ေဆာင္းဦး ေပါက္ခဲ့ျပန္ပါၿပီ။
ပတ္၀န္းက်င္ တခြင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ မႈံ႔မိႈင္းမိႈင္း မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြက အဆုပ္လိုက္အဆုပ္လိုက္နဲ႔ မ်က္ေမွာင္ ကုိယ္စီႀကဳ႕ံလို႔ ေလျပင္းရဲ့ သယ္ေဆာင္ရာကို အလုိမတူဘဲ ေမ်ာပါသြားေနၾကတာက စိတ္မသက္သာစရာ…။ တခ်က္တခ်က္မွာ ဖြဲခနဲ ရြာခ်တတ္တဲ့ မိုးေပါက္ေတြကလည္း ျမန္မာျပည္ မိုးနဲ႔ မတူျခားနားလွစြာ ေအးတိေအးစက္ ႏိုင္လြန္းပါဘိ…။ ဒီရာသီကို သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ fall season တဲ့။
ဒီေန႔ေတာ့ မေရာက္တာ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့၊ တိတိပပေျပာရရင္ေတာ့ တေခါက္အျပန္ ေရာက္ၿပီးကတည္းက ငါးလေက်ာ္ၾကာ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ လမ္းကေလး ဆီကို ေဆာင္းဦးေလရဲ့ ေစ့ေဆာ္မႈနဲ႕ အတူ လြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္ တခြင္ကုိ ၾကည့္လိုက္ရင္ မႈံ႔မိႈင္းမိႈင္း မိုးသားတိမ္လိပ္ေတြက အဆုပ္လိုက္အဆုပ္လိုက္နဲ႔ မ်က္ေမွာင္ ကုိယ္စီႀကဳ႕ံလို႔ ေလျပင္းရဲ့ သယ္ေဆာင္ရာကို အလုိမတူဘဲ ေမ်ာပါသြားေနၾကတာက စိတ္မသက္သာစရာ…။ တခ်က္တခ်က္မွာ ဖြဲခနဲ ရြာခ်တတ္တဲ့ မိုးေပါက္ေတြကလည္း ျမန္မာျပည္ မိုးနဲ႔ မတူျခားနားလွစြာ ေအးတိေအးစက္ ႏိုင္လြန္းပါဘိ…။ ဒီရာသီကို သူတုိ႔ဆီမွာေတာ့ fall season တဲ့။
ဒီေန႔ေတာ့ မေရာက္တာ ၾကာေနၿပီ ျဖစ္တဲ့၊ တိတိပပေျပာရရင္ေတာ့ တေခါက္အျပန္ ေရာက္ၿပီးကတည္းက ငါးလေက်ာ္ၾကာ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ့ လမ္းကေလး ဆီကို ေဆာင္းဦးေလရဲ့ ေစ့ေဆာ္မႈနဲ႕ အတူ လြမ္းဆြတ္စြာနဲ႔ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ဆူညံသံေတြနဲ႔ အၿမဲလိုလို မာန္ဖီေနတဲ့ အလုပ္႐ုံကေန ဖယ္ခြာလို႔ ဒီလမ္းကေလးေပၚကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ဆိုရင္ပဲ က်ေနာ့္ကို အၿမဲတေစ ခြင့္လႊတ္နားလည္တတ္တဲ့ လမ္းကေလးက အၿပဳံးမပ်က္ ဆီးႀကိဳေနပါတယ္။ ခလုတ္တိုက္စဥ္တုန္းက သူ႔ကို ရန္လုပ္ခဲ့တုန္းကလည္း အျပစ္မျမင္၊ သူ႔ကုိ ၾကာျမင့္စြာ ပစ္ထားမိေတာ့လည္း ခြင့္လႊတ္တဲ့ လမ္းကေလးက ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္လိုက္ ၾကည့္လုိက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေနတာပါပဲ။
ေလျပင္းရဲ့ ေခၽြခ်မႈနဲ႔ ရာသီဥတုရဲ့ ၾကည္စယ္မႈေၾကာင့္ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ေႂကြက်ေနတဲ့ ရြက္ေႂကြေတြက ျမက္ခင္း စိမ္းစိမ္းေပၚမွာ အလုအယက္ေနရာယူလို႔ လမ္းကေလးကို ပုိလွေအာင္ အားျဖည့္ေပးေနၾကသေယာင္ေယာင္…။
ေလျပင္းရဲ့ ေခၽြခ်မႈနဲ႔ ရာသီဥတုရဲ့ ၾကည္စယ္မႈေၾကာင့္ တေဖ်ာေဖ်ာနဲ႔ ေႂကြက်ေနတဲ့ ရြက္ေႂကြေတြက ျမက္ခင္း စိမ္းစိမ္းေပၚမွာ အလုအယက္ေနရာယူလို႔ လမ္းကေလးကို ပုိလွေအာင္ အားျဖည့္ေပးေနၾကသေယာင္ေယာင္…။
လမ္းကေလးရဲ့ ေဘးတေနရာက ေတာအုပ္ေလးထဲမွာလည္း အရင္တေခါက္ကလို ပန္းခင္းေတြနဲ႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆိုင္ မရိွလွေတာ့ဘူး။ ရာသီဥတုဒဏ္ကို ရတတ္သေလာက္ အံတုက်ားကန္ေနတဲ့ၾကားကပဲ သစ္ပင္ေတြေပၚက အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပါးလ်ားလို႔ ညိဳ၀ါေရာင္ ရြက္ေႂကြေတြ ေျမမွာ ျပန္႕က်ဲေနတယ္။ သစ္ရြက္ေတြရဲ့ သခင္ သစ္ပင္ေတြကေတာ့ စိတ္လက္မၾကည္မသာလွစြာနဲ႔ပဲ က်န္ေနေသးတဲ့ အရြက္စိမ္းေတြနဲ႔ ႀကိဳးစား အရိပ္မိုးေနေသးေလရဲ့…။
ဒီမွာေလ…။ အဲဒါ က်ေနာ့္ရဲ့ လမ္းကေလးေပါ့။ ရာသီဥတုေတြ ဘယ္လုိေျပာင္းေျပာင္း ခံႏိုင္ရည္ ရိွလြန္းလွတဲ့ လမ္းကေလး။ ဒီလမ္းမွာ ေလွ်ာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေလွ်ာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဒီလမ္းကို ေကာင္းတာေျပာေျပာ၊ ဆုိးတာ ေျပာေျပာ သေဘာထားႀကီးစြာ ခြင့္လႊတ္နားလည္တတ္တဲ့ လမ္းကေလး။
စက္ဘီးစီးသူ တခ်ိဳ႔က အနားကေန ၀ွီးခနဲ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကေတာ့ သူတုိ႔ စက္ဘီးေတြရဲ့ နင္းေခ်တာကို ခံရတဲ့ ရြက္ေႂကြတခ်ိဳ႔က နာက်င္လြန္းစြာနဲ႔ အလန္႔တၾကား ခုန္ေပါက္တယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ေႂကြမြသြားၾကတာ က႐ုဏာသက္ဖြယ္ ေကာင္းပါဘိေတာ့…။ ေဘးတဖက္တခ်က္က ပင္အိုပင္ပ်ိဳေတြမွာလည္း ေလျပင္းက တိုက္လိုက္တုိင္း ႐ိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္းေတြ ဟိုယိမ္းဒီႏြဲ႔နဲ႔…၊ အားမတန္လို႔ မာန္ေလွ်ာ့ရေပမယ့္ ဇြဲခိုင္လွတဲ့ အရြက္တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေျမမခၾကေသးဘူး။
စက္ဘီးစီးသူ တခ်ိဳ႔က အနားကေန ၀ွီးခနဲ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကေတာ့ သူတုိ႔ စက္ဘီးေတြရဲ့ နင္းေခ်တာကို ခံရတဲ့ ရြက္ေႂကြတခ်ိဳ႔က နာက်င္လြန္းစြာနဲ႔ အလန္႔တၾကား ခုန္ေပါက္တယ္။ တခ်ိဳ႔လည္း ေႂကြမြသြားၾကတာ က႐ုဏာသက္ဖြယ္ ေကာင္းပါဘိေတာ့…။ ေဘးတဖက္တခ်က္က ပင္အိုပင္ပ်ိဳေတြမွာလည္း ေလျပင္းက တိုက္လိုက္တုိင္း ႐ိုးတံၿပိဳင္းၿပိဳင္းေတြ ဟိုယိမ္းဒီႏြဲ႔နဲ႔…၊ အားမတန္လို႔ မာန္ေလွ်ာ့ရေပမယ့္ ဇြဲခိုင္လွတဲ့ အရြက္တခ်ိဳ႔ကေတာ့ ေျမမခၾကေသးဘူး။
ဒီအပင္ကို ေတြ႔မိေတာ့ ဟိုတဖက္မွာ ေလျပင္းဒဏ္ ခံေနၾကရတဲ့ သစ္ပင္ေတြနဲ႔ ငိုေႂကြးေနၾကတဲ့ ရြက္ေႂကြေတြက သူနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္သလိုပါပဲလား လုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ေလျပင္းက်တဲ့ေနရာမွာ ရိွေနလုိ႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေလျပင္းက သူ႔ကို ခ်န္လွပ္တာလား မသိႏိုင္ေပမယ့္ ဖားဖားေ၀ေနတဲ့ သူ႔ရဲ့ အရြက္စိမ္းစိမ္းေတြကေတာ့ ေျမေပၚက ရြက္ေႂကြေတြနဲ႔ အေခၽြခံေနရတဲ့ တျခားအပင္ေတြကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုလိုပါပဲ…။
အမိ်ဳးတူ၊ အဆင္းတူတဲ့ ဒီသစ္ရြက္ေလးေတြက ခံစားရတဲ့ ဒဏ္ရာျခင္း မတူလို႔မ်ားလား…။ အေရာင္ျခင္းကေတာ့ ကြာျခားသြားေနခဲ့ပါတယ္။ ၀ါက်င့္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒဏ္ရာေပါက္ေတြနဲ႔ သစ္ရြက္နဲ႔ စိမ္းစိုစို မာနထည္၀ါ၀ါ သစ္ရြက္ ဘယ္သူက ပိုလွသလဲ မဆုံးျဖတ္တတ္ေပမယ့္ အဲဒီ စားပြဲေပၚကို က်ေနာ္ သယ္ယူခဲ့တဲ့ ပုံစံျခင္းကေတာ့ ကြာျခားပါတယ္။ ၀ါက်င့္က်င့္ သစ္ရြက္ေလးေတြကိုေတာ့ ျမတ္ႏိုးက႐ုဏာစိတ္နဲ႔ ေျမေပၚက ေကာက္ယူလာၿပီးေတာ့ ခပ္စိမ္းစိမ္းသစ္ရြက္ေတြကေတာ့ သူ႔အကိုင္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ သြားလႈပ္ခါပစ္ၿပီးေတာ့ ဆြဲယူခူးလာတာ…။
က်န္ေနေသးတဲ့ အလုပ္ခ်ိန္အတြက္ လမ္းကေလးကို ခြဲခြာရပါအုံးမယ္။ လမ္းကေလးရဲ့ အဆုံး ဟိုမွာဘက္မွာေတာ့ အလုပ္႐ုံျဖဴျဖဴက က်ေနာ့္ကို `ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ျမန္ျမန္လာကြ´လို႔အေလာတႀကီးနဲ႔ လက္ယပ္ေခၚေနတယ္။
ကသုတ္ကရက္နဲ႔ အလုပ္႐ုံဆီကို အေျပးလွမ္းသြားရင္းနဲ႔ လမ္းကေလးကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ မကုန္ဆုံးတတ္တဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ နားလည္မႈ အျပည့္နဲ႔ လမ္းကေလးက က်ေနာ့္ကို အၿပဳံးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလရဲ့…။
ကသုတ္ကရက္နဲ႔ အလုပ္႐ုံဆီကို အေျပးလွမ္းသြားရင္းနဲ႔ လမ္းကေလးကို ျပန္ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ မကုန္ဆုံးတတ္တဲ့ ခြင့္လႊတ္မႈ၊ နားလည္မႈ အျပည့္နဲ႔ လမ္းကေလးက က်ေနာ့္ကို အၿပဳံးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေလရဲ့…။
ကလိုေစးထူး
4 comments:
ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိ ဖတ္ရတာ လမ္းကေလးကုိ ကုိယ္တုိင္ လုိက္ေလွ်ာက္ခဲ့ရသလုိပဲ။ ဒီလုိမ်ဳိး ဓါတ္ပုံေလးေတြနဲ႕ မၾကာမၾကာ ေရးပါလုိ႕ ေတာင္းဆုိခ်င္ပါတယ္။
စာေပေယာင္ေယာင္ ႏိုင္ငံေရးေယာင္ေယာင္ေကာင္ေရးတာကို အဟုတ္မွတ္ေနၾကတာကိုး။
လမ္းကေလးကို ထပ္ဖတ္ရတာ လြမ္းေဆြးမႈေတြ ျဖစ္လာေစတယ္ ဦးေစးထူးက ေရးတတ္ပါ့။
လမ္းကေလးကိုၾကည့္ျပီး ခံစားရတာေလးေတြ ေရးေပးလိုက္ပါတယ္။
ခံစားခ်က္ျခင္း မတူညီခဲ့ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ … ။
ပံု - ၁ အခုေတာ့လည္း လမ္းကေလးဟာ ရြက္ေျခာက္ေတြအလယ္မွာ အထီးက်န္လို႔ …
ပံု - ၂ အားငယ္စြာ ေၾကြက်ေနတဲ့ ရြက္ေျခာက္ေတြကေတာ့ ညိဳေရာ္ေနေပမဲ့ ေတာအုပ္က စိမ္းစိုဆဲ …
ပံု - ၃ အျမဲတမ္း နားလည္ခြင့္လႊတ္တတ္တဲ့ လမ္းကေလးက ၀မ္းနည္းညွဳိးငယ္စြာ ျပံဳးေနသလို …
ပံု - ၄ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ စိမ္းလန္းေနဆဲ သစ္ပင္ၾကီးကေတာ့ … အေဖာ္အေပါင္းမ်ားစြာ ျခံရံၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ …
ပံု - ၅ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေၾကြလြင့္ခဲ့ရတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြ … လတ္ဆတ္ေနဆဲ အေျခြခံရတဲ့ သစ္ရြက္ေလးေတြ … ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ေၾကြေၾကြ … တကယ္တမ္း … သစ္ရြက္ဆိုတာ တေန႔ေတာ့ ေၾကြမွာပါပဲေလ …
ပံု - ၆ လမ္းကေလးရဲ႕ အဆံုးသတ္မွာ လွပသာယာပါေစ … … …
Post a Comment