ႔ အေမ အဆင္ေျပေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ…´

မိုးခ်ဳပ္မွ အိမ္ကို ျပန္ေရာက္တတ္တဲ့ ေဖေဖ၊ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ေမေမနဲ႔ ရန္ေတြတက်က္က်က္ ျဖစ္ၾကလြန္းလို႔ တိတ္တိတ္ေလး ငိုခဲ့ၾကရတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ညီအကို…။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ညီအကို ဆုအေတာင္းမိခဲ့ဆုံးကေတာ့ `ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ရန္မျဖစ္ပါေစနဲ႔´ ဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းေပါ့…။

`လူေတြက အေမ့ကို ၀ိုင္းၿပီး ေျပာေနတာေတြ… မခံစားႏိုင္ဘူး… ဒါေတြကို ေယာင္လုိ႔ ငါ စိတ္နာလြန္းလို႔ မေတြးခ်င္ဘူး´

ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ `ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာလဲ´ ဆိုတဲ့ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ ေမးခြန္းေတြရဲ့ ၾကားမွာ ေခါင္းငု႔ံခဲ့ရတဲ့ ေမေမ။ မ်က္ႏွာငယ္ခဲ့ရတဲ့ က်ေနာ္တို႔…။ အဆင္မေျပခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ အိမ္ကေလး…။

အိမ္…။

အိမ္…။

အိမ္…။

ပဲ့တင္ထပ္ေနတဲ့ သီခ်င္းသံနဲ႔ အတူ ဟိုးအေ၀းမွာ က်န္ေနခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ `အိမ္´ ကေလး ဘယ္လိုေနရွာမွာပါလိမ့္…။

သီခ်င္းက ဆုံးသြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္တေခါက္၊ ေနာက္တေခါက္နဲ႔ ထပ္တေက်ာ့ေက်ာ့ နားေထာင္ေနခဲ့မိတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရဲေလးကို က်ေနာ္ မႏွစ္သက္ခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ့ ပထမဦးဆုံး စီးရီး `ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ´ မွာ ကိုေလးျဖဴကို တိုက္ခိုက္ သေရာ္ထားတဲ့ သီခ်င္း တပုဒ္ပါ၀င္ခဲ့တာေၾကာင့္ (ကိုေလးျဖဴ ခေရဇီ မဟုတ္ခဲ့သည့္တုိင္ တဖက္သားကို အဲဒီလို တိုက္ခိုက္တာကို အားမေပးခ်င္တာနဲ႔) သူ႔သီခ်င္းေတြကို နားမေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ယူက်ဳမွာ သီခ်င္းေတြ လိုက္နားေထာင္ျဖစ္တုန္းက သူဆိုထားတဲ့ `ထိပ္ဆုံးမွာ အေမ´ ဆိုတဲ့ သီခ်င္းကို ႏွစ္သက္မိရာက သူ႔သီခ်င္းေတြကို ျပန္သတိထားျဖစ္တာပါ။

တကယ္ေတာ့ သီခ်င္းဆိုတာက ခံစားခ်က္နဲ႔ ထပ္တူညီသြားရင္ ရင္ကို ထိမွန္ေစတတ္တာပဲေလ…။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ က်ေနာ္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာခ်င္း သိပ္မတိုက္ဆိုင္လွတဲ့ `အိမ္´ သီခ်င္းမွာ ခံစားနစ္ေမ်ာသြားခဲ့မိပါေတာ့တယ္။

ကလိုေစးထူး